 |
| "ပီနန္းျမိဳ႔ျမန္မာေက်ာင္းတြင္အမွတ္တရ" |
ဒီေန႔ (၁၆.၄.၂၀၁၂)ေန႔ မိမိေနရာဘာတာ၀ပ္ ပလန္းဂီးမွ ပီနန္းျမိဳ႕ သို႔ ထိုင္းဗီဇာရေရးႏွင္႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ခ်ိန္းရန္ ေနအိမ္မွ ၉ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ထြက္ခဲ႔သည္။ မေလးဗီဇာသည္ ၁၄ ရက္မွွ်သာရသည္ မိမိတို႔ေလယာဥ္လက္မွတ္က ထိုင္း ကို ၃၀ ရက္ေန႔မွ သြားရမည္ျဖစ္၏။ ေလယာဥ္လက္မွတ္အဲယားေအရွ သို႔ ခ်ိန္းပါေသာ္လည္း မရခဲ႔ ။မိမိတို႔ဗီဇာ မရသည္႔အတြက္ေၾကာင္႔ေျပာျပသည္ အဆင္မေျပခဲ႔။ အသစ္ျပန္၀ယ္ရသည္။ ရမ္းဂစ္ ၁၀၅ ေပးရသည္ ထိုင္းႏွင္႔မေလးရွား။ ထိုင္းဗီဇာသည္ အခက္ခဲမရွိခဲ႔ မိမိတို႔ ၁၁ နာရီေက်ာ္မွတင္ခဲ႔သည္ ညေန ၃နာရီခြဲတြင္ရရွိခဲ႔သည္။ ဗီဇာသည္ ၃ လ ရရွိခဲ႔သည္။ မိမိတို႔ ေနရာမွ ပီနန္ဆိပ္ကမ္းသို႔ တကၠစီေလးျဖင္႔ သြားခဲ႔သည္ ရမ္းဂစ္ ၁၅ ။ထိုမွ ဇာတ္ကူးကာ ပီနန္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ရွိမည္။ သေဘၤာေပၚတြင္ ပီနန္ျမိဳ႕၏ အလွအပသည္ ေတြ႔ရွိခဲ႔သည္ ။ သေဘၤာေပၚမွျမင္ေတြ႔ရေသာ ဆိပ္ကမ္းေလးသည္ သာယာသည္။ သေဘၤာၾကီးမ်ား လဲေတြ႔ေနရသည္ ၾကယ္ငါးပြင္႔ သေဘၤာမ်ားလဲေတြ႔ရသည္။ ခပ္ေ၀းေ၀းမွျမင္ေတြ႔ေနရေသာ တံတားတစင္းလဲေတြ႔ရသည္ မျပီးဆံုးေသးခဲ႔။ ပီနန္းျမိဳ႕သည္ ဆိပ္ကမ္းျမိဳ႔ျဖစ္၍ သေဘၤာေပါင္းစံုျမင္ေတြ႔နိဳင္သည္။ ၁၅ မိနစ္ခန္႔စီးျပီးသည္ႏွင္႔ ဟိုဘက္ကမ္းသို႔ေရာက္ခဲ႔ျပီေပါ့။ ထိုမွ ထိုင္းဗီဇာ သံရံုးသို႔ တကၠစီကားငွားကာသြားခဲ႔သည္ ရမ္းဂစ္၂၀။ ေရာက္သည္ႏွင္႔ ပံုစံမ်ားျဖည္႔စြက္သည္။ ဓါတ္ပံု ၂ ပံု ႏွင္႔တကြ တြဲတင္ရသည္။ ခဏတာေလးပဲအဆင္ေျပသည္။ ညေန ၃နာရီခြဲ ျပန္ခ်ိန္းလိုက္သည္။ ဆြမ္းစားမည္႔အခ်ိန္နီးေနျပီဟု ေမာင္ေက်ာင္းသား ၂ေယာက္ ေမာင္နိဳင္လင္းႏွင္႔တူေမာင္ေမာင္သံလြင္ဦးတို႔မွ ဆိုင္သို႔ ၾကြရန္ေျပာၾကသည္။ ပီနန္းေက်ာင္း(ျမန္မာ)နီးသလားဟုေမးေတာ႔ နီးနီးေလး ဆို၍ တကၠစီငွားကာ ေက်ာင္းသို႔ေမာင္းခဲ႔သည္ တကၠစီကားသမားသည္ နီးနီးေလးကိုပင္ ေကြ႔ပတ္ေမာင္းကာရမ္းဂစ္ ၁၀ ေတာင္းသည္။ ခံေပဦးေတာ႔ ေရႊျမန္မာတို႔ ။ သို႔ေသာ္ ပီနန္းျမန္မာေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေတာ႔ ေက်ာင္းထဲ၀င္သည္နွင္႔တျပိဳင္နက္ ေရႊျမန္မာတေယာက္(လူရြယ္တဦးမွ) ဆြမ္းဘုဥ္းျပီးျပီလားဟု လက္အုပ္ေလးခ်ီမကာေလွ်ာက္သည္။ မဘုဥ္းရေသးေၾကာင္း ေျပာသည္ႏွင္႔ ဆြမ္းစားေဆာင္သို႔ ပင္႔ကာ ဆြမ္းကပ္လိုက္သည္။ ဆြမ္းစားျပီးသည္ႏွင္႔ ေက်ာင္းအတြင္းလွည္႔လည္ၾကည္႔ရွဳသည္။ ၁၃ ရက္ေန႔က