စကၤာပူနိဳင္ငံမွ မေလးရွားနိဳင္ငံသို႔.

စကၤာပူနိဳင္ငံေလဆိပ္တြင္ အင္တာနက္ free ခ်က္လို႔ရနိဳင္သည္။

ဒီေန႔ ၁၂.၄.၂၀၁၂ ေန႔ မနက္ ၈နာရီခြဲေက်ာ္ေလာက္က စကၤာပူနိဳင္ငံမွ မေလးရွားနိဳင္ငံသို႔ ထြက္လာခဲ႔ပါသည္။မိမိတည္းခိုရာေက်ာင္းတိုက္မွ တကၠစီငွားကာ changi airport သို႔ ထြက္လာခဲ႔သည္။ တကၠစီကားသမားသည္ လူရြယ္ျဖစ္၏။ တကၠစီကားေရွ႔တြင္ ေျမပံုခရီးစဥ္ သြားရာလမ္းေၾကာင္းကိုျပသေန၏။မိမိလည္းေနာက္မွေန၍ ၾကည္႔ေနခဲ႔သည္။ ကားသမားသည္ ေႏွးတခါ ျမန္တလွည္႔ေမာင္းႏွင္ေန၏။ လမ္းတြင္ စကၤာပူနိဳင္ငံ၏ ေခတ္မွီအေဆာက္ဦးမ်ား ေနရာတိုင္းမွာျမင္ေတြ႔လွ်က္နွဳတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္ ေခတ္မွီေသာ စည္းကမ္းၾကီးေသာ စကၤာပူနိဳင္ငံကို လက္ျပမနွဳတ္ဆက္ခဲ႔ရေပမဲ႔လဲ ဗဟုသုတေတြနဲ႔ထပ္တူ စကၤာပူနိဳင္ငံ ေခါင္းေဆာင္သည္ ျပည္သူေတြအေပၚအလိုလိုက္ကာ ျပဳလုပ္ေပးခဲ႔သည္။ သြားေရးလာေရး လြယ္ကူေစသည္။ျပည္သူျပည္သားတို႔သည္လည္းစည္းကမ္းတက် ေနထိုင္ၾကသည္။ ေျမေအာက္ရထား လိုင္းကားစသည္တို႔သည္အမိျမန္မာျပည္လိုမဟုတ္ခဲ႔ပါ။ ေနရာတိုင္းမွာ လူမရွိပါပဲ အလုပ္လုပ္ေဆာင္ခဲ႔သည္။ ဥပမာရထား ကားစသည္တို႔ျဖစ္၏။ ရထားဆိုသည္မွာလည္း ကဒ္ျဖင္႔ လိုင္းကားမွာလည္း ကားေပၚတတ္သည္ႏွင္႔ ကားအ၀င္၀တြင္ ၄င္းကဒ္ျဖင္႔ အလုပ္လုပ္သည္ စပါယ္ယာမရွိ။ မိမိဆင္းလိုေသာေနရာ ဘဲတီးကာ ဆင္းသြားခဲ႔သည္။ အမိျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ စပါယ္ယာ ၂ ဦး ၃ဦးျဖင္႔  ေငြေကာက္သည္။ေရွ႔တိုးထား ၀င္တိုးမွ စပါယ္ယာအဆိုးမဆိုနဲ႔ ..ကဲ လက္တို႔ျပီးေတာ႔ မေတာင္းပရေစႏွင္႔(စပါယ္ယာ၏ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားသံ) ကဲ အနဳတ္ကေလးေတြ လွမ္းထားမယ္ အေၾကြမေပးလို႔ကေတာ႔ ျပန္မအမ္းဘူးေနာ္ ဆိုသည္႔စကား။ ေမာင္း အကိုေရ႔ ေနာက္ကားပါတယ္..