“ျမင္းမူျမိဳ႔ ပေဇၨ ာတာရံုေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ အိႏၵိယနိဳင္ငံသို႔ၾကြ”

" ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေဇာတိကအားလည္း ဗာရာဏသီျဖစ္ ေကာေဇာကို အမွတ္တရအျဖစ္ လွဴဒါန္းခဲ႔"
"ဆရာရွင္အားလည္း ကာသိတိုင္းဗာရာဏသီျဖစ္ ေကာ္ေဇာကို အမွတ္တရအျဖစ္လွဴဒါန္းခဲ႔ပါသည္"

မိမိသည္ သာမေဏ ကိုရင္ဘ၀ မွာ အေျခခံစာေပ စာ၀ါမ်ားစတင္ သင္ၾကားေပးေသာ ဆရာရွင္သည္ မိမိပညာသင္ရာျဖစ္ေသာ အိႏၵိယနိဳင္ငံ ဗုဒၵဂယာ ေျမျမတ္မဟာႏွင္႔တကြ သံေ၀ဇနိယ ေလး႒ာန နွင္႔အ၀ိဇဟိတ ေလး႒ာန ဘုရားဖူးၾကြလာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မိမိ၏ ရဟန္းအမၾကီးမွ ဖုန္းဆက္ျပီးအေၾကာင္းၾကားေပးခဲ႔သည္။ မိမိမွာ ငယ္စဥ္အခါက ပညာသင္ၾကားေပးေသာ ဆရာရွင္ ၾကြလာမည္ဆိုေသာေၾကာင္႔ ေပ်ာ္ရႊင္မိေတာ႔၏။ ဆရာရွင္ အိႏၵိယနိဳင္ငံအတြင္း၌ ဘုရားဖူးလွည္႔လည္စဥ္ ဆက္သြယ္မွဳရရွိေစရန္ ဟန္းဆက္ႏွင္႔တကြ ဖုန္းကဒ္ တို႔ကို ျပဳလုပ္ေပးထားခဲ႔၏။ မေတြ႔ရတာၾကာျပီျဖစ္ေသာ ဆရာရွင္အားဖူးေမွ်ာ္လိုသည္ အမိျမန္မာျပည္ ေရာက္ရွိခိုက္ တကူးတက သြားဘို႔ အေၾကာင္းတရားမရွိ၍ မေတြ႔ခဲ႔ရသည္႔ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာျမင္႔ခဲ႔ေခ်ျပီ။ မိမိပညာသင္ယူခဲ႔စဥ္အတြင္း စိတ္သေဘာထားၾကီးစြာ အဂတိ လိုက္စားမွဳကင္းရွင္းစြာျဖင္႔ စာသင္တိုက္ၾကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔သည္ ႕အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔သည္႔အေလွ်ာက္ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ ဆြတ္ခူးနိဳင္ခဲ႔သည္။ ျမင္းမူျမိဳ႕ကေလးသည္ ေသးငယ္၏။ ျမိဳ႕အထြက္တြင္တည္ရွိ၏။ မိမိတို႔ေနထိုင္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္တြင္ ေရလံုေလာက္စြာမရရွိခဲ႔။(၁၃၄၆)ခု ဥပုသ္ေန႔မ်ားတြင္ ရာေကာက္ေက်ာင္းအမည္ရွိေက်ာင္းကို ေလွ်ာ္စရာသကၤန္းမ်ားယူကာ သြားေရာက္ ေရခ်ိဳးခဲ႔ရ၏။ ေရရွားပါးခဲ႔၏။ မွတ္မွတ္ရရ တခါတရံ ျမိဳ႕ထဲေနသူ ဒကာ/မ တို႔သည္ ျမစ္ထဲမွ ေရကို အိုးမ်ားကိုယ္စီရြက္ေစလွ်က္ ေက်ာင္းတိုက္သို႔ပို႔ေဆာင္ခဲ႔ၾကသည္။ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိေတာ႔၏။ တေန႔ အမိ ပညာသင္ယူခဲ႔ေသာ ေက်ာင္းတိုက္၏ ေငြရတုအထိမ္းအမွတ္ျပဳလုပ္၏။ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားစြာတို႔ျဖင္႔ေတြ႔ဆံုၾက၏။ ဘြဲ႔ေတြမမွတ္မိၾက အခ်င္းခ်င္းမွတ္မိေနမိ၏။ ၄င္းေငြရတု ပြဲေတာ္တြင္အမွတ္မထင္ ေရာက္ခြင္႔ၾကံဳလိုက္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔ေနခဲ႔သည္ႏွင္႔ မတူညီေတာ႔ ။ ေရေတြေပါ၏။ အေဆာက္အဦးတို႔သည္လည္းစီစီရီရီႏွင္႔ သစ္သီး ၀လံတို႔သည္လည္းေ၀ဆာလွ်က္ ဆရာရွင္သည္ တပည္႔ေတြ ေနရာ႒ာနအသီးသီးမွ ေရာက္လာၾကသည္ကို ေတြ႔ရွိရ၍ ဆရာရွင္ရဲ႔ အျပံဳးပန္းကို ယေန႔ထိ ျမင္ေယာင္ေနဆဲ။ ဆရာရွင္ရဲ႔ လက္သံုးစကား ေကာင္ေလးေတြ ေရာက္လာၾကတယ္ေပါ့…တဲ႔။မွတ္မိေနမိ၏။ ေရႊေရာင္ ကြက္ထားေသာ ေရႊသြားသည္လည္း ေတာက္ပလွ်က္ ဆရာရွင္၏ အျပံဳးပန္းတို႔သည္ မေမ႔နိဳင္ခဲ႔။ ဆရာရွင္ေက်ာင္းတိုက္တည္ ၂၅ ႏွစ္ ေငြရတု ပြဲ ဆင္ႏြဲခဲ႔သည္ မိမိတို႔လည္း တတ္ေရာက္နိဳင္ခဲ႔သည္။ ၂၅ ႏွစ္ျပည္႔ေငြရတုေက်ာင္းၾကီးသည္လည္း ၀င္႔ၾကြားထည္၀ါလွ်က္။ ဆရာရွင္ၾကြလာမည္ဆို၍ ဆရာရွင္႔၏ သာမေဏဘ၀မွ ပညာသင္ၾကားေပးခဲ႔သည္႔ ဆရာရွင္၏ ေက်းဇူးကိုေအာက္ေမ႔ေနမိသည္ ေတြးေတာေနမိသည္။ စာေမးပြဲ အထူးနီးကပ္သည္႔အခါမ်ားတြင္ ေန႔လည္ တနာရီထိုးသည္ႏွင္႔ ေက်ာင္းစဥ္ လွည္႔လည္ကာ တပည္႔မ်ားကို စာက်က္ရန္ နွင္႔ လိုအပ္သည္႔ စာမ်ားျဖည္႔ဆည္းရန္ အပင္ပန္းခံကာ လိုက္လံနွိဳးေဆာ္ေပးခဲ႔သည္႔ ပံုရိပ္တို႔သည္ ျမင္ေယာင္ေနလွ်က္။ ယၡဳ ဆရာရွင္ မိမိပညာသင္ရာၾကြေရာက္မည္ဆိုေတာ႔လည္း ဆရာရွင္ အေၾကာင္းေတြ ဆရာရွင္ ရဲ႔ ေစတနာျပည္႔၀မွဳတို႔ကို ေအာက္ေမ႔ေနကာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ခဲ႔သည္။