ေရာက္ခဲ႔ေသာ္လည္း ေရႊျမန္မာတို႔မ်ားျပားေနျခင္းေၾကာင္႔ ဂရုမစိုက္ခဲ႔။ယၡဳမူ ေက်ာင္းတြင္းတြင္ အေဆာက္ဦးမ်ား မ်ားျပားသည္ကိုေတြ႔ရွိရသည္။ ၀မ္းေျမာက္မိသည္ ဂုဏ္ယူမိသည္။ နိဳင္ငံရပ္ျခားတိုင္းတပါးမွာ ေရႊျမန္မာတို႔ေနထိုင္ရာေနရာတိုင္းမွာ ျမန္မာေက်ာင္း၇ွိျခင္းသည္ ေရႊျမန္မာတို႔၏ အားကိုးအားထားရာျဖစ္သည္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳျပဳလုပ္ျခင္း ဘာသာေရးပြဲေတာ္မ်ားျပဳလုပ္ရ လြယ္ကူေစသည္။ မိုဃ္းကားဖြဲဖြဲက်ေခ်ျပီ။ ေက်ာင္းေပၚသို႔တတ္ကာ ခဏတာနားမိသည္ ပင္ပန္းမွဳေၾကာင္႔ ေခါင္းခ်လိုက္သည္ႏွင္႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔သည္။ ေမာင္ေအာင္သူ လွမ္းဖုန္းဆက္၍ လန္႔နိဳးလာသည္။ဗီဇာအဆင္ေျပလားေမးသည္။ တင္ခဲ႔ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျဖသည္။ ေရမိုးခ်ိဳးသည္။ ဗီဇာသြားယူသည္။ အလာတုန္းက ၁၀ ေတာင္းေသာ တကၠစီသမားသည္ မိမိတို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ခဏႏွင္႔ေရာက္ခဲ႔သည္။ ဗီဇာက ၃ လ ရခဲ႔ေခ်ျပီ။ ထိုမွ ေကာင္တာမားကပ္ သို႔ သြားခဲ႔သည္။ ဟိုၾကည္႔ဒီၾကည္႔ သြားခဲ႔ၾကသည္ ။တေနရာအေရာက္ ဖုန္းဆိုင္တဆိုင္ အဂီလိပ္လိုေမးသည္။သူ၏ အေျဖကားျမန္မာလိုျဖစ္ေန၏။ဒီေတာ႔မွေရႊျမန္မာပါလားဆိုျပီး သိျခင္တာေတြေမးသည္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေျဖသည္။ အေပၚထပ္သို႔ တတ္ကာ ေလွ်ာက္ၾကည္႔မိသည္။ အျပင္မွာကားမိုဃ္းေတြရြာေန၏။ ေရႊျမန္မာထမင္းဆိုင္သို႔ အေအး၀င္ေသာက္ၾကသည္ ေက်ာင္းသား၂ ေယာက္ ထမင္းစားသည္ မိမိတို႔မွာကား ဖာလူဒါ ဘုဥ္းၾကသည္။ ဆိုင္ရွင္မွလွဴဒါန္းလိုက္၏။ ေနရာတိုင္းမွာေရႊျမန္မာတို႔ရွိၾကသည္။ ထိုမွ ဆက္လက္၍ အဲယားေအရွ ေလယာဥ္ရံုးသို႔ သြားရေပဦးမည္။ ဗီဇာေၾကာင္႔ မိမိတို႔ျပန္လိုေသာေန႔တြင္အဆင္မေျပခဲ႔။ခ်ိန္းသည္ မရခဲ႔ ထပ္မံျပီး၁၀၅ ရမ္းဂစ္ေပးရသည္။ အမွန္မွာ မေလးရွားႏွင္႔ထိုင္းသည္ ရမ္းဂစ္ ၃၁၆ ျဖစ္၏။ မိမိတို႔ ျပန္ေပးလိုက္ရသည္။ ၁၀၅ ရမ္းဂစ္ျပန္လည္ေပးေဆာင္လိုက္ရ၏။ ၂၄ ရက္ေန႔ ထိုင္းသို႔ သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုမွ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကရာ ပီနန္းဆိပ္ကမ္းသို႔ နီးလာေခ်ျပီ ဟူသတတ္။ မိမိေနရာသို႔ ျပန္ခဲ႔ေလျပီ။ အခ်ိန္ကား ညေန ၆နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္၏။ မနက္ျဖန္ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ႔သို႔ သြားရမည္ျဖစ္၏။…
No comments:
Post a Comment