ဆိုျပီး ခရီးသည္မ်ားအား တြန္းခ်မတတ္ ျမန္ျမန္ေလးဆင္းပါ ေနာက္ကားပါလို႔ပါ ဟူေသာ ဆင္ေျခစကား။ ဆရာေရ ခဏေက်ာက္ခ်ထားလိုက္ဆိုျပီး သန္ေခါင္စာရင္းတိုင္ရမဲ႔ကိန္းေပါက္သည္႔ ခရီးသည္ေစာင္႔ဆိုင္းမွဳတို႔။ ဥပမာ ေျမနီကုန္း လွည္းတန္း ၈ မိုင္ စသည္႔ လမ္းဆံုလမ္းခြမ်ားတြင္နာရီ၀က္ခန္႔တခါတရံၾကာလွ်က္။ ထိုထိုေသာ အမိျမန္မာျပည္ ကိုေရႊကားသမားႏွင္႔ စပါယ္ယာတို႔ရဲ႔ လုပ္ရပ္တို႔လိုေတာ႔မဟုတ္။ အခ်ိန္တို႔ျဖင္႔အလုပ္လုပ္ေနၾကသည္။ တိုးတတ္သည္ကိုလည္းၾကည္႔ပါ။ကလိမ္ကက်စ္မရွိ။ေျမေအာက္ရထား ရပ္ခ်ိန္ ခဏတာ လူၾကီးပါလို႔ ၾကာၾကာရပ္ေနသည္မရွိ။အရာရွိပါလို႔ ေျဖးညွင္းစြာရပ္ေနသည္မရွိ။အခ်ိန္ၾကသည္ႏွင္႔ ထြက္သြားသည္။ ကားဆိုသည္မွာလည္းထိုနည္းတူ။ စကားေျပာစရာအေၾကာင္းမရွိ။တတ္လာသည္ ဆင္းသြားသည္ စကားတခြန္းေျပာဘို႔မလို။အမိျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ ..ဟဲ႔ စပါယ္ယာ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းအံုးေလ.စသည္႔သက္ၾကီးရြယ္အိုတို႔စကား။ တခ်ိဳ႔ အပ်ိဳရြယ္တို႔သည္ အရွက္အေၾကာက္ေၾကာင္႔ မအမ္းေသာ္လည္း ဆင္းသြားၾကသည္႔ အပ်ိဳျဖန္းတို႔ ေတြ႔ရွိခဲ႔သည္ ဒါကိုပင္ အခြင္႔ေကာင္းယူကာ.လူစြာလုပ္ေနၾကေသာ စပါယ္ယာမ်ား သတိထားေရွာင္ရွားသင္႔သည္။ ေၾကာက္လို႔ေတာ႔မဟုတ္ တခ်ိဳ႕စပါယ္ယာတို႔ ရိုင္းၾကသည္။တခ်ိဳ႕စပါယ္ယာတို႔ ေတာ္ၾကသည္ စပါယ္ယာတိုင္းေတာ႔မဟုတ္။ စကၤာပူနိဳင္ငံသားတို႔ ေတြ႔သြားျမင္သြားရင္ေတာ႔ ရွက္စရာ။ ေျပာစရာေတာ႔ရွိလာမည္ နိဳင္ငံျခားႏွင္႔ျမန္မာျပည္ဒီေလာက္ေတာ႔ကြာမွာေတာ႔ ဟူ၍ ေစာဒကတတ္စရာ၇ွိလာေကာင္းရွိလာနိဳင္မည္။ သို႔ေသာ္ နားလည္ေပးသင္႔သည္။ စာနာမွဳရွိတတ္ရမည္.ဟု စသည္႔ အေတြးမ်ားေတြးလွ်က္ ကားေလးသည္ လည္းတေ၀ါေ၀ါ ေမာင္းႏွင္လွ်က္ ကိုယ္႔ကိစၥႏွင္႔ကို သြားလာေနေသာ ကားမ်ား သူ႔ေနရာႏွင္႔ သူ စည္းကမ္းတက်ေမာင္းႏွင္လွ်က္ မိိမိတို႔ကားသည္ ေလဆိပ္သို႔ေရာက္ရွိေတာ႔မည္ အျပင္မွေန၍ ေလယာဥ္မ်ား ေတြ႔ျမင္လွ်က္ အင္တာေနရွင္နယ္ေလယာဥ္ကြင္း ဆိုသည္႔အတိုင္း ေလယာဥ္မ်ားသည္လည္း မ်ားျပားစြာေတြ႔ရွိနိဳင္သည္။ ကားသမားသည္ ေလယာဥ္ကြင္း ေရွ႔တည္႔တည္႔တြင္ ထိုးရပ္လိုက္သည္ ေရွ႔ခန္းမွက်သင္႔ေသာ ေငြၾကည္႔မိသည္။ ၂၆ ေဒၚလာျဖစ္သည္။ က်သင္႔ေငြေပးျပီးသည္ႏွင္႔ မိမိတို႔သည္ ေလယာဥ္ကြင္းထဲသို႔၀င္ခဲ႔သည္။ အင္တာေနရွင္နယ္ေလဆိပ္မို႔ အျဖဴ အမဲမ်ား ေတြ႔ခဲ႔၏။ထို႔ထက္ထူးျခားသည္ကား မိမိတို႔သည္ သကၤန္းရံုလွ်က္ ၀င္လာသည္ကား လူတိုင္းလူတိုင္း၏ အၾကည္႔မ်က္လံုးတို႔သည္ မိမိတို႔အေပၚမွာ ေရာက္ရွိလွ်က္ မိမိတို႔ ေနရာမွာ၀င္၍ တန္းစီခဲ႔သည္ ေလယာဥ္၀န္ထမ္းတေယာက္သည္ မိမိတို႔အား ဦးစားေပးစနစ္ျဖင္႔ ေနရာ တေနရာကို ေခၚေဆာင္လွ်က္ ေလယာဥ္လက္မွတ္မ်ားျပေစခဲ႔သည္။ ပစၥည္းမ်ားခ်ိန္တြယ္သည္ ကီလိုပိုေန၏။ စကၤာပူေဒၚလာ ၂၇ ေဒၚလာေပးေဆာင္ခဲ႔ရသည္။ ျပီးသည္ႏွင္႔ အလွအပအသံုးေဆာင္မ်ား ယမကာအေရာင္းဆိုင္မ်ားတို႔ျဖင္႔ ခန္းနားစြာ အေရာင္းခမ္းမမ်ားျဖင္႔ စကၤာပူေလဆိပ္သည္ သန္႔ရွင္း၏။က်က္သေရရွိ၏။ ထိုေလယာဥ္ကြင္းထဲတြင္ အင္တာနက္free သံုးနိဳင္သည္။ မိမိတို႔ ေန႔ဆြမ္းကိုေလယာဥ္ကြင္းထဲမွာ ရွာေဖြကာဘုဥ္းေပးရသည္။ လိုက္လံၾကည္႔မိ၏။ အဆင္မေျပမွဳအစားစာမ်ားျဖစ္ေန၏။ တေနရာအေရာက္ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ႔သည္။ ေကာ္ဖီတခြက္ႏွင္႔ ကိတ္မုန္႔ မ်ိဳးစံုျဖင္႔ေရာင္ရဲေစခဲ႔သည္။ ၃ ပါးစာ စကၤာပူေဒၚလာ၂၆ ေဒၚလာက်သည္။ ျပီးသည္ႏွင္႔ မိမိတို႔စီးရမည္႔ေနရာကို လိုက္ရွာသည္။လမ္းေလွ်ာက္စရာမလို စက္ျဖင္႔ ျပဳလုပ္ထားသည္ အမွတ္တရဓါတ္ပံုမ်ားရိုက္သည္ ေလယာဥ္ကြင္းထဲတြင္ လိုတာရနိဳင္သည္ မီးေရာင္ထိန္ထိန္ျဖင္႔ အျပိဳင္အဆိုင္ျပဳလုပ္ထားသည္။ဖိနပ္ဆိုင္မ်ား အိပ္ဆိုင္မ်ား အလွအပဆိုင္သည္ပို၍ မ်ားျပား၏။ ေလယာဥ္သည္ ၁၂နာရီ မိနစ္၃၀ ထြက္ခြာရမည္။သို႔ေသာ္ ထြက္ခ်ိန္ေနာက္က်မည္ဟု ေၾကာ္ျငာသည္။ မိမိတို႔က်န္ေနေသာအခ်ိန္မ်ား လွည္႔လည္ၾကည္႔ရွဳခဲ႔သည္။ မ်ားမၾကာခင္ ေလယာဥ္ထြက္ေတာ႔မည္မို႔ ခရီးသည္တို႔သည္ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြျဖစ္လွ်က္ ေလယာဥ္ေပၚတတ္ၾကသည္။မိမိတို႔ ထိုင္ခုံနံပါတ္သည္ A.7.A15.B15 ျဖစ္သည္။ ေနရာကိုယ္စီထိုင္မိသည္ ဖုန္း၀င္လာသည္ တူေတာ္ေမာင္ဆီမွ ေလယာဥ္အနည္းငယ္ေနာက္က်သည္မို႔ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေနေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္၏။ ေလယာဥ္သည္ စတင္ထြက္ခြာသည္ ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေလယာဥ္ဆိုက္ေရာက္လာသည္ ျပန္တတ္ခဲ႔သည္ ႏွင္႔ မၾကာမၾကာျမင္ေတြ႔ေနရ၏။ မိမိတို႔ေလယာဥ္ ေျဖးညွင္းစြာသြားလာေနစဥ္ ၄ စီးခန္႔ဆင္းလာသည္ကို ျမင္ေတြ႔ခဲ႔၏။ မိမိတို႔ေရွ႔မွ ေလယာဥ္တစီး ေပ ၅၀၀ ခန္႔ ။မိမိတို႔ေနာက္ ေပ ၅၀၀ ခန္႔ေလယာဥ္တစီး ေျဖးေျဖးေမာင္းလွ်က္ ေလယာဥ္ေမာင္မယ္တို႔သည္လည္း ေလယာဥ္၏ အႏၱရာယ္က်ေရာက္ခဲ႔ေသာ္ ျပဳလုပ္ရမည္႔ ပံုသ႑ာန္တို႔ကို ျပဳလုပ္ျပေန၏။ ေလယာဥ္သည္ တေျဖးေျဖးျမန္ဆန္လွ်က္ မိမိေရွ႔မွ ေလယာဥ္သည္ ေျမျပင္မွ ေ၀ဟင္သို႔ တတ္သြားခဲ႔ေခ်ျပီ။ မိမိတို႔ေလယာဥ္မွာေတာ႔ ျငိမ္သက္သြားသည္ အရွိန္ယူေနသည္။ မိမိတို႔တုန္႔ခနဲျဖစ္သြားခဲ႔သည္။ မၾကာခင္ေလယာဥ္သည္ တရွိန္ထိုး ေျမျပင္မွေန၍ ေသဟင္သို႔ တတ္ခဲ႔ေခ်ျပီ။ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္ စကၤာပူနိဳင္ငံေတာ္ရယ္လို႔ ေလယာဥ္ေပၚမွေန၍ ေအာက္သို႔ ရွဳခင္းမ်ားၾကည္႔ေနခဲ႔သည္။ တိုက္တာအေဆာက္ဦတို႔သည္ တျဖည္းျဖည္းေသးငယ္လွ်က္ ထိုမွ အျမင္အာရံုတို႔သည္ျမင္ကြင္းမွေပ်ာက္ကြယ္ကာ သစ္ပင္ေတာရိပ္မ်ား ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ပင္လယ္ေရျပင္မ်ားကို အမ်ားဆံုးေတြ႔ရွိနိဳင္သည္။ ေလယာဥ္သည္ တခါတရံတုန္ခါလွ်က္ တိမ္တိုက္ေတြအၾကားမွ သြားလာေနသည္ တိမ္ခိုးေငြ႔တို႔သည္ ဂြမ္းလိုက္ပမာျဖဴေဖြးလွ်က္ လွပစြာေတြ႔နိဳင္သည္။ တခါတရံ ေလယာဥ္ေတာင္ပန္သည္ ယိမ္းယိုင္လွ်က္ မိမိေနရာသည္ ေလယာဥ္ေတာင္ပန္၏ ေနာက္နားမွာ ရရွိသည္မို႔ အျပင္ ရွဳခင္းမ်ားၾကည္႔ရင္းျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ ဖုန္းျဖင္႔ ဗီြဒီယိုရိုက္လွ်က္ ေလယာဥ္သည္ တခါတရံ ရပ္ေနသေယာင္ ေလယာဥ္မယ္တို႔သည္ အလုပ္မ်ားရွုတ္လွ်က္ အေရွ႔မွအေနာက္သို႔ ခရီးသည္မ်ားစားစရာ ေသာက္စရာမ်ားလိုက္လံေက်ြးေမြးေနသည္။ မိမိတို႔သည္ ေဘးမွရွဳခင္းမ်ားကိုၾကည္႔ရင္း တိမ္တိုက္ေတြအၾကားမွာ နစ္ေမွ်ာလ်က္ “ ေ၀ဟင္မွာ ေလယာဥ္စီး…ရီးေလး ေလးခိုကာရယ္…(မေလးရွားကို) မရပ္မနား၀ဲ ျပန္ကာရယ္.” ဆိုျပီး အေတြးျဖင္႔ မၾကာခင္ မေလးရွားနိဳင္ငံ ပီနန္ျမိဳ႕ေရာက္ရွိေတာ႔မည္ဆိုတာ ေလယာဥ္သည္ ေျမျပင္သို႔ တျဖည္းျဖည္းနီးလာသည္ကိုေထာက္၍၄င္း,မေလးရွားနိဳင္ငံ ပီနန္ျမိဳ႔သည္ ပီနန္ကမ္းေျခရွိသည္ဟု ၾကားဘူးျခင္းေၾကာင္႔ ပီနန္ပင္လယ္ကို ေတြ႔ရွိျခင္းေၾကာင္႔ သိရ၏။ မွန္ပါသည္ ေလယာဥ္မွ ေၾကာ္ျငာသည္ ေလယာဥ္ဆင္းသက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း မၾကာခင္ ပီနန္ျမိဳ႕သို႔ေရာက္ရွိေတာ႔မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာေနသည္။ ေလယာဥ္သည္ တျဖည္းျဖည္းစက္အရွိန္ေလွ်ာ႔သြားသည္ ပီနန္ျမိဳ႕ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ ဆင္းေနျပီ။ ခရီးသည္မ်ားသည္လည္း လွဳပ္ရြလွ်က္ ေလယာဥ္သည္ ေျမျပင္သို႔ က်ေရာက္ခဲ႔ျပီ။ မိမိတို႔ ဓါတ္ေလွခါး ႏွင္႔ဆင္းလွ်က္ မိမိလာၾကိဳေသာ တူေတာ္ေမာင္ေရာက္ႏွင္႔ေနမလား ဟု ေတြးရင္း ကားသမားကိုေအာင္ေအာင္သူဆိုတဲ႔ မျမင္ဘူးတဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ကားေမာင္းေနတယ္ဆိုတဲ႔ ဒကာေတာ္တို႔ ေရာက္ေနမလား.ဆိုသည္႔ အေတြးတို႔ျဖင္႔ အင္မီဂေရးရွင္း သို႔ ၀င္ခဲ႔ရသည္။ ဗီဇာသည္ ၁၄ ရက္သာေပးျမဲျဖစ္သည္။ ဘာျပႆနာမွမရွိခဲ႔။ အျပင္သို႔ထြက္လာခဲ႔သည္ ကားသမားကိုေအာင္ေအာင္သူ ႏွင္႔တူေတာ္ေမာင္တို႔ ထြက္သည္ႏွင္႔ ေတြ႔ရေခ်ျပီ။ မေလးရွားနိဳင္ငံ ပီနန္ျမိဳ႕သို႔ ၃နာရီမိနစ္၂၀ ခန္႔တြင္ေရာက္ရွိခဲ႔ပါသည္။ မိမိတို႔ကားေပၚတတ္သည္ ပီနန္ျမိဳ႔ တံတားကိုျဖတ္လွ်က္ မိမိတို႔ေနမည္႔ ဘာတာ၀ပ္ သို႔ ကားေလးသည္ အျမန္ေမာင္းနွင္ရင္း ပီနန္တံတားသည္ ဦးသန္႔(ျမန္မာျပည္.ကမၻာ႔ကုလသမဂၢ)၏ အၾကံေပးမွဳ ဟု ဆိုသည္။ ကမၻာမွာ နံပါတ္ ၄ ဆင္႔ေလာက္၇ွိသည္ဟု ေဒသခံတို႔ေျပာျပလို႔ သိရွိခြင္႔ရရွိသည္။ ကားေလးသည္လည္း ျမန္သည္ထက္ျမန္ကာ ေရွ႔မွ ကားမ်ားကိုေက်ာ္လွ်က္ ေတာင္ရိပ္ေတာင္တန္းမ်ား ရွဳခင္းမ်ားႏွင္႔ အမိျမန္မာျပည္ လြမ္းမိသေရာင္ေရာင္ တိုက္တာၾကီးမ်ားလည္း ျမင္ေတြ႔လွ်က္ မိမိတို႔တည္းမည္႔ ဘာတာ၀ပ္သို႔ ၄နာရီခြဲခန္႔တြင္ ေရာက္ရွိပါေတာ႔သည္။