 |
| သတိပဌာနဓမၼရိပ္သာရွိ ဘုရားခန္းအားၾကည္ညိဳစရာေတြ႔နိဳင္သည္ |
ဒီေန႔ (၁၇.၄.၂၀၁၂)ေန႔ ပီနန္းျမိဳ႕ ဘာတာ၀ပ္ ပလန္တီးမွ ကြာလာလမ္ပူသို႔ သြားရန္ နံနက္ ၇ နာရီခန္႔ေရမိုးခ်ိဳးကာ ျပင္ဆင္ခဲ႔သည္။ကားေမာင္းပို႔ရန္ အဆင္သင္႔ရွိေနေသာေမာင္ေအာင္ေအာင္သူ သည္ မိမိတို႔အား ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါဘုရားဟု ေျပာဆိုေန၏။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္အခါအရ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လုပ္ရေပမည္။ျပီးစီးျပီမို႔ အိမ္ေပၚမွဆင္းသည္ ကားေပၚေနရာယူမိလိုက္သည္။ ကားေလးသည္ ေသာ႔ေလးတခ်က္လွည္႔လိုက္သည္ႏွင္႔ သူတာ၀န္ေက်ေအာင္ပို႔ေဆာင္ေပးရမည္ဆိုေသာအသိေၾကာင္႔ ေ၀ါကနဲထြက္သြားခဲ႔၏။စက္ရံုမ်ားေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔သည္
ပီနန္းကမ္းေျခတေနရာသို႔ ကြာလာလမ္ပူကားစီးရန္လိုက္ပို႔ျခင္းျဖစ္၏။ မိမိတို႔ေရာက္သည္ႏွင္႔ကားလက္မွတ္ျဖတ္သည္ တသီးလွ်င္ ၃၁ ရမ္းဂစ္ျဖစ္သည္။ ကီလိုမီတာ ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိ၏ ဟု ေျပာၾကသည္။ ကားသည္ မေရာက္ေသး မနက္စာ ဘာဘုဥ္းေပးရမလဲ ေတြးေနမိသည္။ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ကုလားဆိုင္တဆိုင္ရွိ၏။ ထိုဆိုင္တြင္ လဘက္ရည္ႏွင္႔ ပဲပလာတာဘုဥ္းေပးသည္။ မၾကာခင္ ကားေရာက္ေတာ႔မွာမို႕ကပ်ာကယာဘုဥ္းကာ ကားဂိတ္အနီးသို႔ျပန္လည္ေနရာယူေနလိုက္၏။မၾကာခင္ ကားေရာက္လာသည္ ကားေပၚတတ္ခဲ႔သည္။ အို႔...အရမ္းေအးေနသည္ အဲယားကြန္းေၾကာင္႔ ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင္႔မၾကာလိုက္ပါ။အိပ္ပစ္လိုက္သည္။ လမ္းေဘးရွဳခင္းမ်ားၾကည္႔တတ္ေသာ မိမိတေယာက္ဒီေန႔အဖို႔ဘာမွမသိခဲ႔။ လမ္းတြင္ က်မၼာေရးအရ ရပ္တန္႔ေပးသည္ အဆာေျပစားဘို႔ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ရပ္ေပးထားသည္။ မိမိၾကိဳက္တတ္ေသာ သရက္သီးစိမ္း တထုတ္၀ယ္စားမိသည္။ ၁.၅၀ ရမ္းဂစ္။ ခဏအၾကာ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မွန္းမသိ၍ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ တထုပ္ ၀ယ္ျပီး ဘုဥ္းျဖစ္သည္။ သိပ္ေတာ႔အဆင္မေျပခဲ႔။ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ျပီးသည္နွင္႔ ကားျပန္ထြက္သည္။ မအိပ္ျဖစ္ေတာ႔ ရွဳခင္းမ်ား ေတာင္တန္းေတာင္ရိပ္မ်ား လွပေသာ ၇ွဳခင္းမ်ားကိုၾကည္႔ေနမိသည္။ ကားအဲယားကြန္းသည္ ေအးစိမ္႔လွ်က္ ပတ္၀န္းက်ဥ္ျပင္ပရွဳခင္းသည္လည္း လွပလွ်က္မို႔ အေအးဒဏ္ကို ဂရုမျပဳမိ။ ကားတို႔သည္လည္း အျပိဳင္ဆိုင္ လိုရာခ၇ီးကိုသြားေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကားအေပၚတြင္ ေတြ႔ရွိလိုက္မိသည္ကား။ ကားအသစ္ေလးမ်ား ၁၀ စီးခန္႔တင္ေဆာင္၍ ေမာင္းနွင္ေနေသာ ကားအၾကီးမ်ားမၾကာမၾကာေတြ႔ရွိခဲ႔သည္။ ကားသည္ တေ၀ါေ၀ါ ေမာင္းႏွင္လွ်က္ တခ်ိဳ႔ေနရာတြင္ ေကြ႔ကာ၀ိုက္ကာေမာင္းေနသည္။ ေတာင္ဆင္းေတာင္တတ္လမ္းမို႔ ေကြ႔သည္ တတ္သည္ ဆင္းသည္ ကားသည္တခါတရံ ျငိမ္႔ကနဲျဖစ္လွ်က္။ ေတြ႔ေနရျပီ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ႔။ အ၀င္၀မွာ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၾကီးမ်ားနွင္႔ခန္႔ညားစြာျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ စကၤာပူနိဳင္ငံ ကို ျပန္လည္ လြမ္းဆြတ္ေနမိသည္။ တိုက္တာၾကီးမ်ားသည္ စီစီရီရီေတြ႔ေနရျပီမို႔ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေတာ႔မည္ဆိုတာ သိေနမိ၏။ မွန္ပါသည္ မၾကာလိုက္ ျမိဳ႔အ၀င္ ဂိတ္သို႔ေရာက္ေနေခ်ျပီ။ မိမိတို႔သည္ ကားဂိတ္မွာ ဂိတ္ဆံုးမည္ထင္ေနမိသည္။ထိုသို႔မဟုတ္ ကိုးယိုကားယား တေနရာတြင္ရပ္လိုက္၏။ ခပ္တည္တည္ႏွင္႔ မိမိတို႔ မေရာက္ေသးဟု အထင္ႏွင္႔ ထိုင္ေနမိ၏။ လူေတြအားလံုးဆင္းေနၾကေခ်ျပီ ဒီေတာ႔မွ ဂိတ္မ်ားဆံုးေနေရာ႔သလား ဆိုျပီး ဆင္းလိုက္ၾကသည္။ မွန္ပါ၏ ခရီးစဥ္ ဆံုးေခ်ျပီ။ ၾကိဳသူကားမေရာက္ေသး ေနပူထဲမွာ ရပ္ေနရသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေတြ႔ေနရေသာ အရိပ္အာ၀ါသ ရွိ ေစာင္းတန္းသဖြယ္ ထိုေနရာ သြားနားေနမိလိုက္၏။ မၾကာခင္ ဆိုင္ကယ္သမားတေယာက္ေရာက္လာ၏။ အရွင္ဘုရားတို႔ ဟိုဘက္လမ္းကူးပါဘုရားဟူ၏။ျမန္မာသံျဖင္႔ ေျပာဆိုသံၾကားေတာ႔မွ ေၾသာ္ မိမိတို႔လာၾကိဳပါလားဆိုတာသိလိုက္ရသည္ ဟိုဘက္လမ္းကူးသည္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းနွင္လာေသာဒကာသည္ ကားကိုငွားလွ်က္ ပိုက္ဆံေပးစရာမလို သူေပးျပီးသားျဖစ္ေၾကာင္းေျပာကာ ဆိုင္ကယ္ႏွင္႔ေရွ႔မွ ေမာင္းသြား၏ မိမိတို႔ကားသည္ႏွင္႔ေနာက္မွလိုက္ပါလွ်က္ အေပၚသို႔တတ္သည္ ေအာက္သို႔ဆင္းျပန္သည္။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၾကီးမ်ားသည္လည္း တည္ျငိမ္လွ်က္ ကြာလာလမ္ပူ၏အလွအပကို ျပသေန၏။ ကားေလးသည္ ေကြ႔လိုက္ျပန္၏။ အေကြ႔အေကာက္မ်ားျပီးသည္နွင္႔ ေတြ႔လိုက္ရသည္မ်ာကား သတိပဌာနဓမၼရိပ္သာ ဆိုင္းဘုတ္ႏွင္႔အတူ ေက်ာင္းမွဆရာေတာ္ ဦးနာဒရသည္ ၾကြၾကပါဟု ဖိတ္ေခၚလိုက္၏။ ေရာက္ေနျပီေကာ..မိမိတို႔တည္းမည္႔ေနရာျဖစ္၏။ အေပၚေရာက္သည္ႏွင္႔ က်က္သေရ၇ွိလွေသာ ဘုရားခန္းႏွင္႔ ျမတ္စြာဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္သည္ မိမိတို႔ရင္မွာေအးျမလွ်က္ ဦးခ်မိသည္။ စိတ္ထဲမွာ ေၾသာ္ ေရႊျမန္မာတို႔ေနရာတိုင္းမွာ ေတြ႔ေနၾကအတိုင္း ျမန္မာ႔အသံတို႔ျဖင္႔ ၾကားရသည္။ တခ်ိဳ႕ေရပုလင္းကိုင္ကာ ေလာင္းေနၾကသည္ ေရႊျမန္မာတို႔ ေနရာတိုင္းမွာ သၾကၤန္ဆိုတာ အမွတ္တရ အျဖစ္ ေႏြးေထြးစြာ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္မွာ ေရႊျမန္မာတို႔ရဲ႔ ျပည္ပေရာက္ဓေလ႔ေလးဟာ ခ်စ္စရာေလးပါလားဟု ေတြးရင္း..ကြာလာလမ္ပူျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ခဲ႔ေလျပီ။သတိပဌာနဓမၼရိပ္သာ မွာလည္း ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုေနလွ်က္.
ပီနန္းကမ္းေျခတေနရာသို႔ ကြာလာလမ္ပူကားစီးရန္လိုက္ပို႔ျခင္းျဖစ္၏။ မိမိတို႔ေရာက္သည္ႏွင္႔ကားလက္မွတ္ျဖတ္သည္ တသီးလွ်င္ ၃၁ ရမ္းဂစ္ျဖစ္သည္။ ကီလိုမီတာ ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိ၏ ဟု ေျပာၾကသည္။ ကားသည္ မေရာက္ေသး မနက္စာ ဘာဘုဥ္းေပးရမလဲ ေတြးေနမိသည္။ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ကုလားဆိုင္တဆိုင္ရွိ၏။ ထိုဆိုင္တြင္ လဘက္ရည္ႏွင္႔ ပဲပလာတာဘုဥ္းေပးသည္။ မၾကာခင္ ကားေရာက္ေတာ႔မွာမို႕ကပ်ာကယာဘုဥ္းကာ ကားဂိတ္အနီးသို႔ျပန္လည္ေနရာယူေနလိုက္၏။မၾကာခင္ ကားေရာက္လာသည္ ကားေပၚတတ္ခဲ႔သည္။ အို႔...အရမ္းေအးေနသည္ အဲယားကြန္းေၾကာင္႔ ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင္႔မၾကာလိုက္ပါ။အိပ္ပစ္လိုက္သည္။ လမ္းေဘးရွဳခင္းမ်ားၾကည္႔တတ္ေသာ မိမိတေယာက္ဒီေန႔အဖို႔ဘာမွမသိခဲ႔။ လမ္းတြင္ က်မၼာေရးအရ ရပ္တန္႔ေပးသည္ အဆာေျပစားဘို႔ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ရပ္ေပးထားသည္။ မိမိၾကိဳက္တတ္ေသာ သရက္သီးစိမ္း တထုတ္၀ယ္စားမိသည္။ ၁.၅၀ ရမ္းဂစ္။ ခဏအၾကာ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မွန္းမသိ၍ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ တထုပ္ ၀ယ္ျပီး ဘုဥ္းျဖစ္သည္။ သိပ္ေတာ႔အဆင္မေျပခဲ႔။ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ျပီးသည္နွင္႔ ကားျပန္ထြက္သည္။ မအိပ္ျဖစ္ေတာ႔ ရွဳခင္းမ်ား ေတာင္တန္းေတာင္ရိပ္မ်ား လွပေသာ ၇ွဳခင္းမ်ားကိုၾကည္႔ေနမိသည္။ ကားအဲယားကြန္းသည္ ေအးစိမ္႔လွ်က္ ပတ္၀န္းက်ဥ္ျပင္ပရွဳခင္းသည္လည္း လွပလွ်က္မို႔ အေအးဒဏ္ကို ဂရုမျပဳမိ။ ကားတို႔သည္လည္း အျပိဳင္ဆိုင္ လိုရာခ၇ီးကိုသြားေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကားအေပၚတြင္ ေတြ႔ရွိလိုက္မိသည္ကား။ ကားအသစ္ေလးမ်ား ၁၀ စီးခန္႔တင္ေဆာင္၍ ေမာင္းနွင္ေနေသာ ကားအၾကီးမ်ားမၾကာမၾကာေတြ႔ရွိခဲ႔သည္။ ကားသည္ တေ၀ါေ၀ါ ေမာင္းႏွင္လွ်က္ တခ်ိဳ႔ေနရာတြင္ ေကြ႔ကာ၀ိုက္ကာေမာင္းေနသည္။ ေတာင္ဆင္းေတာင္တတ္လမ္းမို႔ ေကြ႔သည္ တတ္သည္ ဆင္းသည္ ကားသည္တခါတရံ ျငိမ္႔ကနဲျဖစ္လွ်က္။ ေတြ႔ေနရျပီ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ႔။ အ၀င္၀မွာ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၾကီးမ်ားနွင္႔ခန္႔ညားစြာျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ စကၤာပူနိဳင္ငံ ကို ျပန္လည္ လြမ္းဆြတ္ေနမိသည္။ တိုက္တာၾကီးမ်ားသည္ စီစီရီရီေတြ႔ေနရျပီမို႔ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေတာ႔မည္ဆိုတာ သိေနမိ၏။ မွန္ပါသည္ မၾကာလိုက္ ျမိဳ႔အ၀င္ ဂိတ္သို႔ေရာက္ေနေခ်ျပီ။ မိမိတို႔သည္ ကားဂိတ္မွာ ဂိတ္ဆံုးမည္ထင္ေနမိသည္။ထိုသို႔မဟုတ္ ကိုးယိုကားယား တေနရာတြင္ရပ္လိုက္၏။ ခပ္တည္တည္ႏွင္႔ မိမိတို႔ မေရာက္ေသးဟု အထင္ႏွင္႔ ထိုင္ေနမိ၏။ လူေတြအားလံုးဆင္းေနၾကေခ်ျပီ ဒီေတာ႔မွ ဂိတ္မ်ားဆံုးေနေရာ႔သလား ဆိုျပီး ဆင္းလိုက္ၾကသည္။ မွန္ပါ၏ ခရီးစဥ္ ဆံုးေခ်ျပီ။ ၾကိဳသူကားမေရာက္ေသး ေနပူထဲမွာ ရပ္ေနရသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေတြ႔ေနရေသာ အရိပ္အာ၀ါသ ရွိ ေစာင္းတန္းသဖြယ္ ထိုေနရာ သြားနားေနမိလိုက္၏။ မၾကာခင္ ဆိုင္ကယ္သမားတေယာက္ေရာက္လာ၏။ အရွင္ဘုရားတို႔ ဟိုဘက္လမ္းကူးပါဘုရားဟူ၏။ျမန္မာသံျဖင္႔ ေျပာဆိုသံၾကားေတာ႔မွ ေၾသာ္ မိမိတို႔လာၾကိဳပါလားဆိုတာသိလိုက္ရသည္ ဟိုဘက္လမ္းကူးသည္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းနွင္လာေသာဒကာသည္ ကားကိုငွားလွ်က္ ပိုက္ဆံေပးစရာမလို သူေပးျပီးသားျဖစ္ေၾကာင္းေျပာကာ ဆိုင္ကယ္ႏွင္႔ေရွ႔မွ ေမာင္းသြား၏ မိမိတို႔ကားသည္ႏွင္႔ေနာက္မွလိုက္ပါလွ်က္ အေပၚသို႔တတ္သည္ ေအာက္သို႔ဆင္းျပန္သည္။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၾကီးမ်ားသည္လည္း တည္ျငိမ္လွ်က္ ကြာလာလမ္ပူ၏အလွအပကို ျပသေန၏။ ကားေလးသည္ ေကြ႔လိုက္ျပန္၏။ အေကြ႔အေကာက္မ်ားျပီးသည္နွင္႔ ေတြ႔လိုက္ရသည္မ်ာကား သတိပဌာနဓမၼရိပ္သာ ဆိုင္းဘုတ္ႏွင္႔အတူ ေက်ာင္းမွဆရာေတာ္ ဦးနာဒရသည္ ၾကြၾကပါဟု ဖိတ္ေခၚလိုက္၏။ ေရာက္ေနျပီေကာ..မိမိတို႔တည္းမည္႔ေနရာျဖစ္၏။ အေပၚေရာက္သည္ႏွင္႔ က်က္သေရ၇ွိလွေသာ ဘုရားခန္းႏွင္႔ ျမတ္စြာဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္သည္ မိမိတို႔ရင္မွာေအးျမလွ်က္ ဦးခ်မိသည္။ စိတ္ထဲမွာ ေၾသာ္ ေရႊျမန္မာတို႔ေနရာတိုင္းမွာ ေတြ႔ေနၾကအတိုင္း ျမန္မာ႔အသံတို႔ျဖင္႔ ၾကားရသည္။ တခ်ိဳ႕ေရပုလင္းကိုင္ကာ ေလာင္းေနၾကသည္ ေရႊျမန္မာတို႔ ေနရာတိုင္းမွာ သၾကၤန္ဆိုတာ အမွတ္တရ အျဖစ္ ေႏြးေထြးစြာ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္မွာ ေရႊျမန္မာတို႔ရဲ႔ ျပည္ပေရာက္ဓေလ႔ေလးဟာ ခ်စ္စရာေလးပါလားဟု ေတြးရင္း..ကြာလာလမ္ပူျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ခဲ႔ေလျပီ။သတိပဌာနဓမၼရိပ္သာ မွာလည္း ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုေနလွ်က္.
No comments:
Post a Comment