ထိုင္းနိဳင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕သို႔

"နွဳတ္ဆက္အျပံဳးေတြနဲ႔ လိုက္ပို႔ခဲ႔ေသာ ကိုေအာင္သူ ပီနန္းေလဆိပ္တြင္"

"ထိုင္းနိဳင္ငံ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကို ေလယာဥ္ေပၚမွဤသို႔ေတြ႔ျမင္ခဲ႔"

(၂၄.၄.၂၀၁၂) ဒီေန႔ မေလးရွားနိဳင္ငံ ပီနန္းျမိဳ႕ မွ ထိုင္းနိဳင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕သို႔ ေလယာဥ္ျဖင္႔ ခရီးဆက္ရေပဦးမည္ မို႔ ေန႔လည္ခင္းအနားယူရင္း ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးျဖင္႔ အေတြးတို႔သည္ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ဒီေန႔ မေလးရွားနိဳင္ငံကေန ထြက္ခြာရေတာ႔မည္။ ဗီဇာလည္း ၂ ပတ္သာ ရခဲ႔သည္ လည္ပတ္လို႔လဲ စံုသင္႔သေလာက္စံုေနျပီ ။မေရာက္ဘူးေသးသည္႔ ထိုင္းနိဳင္ငံ ကိုအာရုဏ္ျပဳ ေမတၱာမ်ားပို႔သရင္းျဖင္႔ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနေတာ႔၏။ မေလးရွား စကၤာပူတို႔သည္ တခ်ိန္က ဗုဒၵဘာသာနိဳင္ငံ ျဖစ္ၾကသည္။ ယခုမူ အရိပ္ေရာင္ အျမြက္ကေလးကိုမွ် မေတြ႔ရခဲ႔။ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းရဦးမည္ကို အမွတ္ရမိသည္။ ကိုေအာင္သူတို႔လဲ အလုပ္ဆင္းေနသည္မို႔ အားေတာ႔နာမိသည္ ဖုန္းဆက္မိေတာ႔၏။ သူမၾကာခင္ျပန္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျပာၾကားျခင္းေၾကာင္႔ ေတြးလက္စ အေတြးကို ဆက္မေတြးေတာ႔ပဲ ပစၥည္းမ်ားသိမ္းဆည္းေနစဥ္ ကိုေအာင္သူတေယာက္ ေရာက္လာျပီေပါ့။ အခ်ိန္ကား ညေန ၃နာရီ ေလယာဥ္သည္ ညေန ၅နာရီ ၅မိနစ္ ထြက္ခြာမည္မို႔ မိမိေနရာႏွင္႔ ပီနန္းေလဆိပ္သည္ နာရီ၀က္ေက်ာ္မွ် ေမာင္းႏွင္ရသည္မို႔ ၾကိဳေရာက္ထားမွေတာ္ရံုၾကမည္ မို႔ အထုတ္ကိုဆြဲျပီး ကားေလးရွိရာသို႔ ဆင္းခဲ႔ေတာ႔၏။ ကိုေအာင္သူ တေယာက္ကားတံခါးဖြင္႔လွ်က္ ေစာင္႔ေနသည္ အင္း ခုမွ ခင္မင္ခြင္႔ရရွိေသာ္လည္း တကယ္႔ခင္မင္ရင္းႏွီက်ြမ္းက်င္ေသာ သူတေယာက္ကဲ႔သို႔ ခြဲခြာရေတာ႔မည္ဟူေသာ အသိေၾကာင္႔ စိတ္မေကာင္းခ်င္သလို ျဖစ္ခဲ႔သည္။ မၾကာမီ မိမိတို႔ လိုက္ပို႔ရန္ကားေလးသည္လည္း ဘာတာ၀ပ္ ပလန္ဂီး ဆိုေသာ ေရႊျမန္မာတို႔ ေနထိုင္အေနမ်ားေသာ ေနရာေလးမွ ထြက္ခြာခဲ႔ေတာ႔၏။ ကားေလးသည္ ပို႔ပါမ်ားေသာေၾကာင္႔ သိေနသည္႔အလား ကိုေအာင္သူတေယာက္ လီဗာကိုတခ်က္နင္းလိုက္သည္ႏွင္႔ ေ၀ါကနဲ ေျပးေတာ႔၏။ ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ဦးတည္လွ်က္ေမာင္းႏွင္ေနသည္ လမ္းတြင္ ရံုးဆင္းခ်ိန္ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ မို႔ အနည္းငယ္ ရွဳတ္ေထြးလွ်က္ ကိုေအာင္သူတေယာက္ သူ႔စတိုင္ သူ႔၀ါသနာအတိုင္း ကားကို ခပ္ျမန္ျမန္ေမာင္းေတာ႔၏။ လမ္းတြင္ရွိေသာ ကားမွန္သမွ်ကို ေက်ာ္တတ္သည္။ ကုန္ကားၾကီးမ်ား