ဆရာရွင္အိႏၵိယနိဳင္ငံသို႔အေရာက္ အဆက္သြယ္မရရွိေသး။ ေလယာဥ္ဆင္းျပီဆိုတာ သိေနမိသည္ သို႔ေသာ္ ဆရာရွင္သတင္း ဘာမွမသိရေသးခဲ႔။ (၁၈ .၂.၂၀၁၂)ညေနအခ်ိန္ ဖုန္း၀င္လာသည္ ဆရာရွင္၏ အသံမွတ္မိေနသည္ အလြတ္ရေနသည္။ ဂဂၤါျမစ္ နားေရာက္ေနျပီဟူသတဲ႔။ မိမိလည္း ဆရာရွင္အားေတြ႔ဘို႔ အေရးေတြးျပီး တပါးထည္းအလုပ္ရွဳတ္ေနသည္။ ဆရာရွင္တို႔ မဇၥ်ိမသုခေက်ာင္းမွာတည္းခိုမည္ဟု သိထားခဲ႔သည္မို႔ ထိုေက်ာင္းသို႔ သြားေစာင္႔ေနခဲ႔၏။ ေတာ္ေတာ္ႏွင္႔မေရာက္လာခဲ႔ေခ်။ စိတ္ထဲမရိုးမရြျဖစ္ေနမိေတာ႔၏။ကားမီးေတြ႔တိုင္းထြက္ေမွ်ာ္မိသည္။ ဆရာရွင္တို႔သည္ မူလဂႏၵကုဋီတိုက္ကို ၀င္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ေနသည္ .တဲ႔။ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းကထဲက ဘာဘုရားမွမဖူးခဲ႔ရေသး။ေလယာဥ္သည္ ဂယာျမိဳ႕သို႔ဆင္းခဲ႔သည္။ အမွန္မွာဂယာျမိဳ႕ကို အရင္ဦးတိုက္သင္႔၏ သို႔ေသာ္ ဖူးဘို႔ေနေနသာသာ အိပ္ေတာင္မအိပ္ရဟူသတဲ႔။ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႔သို႔ သြားေရာက္အိပ္ခဲ႔ရသည္။ ထိုွ ည အာရုဏ္ဆြမ္းဘုဥ္းေပးသည္ႏွင္႔ ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္သို႔ အေရာက္လာခဲ႔ေတာ႔၏။ ဆရာရွင္ႏွင္႔တကြ ဒကာ/မေတြရဲ႔ ေျပာစကားၾကားေနရ၏။ ေလယာဥ္ဆင္းကထဲက ဘုရားကို ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္မွာ ဖူးရသည္တဲ႔။ ကား ဟြန္းသံသည္ ရွည္ၾကာစြာတီးလွ်က္ ဆရာရွင္တို႔ ေရာက္လာခဲ႔ျပီေကာ.။အေျပးသြားၾကိဳသည္ ထံုးစံအတိုင္းဆရာရွင္ကိုေတြ႔သည္ႏွင္႔ အျပံဳးႏွင္႔ဆီးၾကိဳကာ မိမိလည္းအိပ္ကိုယူကာ ဆရာရွင္တို႔ ေနရမည္႔ေနရာကို သြားေရာက္ပို႔ေပးရင္း ဆရာရွင္ကို ဦးခ်မိေတာ႔၏။ ေထြရာေလးပါး ေျပာဆိုၾကသည္။ ေနာက္ေန႔အာရုဏ္ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျပီးသည္ႏွင္႔ ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္မွ သကၤႆျမိဳ႕သို႔ခရီးဆက္ရမည္။ မိမိမွာ ဆရာရွင္အား ျမတ္စြာဘုရား(၈)၀ါေျမာက္၀ါဆိုေတာ္မူခဲ႔ေသာ ေရွးအတိတ္ဘ၀က မိဘေတာ္စပ္ခဲ႔ဘူးေသာ နကုလပိတာ နကုလမာတာ တို႔ေနထိုင္ရာ သံသုမာဂိရိျမိဳ႕သို႔ပို႕ေဆာင္ေပးမည္ ရာမနန္းေတာ္လည္း ပို႔ေပးမည္ဟု အေတြးတို႔သည္ ယၡဳ ေတာ႔ ဆရာရွင္တို႔ႏွင္႔ခဏတာေတြ႔ဆံုခြင္႔ ရရွိခဲ႔၏။ ည တနာရီနီးပါးခန္႔ထိ စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ႔သည္။ မိမိ၏ ဆရာရွင္အား ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ ေကာ္ေဇာ တထည္ႏွင္႔ မိုင္လိုတပုလင္း ႏွင္႔ အမိျမန္မာျပည္ စာသင္တိုက္အား ဆက္သြယ္မွဳရရွိေစရန္ ဖုန္းတလံုး လွဴခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာရွင္သည္ ဖုန္း၏ တန္ေက်းကို စြန္႔ခဲ႔၏။ မိမိမွာ လွဴတာျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ေသာ္လည္း ေကာ္ေဇာလွဴတာပဲ ဟူသတဲ႔။ ဆရာရွင္ႏွင္႔ အတူၾကြလာေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေဇာတိက(မိုးကုတ္)သည္လည္းမိမိတို႔အား ပရိယတၱိစာေပမ်ား သင္ၾကားေပးခဲ႔သည္။ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေဇာတိက အားလည္း ေကာ္ေဇာတထည္လွဴဒါန္းခဲ႔သည္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေဇာတိက ၏ လက္သံသည္လည္းေျပာင္ေျမာက္၏။ မိမိတို႔ ဘုရား၀တ္ျပဳခ်ိန္တြင္ မိမိသည္ စကားေျပာေနမိ၏။ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေဇာတိက သည္လည္း မိမိ၏ ဦးေခါင္းအား ေခါက္၍ ဆုံးမခဲ႔သည္ကိုလည္း ေအာက္ေမ႔ေနလွ်က္ ကရုဏာေတြနဲ႔ ဆိုဆံုးမခဲ႔သည္ ဟု ယၡဳ မွ သေဘာေပါက္ခဲ႔သည္။ ဆရာမွန္သမွ်တို႔သည္ မုန္းလိုေသာ စိတ္ထားျဖင္႔မျပဳလုပ္ ။နိဳင္ထက္စီးနင္းမွဳႏွင္႔လည္း မျပဳတတ္ အမွန္စင္စစ္ ေကာင္းေစလိုေသာ စိတ္ေစတနာအျပည္႔ႏွင္႔ ဆံုးမခဲ႔သည္မွာ ဆရာတိုင္း၏ ပံုမွန္စိတ္ထားျဖစ္၏။ထိုည အဖို႔ ဆရာရွင္ႏွင္႔ စကားေျပာခဲ႔ရသည္မို႔ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳတို႔ျဖင္႔..။

ဆရာရွင္မွလည္း မိမိအား ပညာသင္စရိတ္အျဖစ္ ေဒၚလာ(၅၀)ႏွင္႔ ျမန္မာက်ပ္ေငြ (၁၅၀၀၀ိ)ဘုန္းေတာ္ၾကီး

ဦးေဇာတိကမွလည္း ေဒၚလာ(၂၀)ႏွင္႔ သရီးရိုင္ဖယ္ သကၤန္းတစံု။ ဆရာရွင္၏ ရဟန္းအမမ်ားမွလည္း

၀တၳဳေငြ (၅၀၀၀ိ) ႏွင္႔ အေၾကာ္အေလွာ္မ်ား လွဴဒါန္းခဲ႔ပါ၏။

အေ၀းေရာက္တပည္႔ မွလည္း ဆရာရွင္ မဇၥ်ိမေဒသခရီးစဥ္အား မပင္မပန္း ဖူးေမွ်ာ္နိဳင္ပါေစ။

လိုရာခရီးျပီးျပည္႔စံုပါေစ.လို႔ တပည္႔ ေမတၱာပို႔သအပ္ပါသည္ဘုရား.။