အနည္းငယ္သာေတြ႔၇ွိခဲ႔သည္ ကိုယ္ပိုင္ကားမ်ား သူ႔အျပိဳင္ ငါအျပိဳင္္ ယွဥ္ျပိဳင္ကာ ေမာင္းႏွင္လွ်က္ ပီနန္းတံတားၾကီးသို႔ေရာက္ေနျပီ ေနခဲ႔ေပဦးေတာ႔ ပီနန္းတံတားၾကီးေရ ဆိုျပီး ႏွဳတ္ဆက္ကာ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္မိေတာ႔၏။ ကားေလးသည္လည္း အရွိန္ျပင္းစြာေမာင္းႏွင္လွ်က္ မၾကာခင္ ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ေတာ႔မည္ဆိုတာ သိေနသည္ ကားေလးသည္ ပီနန္းတံတားေပၚမွ ဆင္းေတာ႔၏။ ပီနန္းကမ္းေျခသည္လည္း လွပေနသည္။ တိုက္တာအေဆာက္ဦးမ်ားသည္လည္း စီစီရီရီ နဲ႔ တမ်ိဳးက်က္သေရရွိလွသည္။ ကားအရွိန္ေလွ်ာ႔လိုက္ေတာ႔မွ ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ေနျပီ ဆိုတာသိလိုက္ရေတာ႔၏။ ကားေပၚမွဆင္းသည္ႏွင္႔ အမွတ္တရ ပီနန္းေလဆိပ္ႏွင္႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾက၏။ ျပီးသည္ႏွင္႔ ကိုေအာင္သူ မျပန္ေသးပဲ မိမိတို႔အား ေလယာဥ္လက္မွတ္ရရွိရန္ ေကာင္တာ ၅၆ သို႔ သြားခဲ႔သည္ ေလယာဥ္ထိုင္ခံုနံပါတ္ 22A ျဖစ္သည္။ ဟန္းကယ္ရီ ကိုထား၍ တိုလီမိုလီထည္႔ထားေသာ အိပ္ကို ခ်ိန္ေတာ႔၏။ ရမ္းဂစ္ ၅၀ ေပးေဆာင္လိုက္ရျပန္၏။ ထိုေနရာျပိးသည္ႏွင္႔ ကိုေအာင္သူတေယာက္ တာ၀န္သိတတ္ေသာ/ေက်ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ႔သည္ တဘက္မွလည္းအလုပ္ကရွိေသးသည္မို႔ လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားေတာ႔သည္။ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ႔ပါျပီ ပီနန္းျမိဳ႔ၾကီးနဲ႔ ကိုေအာင္သူ။ အေပၚထပ္တတ္ခဲ႔သည္။ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား free duty အေရာင္းဆိုင္မ်ား လဘက္ရည္ဆိုင္မ်ားျဖင္႔ စကၤာပူနိဳင္ငံလို မစည္ကားေသာ္လည္း သူ႔ျမိဳ႔ႏွင္႔ေတာ႔ စည္ကားသည္။ အေပၚထပ္ေရာက္သည္ႏွင္႔ ထိုင္ခံုလြတ္ေသာေနရာမ်ားတြင္ ထိုင္သည္။ ဖုန္းထဲ ပိုက္ဆံအနည္းငယ္က်န္ေသးသည္မို႔ မယ္ေတာ္ၾကီး(အေမ႔)ဆီသို႔ ဖုန္းေခၚသည္ အေမသည္ အသံမာလွ်က္ အေမ က်မၼာေရးေကာင္းေၾကာင္းသိခြင္႔ရရွိခဲ႔သည္ ။သားေကာေနေကာင္းလားတဲ႔ အသံကတမ်ိဳးၾကီးပဲတဲ႔ မိဘေမတၱာသည္ အႏွိဳင္းမဲ႔ျဖစ္သည္။ မိမိလည္း အေမ႔ကိုသတိရေနသည္ အေမ႔ကို နိဳင္ငံရပ္ျခားေတြ ဗဟုသုတ ပို႔ခ်င္သည္။ အေမသည္ အရင္နဲ႔ေတာ႔မတူေတာ႔ေပ။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အေမ႔ကို အိႏၵိယနိဳင္ငံ သံေ၀ဇနိယ ေလးဌာန ဘုရားဖူးေခၚသည္ အေမ မလိုက္နိဳင္ေတာ႔ မူးတတ္ေသာ အေမ ရန္ကုန္ေတာင္မလိုက္ခ်င္ေတာ႔ပါဘူး သားရယ္ ဟူသတဲ႔။ ခဏေျပာျပီးႏွဳတ္ဆက္လိုက္သည္။ ေနာက္ရဟန္းအမၾကီးဆီဖုန္းေခၚသည္  ေလယာဥ္ေပၚသို႔တတ္ရေတာ႔မည္ ရဟန္းအမၾကီးနဲ႔လည္း ခဏတာေျပာဆိုလိုက္ရသည္ မၾကာခင္ ေလယာဥ္ေပၚသို႔ ေရာက္ျပီ ေလယာဥ္မယ္တို႔သည္ ၀တ္စံုအနီေရာင္တို႔ျဖင္႔ ထိုင္းဘာသာစကားျဖင္႔ မဂၤလာပါ လို႔ ႏွဳတ္ဆက္ျပီးလက္အုပ္ေလးခ်ီမလွ်က္ ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုေနသည္မွာ ေထရ၀ါရနိဳင္ငံ ထိုင္းနိဳင္ငံသို႔ သြားေရာက္ေတာမည္ကို သတိရျပီး ထိုင္းနိဳင္ငံ ရဲ႔ နာမည္ၾကိး ျမဘုရားၾကီးကို ဖူးေမ််ာ္ရေတာ႔မည္မို႔ ေလယာဥ္မယ္ေတြရဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္အျပံဳးဟာ မိမိတို႔ ရဟန္းသံဃာဆိုတာအသိစိတ္ႏွင္႔ အရိုေသေပးျခင္းျဖစ္သည္ဆိုတာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မလို သိေနေတာ႔သည္။ ထိုင္ခံုနံပါတ္ 22 A ေနရာယူကာထိုင္ေနေတာ႔၏။ မေရာက္ဘူးေသာ မေတြ႔ဘူးေသာ ထိုင္းနိဳင္ငံသူ/သား အေပါင္းအား ေမတၱာပို႔သရင္း ဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားမိသည္။ ေလယာဥ္ထြက္ခ်ိန္ ၅နာရီ ၅ မိနစ္ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္းမူ ၅နာရီ ၂၁ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းသို႔ ေရာက္ခဲ႔သည္။ ေလယာဥ္ေတြ ေရွ႔မွတစီး။ ေျဖးေျဖးသြားလ််က္။ မိမိတို႕ေလယာဥ္သည္လည္းေျဖးေျဖးသြားလွ်က္ ။ေနာက္မွတစီးေျဖးေျဖးသြာလွ်က္။ မိမိ ေရွ႔ေရာ ေနာက္ စပ္စုေနမိသည္။ မိမိေရွ႔မွေလယာဥ္သည္ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းမအတိုင္း လွ်င္ျမန္စြာ ေမာင္းႏွင္လွ်က္ ေျမျပင္မွသည္ ေ၀ဟင္ဆီသို႔ တရွိန္ထိုးတတ္သြားေလေတာ႔၏။ မိမိတို႔ေလယာဥ္သည္လည္း ေရွ႔မွေလယာဥ္တတ္ျပီးလို႔ ၅မိနစ္ခန္႔အၾကာ ေျပးလမ္းမၾကီးအတိုင္းအေျပးေမာင္းနွင္ျပီး ေျမျပင္မွသည္ အထက္ေကာင္းကင္ဆီသို႔ ေျပးတတ္ေတာ႔၏။ ပီနန္းျမိဳ႕၏ ပင္လယ္ကမ္းေျခမ်ား တိုက္တာအေဆာက္အဦးမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္းက်န္ေနခဲ႔ေတာ႔သည္ မိမိတို႔ ေလယာဥ္မွာေတာ႔ တိမ္တိုက္ေတြအၾကားမွ ယိမ္းလိုက္သည္ တခါတရံ အေပၚသို႔ဆက္တတ္သည္။ ေအာက္မွက်န္ရစ္ေသာ ျဖစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္တို႔သည္ကား ေ၀း၍ေ၀း၍ က်န္ရစ္ေနခ ဲ႔ေတာ႔၏။ မိမိတို႔ေလယာဥ္သည္ ေ၀ဟင္ေပၚမွာတိမ္ခိုး တိမ္ေငြ႔ေတြအၾကားမွာ ေျပးလႊားလွ်က္ ေန၀င္ခ်ိန္မို႔ ေန႔အခါအလင္းေရာင္ေပးေသာ ေနမင္းၾကီးသည္ အေနာက္ေဂၚရာက်ြန္းဆီသို႔တျဖည္းျဖည္း ပတၱျမားၾကီးတလံုးပမာနီးျမန္းလွ်က္ ကြယ္လုေတာ႔မည္။ ေလယာဥ္ေပၚမွေန၍ ေအာက္မွ ေရျပင္ ေျမျပင္မ်ား မိမိႏွင္႔ တူရူၾကည္႔မိျပန္ေတာ႔ ဂြမ္းလိပ္ၾကီးမ်ားလို တိမ္ခိုးေတြမ်ားႏွင္႔ ၾကည္႔လို႔ေကာင္းသည္။ သာယာသည္။ အမွတ္တရ ဖုန္းေလးျဖင္႔မွတ္တမ္းတင္ ဗီြဒိယိုရိုက္ထားမိသည္။ညေန ေန၀င္ဆည္းဆာအခ်ိန္ ေလယာဥ္သည္လည္း တနာရီခြဲေက်ာ္မွ် ေမာင္းနွင္လာျပီးသည္ႏွင္႔ ထိုင္းနိဳင္ငၤ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႔သို႔ သက္ဆင္းေတာ႔မည္ဟု ေလယာဥ္မယ္မွ ေၾကာျငာေနသည္။ ထိုင္းနိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕သည္ စျမင္လိုက္သည္ႏွင္႔ စိုက္ခင္းမ်ားႏွင္႔ ေျမကြက္မ်ားစနစ္တက် အကြက္ခ်ပံုေဖၚထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ မိမိထင္ထားသည္ႏွင္႔ေတာ႔ မကိုက္ညီခဲ႔။ ေလယာဥ္သည္တျဖည္းျဖည္း ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္သို႔ ဆင္းေတာ႔မည္မို႔ ေလဆိပ္ေပၚမွခရီးသည္တို႔သည္လွဳပ္လွဳပ္ရြရြျဖစ္ေနၾကသည္။ မိမိမွာမူ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕၏ အေပၚမွေန၍ ရွဳခင္းမ်ားၾကည္႔ေနမိသည္ တိုက္တာအေဆာက္ဦးမ်ား မိမိထင္ထားသည္ထက္ ထူးျခားေနမိသည္။ ေလယာဥ္သည္ ေျမျပင္သို႔ ဆင္းသက္လို႔ေနျပီ ေလဆိပ္တြင္ ေလယာဥ္မ်ား အေတာ္ေတြ႔ရသည္။ အင္တာေနရွင္နယ္ေလဆိပ္ဆိုသည္႔အတိုင္း ေလယာဥ္မ်ားသည္လည္း ဆင္းလိုက္ တတ္လိုက္ႏွင္႔ ေတြ႔ရသည္။ ေလယာဥ္ကြင္းတည္ေဆာက္ပံုသည္လည္း ထူးဆန္း၏။  မ်က္စိလည္စရာေကာင္းလွသည္။ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိလွ်က္ အထပ္တိုင္း ကားတို႔တည္ရွိေနသည္။ ေလယာဥ္ကြင္းသည္ ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ပမာ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြ႔လွ်က္  မိုးအနည္းငယ္ခ်ဳပ္ေနသည္မို႔ ေရွ႔မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသြားေနသည္ကို မမွီမွာေၾကာင္႔ ေလယာဥ္ကြင္းအေနအထားကို ေကာင္းေကာင္းသတိမထားမိခဲ႔။ ေကာင္းသည္။ လွသည္ ေခတ္မွီသည္ လို႔ေတာ႔ ျမင္မိ၏။ လာၾကိဳေသာ ဦးဇင္းအား အေတာ္ရွာရသည္ ။ရွဳတ္သည္။ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္မို႔ ေတြ႔လိုက္ပါျပီ လာၾကိဳေသာဦးဇင္း တကၠစီတခါထည္းငွားလာသည္ မိမိတို႔တည္းခိုရာႏွင္႔ ဘန္ေကာက္ေလယာဥ္ကြင္းသည္ ကီလိုမီတာ(၅၀)ကြာေ၀းသည္ မို႔ ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင္႔ကားသမားေမာင္းထြက္ေတာ႔၏။ လမ္းတြင္ အထင္ႏွင္႔အျမင္ပါစင္ေအာင္လြဲေတာ႔၏။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၾကီးမ်ားမီးေရာင္စံုမ်ားျဖင္႔ လွပစြာေတြ႔ရွိရသည္။ တံတားမ်ားသည္လည္း ကားမ်ားမရွဳတ္ေထြးရေလေအာင္ ေကြ႔ေကာက္ ရစ္ပတ္လွ်က္ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႔၏ က်က္သေရကို ေဆာင္ေနသည္။ တည္ေဆာက္ထားပံုသည္လည္း သဘာ၀က်သည္ စနစ္က်သည္။မိမိသည္ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ဟာ ငယ္ငယ္ေလးဟု ေတြးထင္ထားခဲ႔ေသာ မိမိ၏ ေတြးထင္မွဳတို႔သည္ကား ယခုမူ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕၏ အလွအပတို႔သည္ ကားေပၚမွၾကည္႔၍ အာေမဋိတ္ေလးျဖင္႔…..။ ကီလိုမီတာ ၅၀ ေ၀းေသာ ၀တလံုးေက်ာင္းဆီသို႔ ကားကေလးသည္ အရွိန္ျပင္းစြာေမာင္းႏွင္လွ်က္….