မိမိပညာေရနိဳ႕ေသာက္စို႕ေနတဲ႕.ဆန္းစကရစ္ ယူနီဗာစီတီ..အေၾကာင္းေလးကိုလဲ..ေျပာရအံုးေရးရအံုးမွာေပါ့…သူမပါရင္ ဆားမပါတဲ႕ဟင္း လိုျဖစ္သြားမွာေလ..ဟုတ္ဘူးလား..အို.စာရွဳသူ..ဗာရာဏသီေက်ာင္းသား..ဆိုေတာ႕..ေက်ာင္း
သားတေယာက္ဟာ.မိမိရဲ႕တကၠသိုလ္ ကိုတင္ျပရအံုးမယ္ေလ….အဟမ္း…အေရးထဲ..ကြန္နရွင္ကတမ်ိဳး.အမိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ.၁၉၅၈ ခုမတ္လ ၂၂ ရက္ေန႕တြင္ Sampurnanand Sanskrit Vishwavidyalaya တကၠသိုလ္အမည္ျဖင္႕ DR.Sampumanand, Education Minister Pt.kamalapati Tripathi, DR.A.N.Jha စတင္တည္ေထာင္ခဲ႕ပါတယ္..၁၉၇၃ ခု ေအာက္တိုဘာလေနာက္ပိုင္းမွာ.မူလနာမည္ရင္းကိုေျဖာက္ျပီး Sampurnanand Sanskrit Universityအမည္ျဖင္႕..u.p.State.University. အသိမ်ားခဲ့တယ္။
ထိုတကၠသိုလ္ရဲ႕မွတ္တမ္းမ်ားအရေနာက္ဆုံးပန္တိုင္အထိ ဆက္လက္ႀကိဳးပန္းေနမည္ဟုဆိုသည္။ ထို Sampurnanand Sanskrit Universityသည္ ႏွစ္ေပါင္း 205 နွစ္တိုင္ခဲ့သည္ သကၠတပညာရပ္တို႔ စတင္ဖန္တီးေပးရာဟုလည္းဆိုႏိုင္ေပသည္။ ထိုတကၠသိုလ္ပညာေ၇းစနစ္ကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရမွ လြန္စြာေထာက္ခံမႈ႔ကိုရရွိခဲ့ေလသည္။ ထိုတကၠသိုလ္ဟာျဖင့္ Sanskrit university ထင္ရွားေၾကာ္ၾကားလာခဲ့ပါတယ္။ သမိုင္းမွတ္တိုင္အမ်ားအရ 18 ရာစုက Sri Jonathan Duncan..
Sanskrit College ကို တည္ေထာင္ခဲ့၍ Kashinath ႏွင့္ Acharya တို႔ဟာ ေ၀ဒ, ေ၀ဒႏၱ,ပုရာဏ,အယုေဒ၀,သံဟိတ,astrology, Theology, Mimamsa, Nyaya စေသာဘာသာရပ္မ်ားကို ပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္က တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြကိုေတာ့ Benares State မွသုံးစြဲခဲ့တယ္။ ထိုတကၠသိုလ္တြင္ ႒ာနအမ်ိဳးအစားမ်ားအလိုက္ ဒႆနိကဘာသာရပ္ဆိုင္ရာတို႔ကိုလည္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္။
ထိုထိုတည္ေထာင္ဖန္ဆင္းေပးေသာ ဆရာဂုရုၾကီးေတြကို…ယေန႕ အက်ြႏ္ုပ္အပါ၀င္.ယၡဳ မ်က္ေမွာက္တတ္ေရာက္ေနၾကေသာ.ေက်ာင္းသားမ်ားဓါတ္ပံုကိုသာျမင္ဘူးေတြ႕ဘူးၾကေတာပါ..
ဒါေပမဲ႕အစည္းေ၀းျပဳလုပ္တိုင္း.ဆရာဂုရုၾကီးေတြရဲ႕ဓါတ္ပံုေတြသည္ အျမဲတမ္းပန္းကုန္းမ်ား၀တ္ေပးၾကသည္.အစည္းအေ၀းတိုင္းတြင္ ျမန္မာဘုန္းၾကီးတို႕ရဲ႕ေမတၱသုတ္ ပရိတ္ေတာ္အျမဲရြတ္ဖတ္ေပးရသည္.ယၡဳ..ထိုတကၠသိုလ္ၾကီးကို တတ္ေရာက္ေနၾကေသာ
ျမန္မာဘုန္းၾကီးအေရတြက္မွာ. (၆၉)ပါးထိရွိေနပါျပီ.PH.D. ေဒါက္တာဘြဲ႕ရျပီးသားေတာ႕မပါ..ယၡဳ..PH.D.ေဒါက္တာတန္း.တြင္ က်မ္းတင္မည္႕သူ.က်မ္းျပဳေနသူ.၀င္ခြင္႕ေစာင္႕ေနသူဦးေရမွာ..( ၄၄ )ပါးရွိျပီး..M.A.တန္းတြင္
ပထမႏွစ္ ဒုတိယႏွစ္.သင္ၾကားေနသူမွာ ( ၂၅ )ဦးျဖစ္ျပီး စုစုေပါင္း ယၡဳတတ္ဆဲမွာ.( ၆၉ )ဦးထိပညာသင္ၾကားေနၾကပါတယ္ မိေ၀းဖေ၀းဘ၀နဲ႕.အစားေသာက္ေလးေတြကို ျခိဳးျခံေျခြတာျပီး.အေဆာင္မွာအခက္ခဲေၾကာင္႕.မိမိႏွင္႕သဟဇာတျဖစ္မည္႕သူေတြေပါင္းျပီးအိမ္ကိုငွားကာ..
ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ျပီး..ဘ၀အတြက္ရုန္းကန္ေနရတဲ႕.ေက်ာင္းသားေလးေတြပါဆိုတာ
သိပါေစေတာ႕ရယ္လို႕ ဗာရာဏသီေက်ာင္းသားေလး..ကေန ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္ေပါ့.
အင္း…တကယ္ေတာ႕မလြယ္ဘူး..ဗ်..အစားအစာဆိုတာ.ျမန္မာအစားအစာဆိုတာ အျခားအျခားနိဳင္ငံေတြမွာရွိေသာ္ျငားလဲ..ဒို႕မ်ားေနတဲ႕ အိႏၵိယ..မွာေတာ႕ျမန္မာအစားအစာဆိုတာ
မရွိဘူးဆိုရင္ …အို..စာရွဳသူ..ယံုမွာလား..??..ကေလးစကားေလးတခြန္းေလာက္ငွားေျပာၾကည္႕မယ္ေနာ္ မရွိေရးျခာမရွိေပါ့.အမိျမန္မာျပည္မွ လံုေလာက္စြာယူလာရ သယ္လာရတယ္ေပါ့..ေကာ္ဖီမစ္ ငါးပိ လဘက္ေျခာက္ ဒီၾကားထဲ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္ေလးေတြကအဆစ္ပါလာတတ္ၾကစျမဲ.တခါတေလ.ကီလိုပိုလို႕..
ေလယာဥ္ကြင္းမွာ.ေပးလိုက္ရတဲ႕..ေဒၚလာကရွိေသးေတာ႕.အခံရခက္ခက္နဲ႕ေပးလိုက္ရတဲ႕
အျဖစ္ေလးေတြကလဲရွိခဲ႕ေသးတယ္ေလ.တကယ္ေတာ႔ ဘ၀ကေပးတဲ႔အသိေလးေတြလဲ ရသင္႔သေလာက္ေတာ႕ရခဲ႕ပါျပီေလ
အမိျမန္မာျပည္မွာသပိတ္ေလးပိုက္ အခ်ိန္တန္ေျပး မငတ္ပါဘူး ဒီမွာ သပိတ္ရဲ႕ကိုယ္ပြါးေလးက
..မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ စက္ဘီးအိုေလးနဲ႕ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေလးေတြေပါေျခာင္ေကာင္းေလးေတြကို
လိုက္လို႕ရွာ..အင္း…မိမိအိမ္ေရာက္ျပန္ေတာ႕ဆားကမရွိ…ဆႏြမ္းမွဳံ့ ကကုန္..တေခါက္ျပန္ေျပးခဲ့ရ..
အလို..ေက်ာင္းမီွေအာင္ မခ်က္တတ္ခ်က္တတ္ ဟင္းအမည္ခံေလးေတြေလြးျပီး တကၠသိုလ္ၾကီးဆီသို႕..အေျပးအလႊားခ်ီတတ္ရတဲ႕ေန႕ရက္ေတြဟာ…အေမမ်ားသိခဲ႕ရင္ေလဆိုျပီးရင္ထဲမွ စကားေလးတခြန္းျငီးမွိပါရဲ႕ေလ..ဒီလိုနဲ႔ ေန႕မွသည္ လသို႕ လမွသည္ ႏွစ္သို႕ ရာသီေတြေျပာင္းလဲျပီး
တကၠသိုလ္ၾကီးက စာေမးပြဲေျဖမဲ႕၇က္ေလးေတြကိုေစာင္႕ေမ်ွာ္ရင္းနဲ႕စာေပေလးေတြၾကည္႕ရွဳ.
ဥၾသငွက္ေလးရဲ႕အလြမ္းသီခ်င္းသံေလးမ်ားၾကားေလမလားဆိုျပီး တိတ္တိတ္ေလးနားေထာင္မိတယ္..ဥၾသငွက္အလြမ္းသည္းခ်ိန္ဟာ..အမိျမန္မာျပည္မွာ..
စာေမးပြဲေတြေျဖဆိုၾကလို႕ေပါ့..လားလား..ဥၾသငွက္အသံေတာင္မၾကားရတာၾကာခဲ႔ျပီလား…ကြယ္..
ဆိုျပီးအခဏ္းတံခါးကိုပိတ္..တိတ္တိတ္ေလးစာကိုၾကည္႕..စာေမးပြဲေတြေျဖျပီး..အမိျမန္မာျပည္ကို
ျပန္ၾကေပမဲ႕ ေအာ္ အမိတကၠသိုလ္ၾကီးကေတာ႕.လာသမွ်ေက်ာင္းသားေတြကို အသိပညာေတြေပးျပီး
ဘြဲ႕ ဒီဂရီေတြလဲေပးလိုက္တယ္ေပါ့…အမိတကၠသိုလ္ၾကီးမွာေတာ႕..International.ဆိုသလို
ျမန္မာ၊ တိဘက္၊ ထိုင္း၊ သီရိလကၤာ ဗီယက္နမ္ နယ္သာလန္ တရုတ္ လာအို အိႏၵိယသားမ်ားျဖင္႕စံုလင္စြာတတ္ေရာက္သင္ၾကားခဲ႕တဲ႕ အမိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို လြမ္းမိပါသည္.ေအာက္ေမ႕မိပါသည္..
သားတေယာက္ဟာ.မိမိရဲ႕တကၠသိုလ္ ကိုတင္ျပရအံုးမယ္ေလ….အဟမ္း…အေရးထဲ..ကြန္နရွင္ကတမ်ိဳး.အမိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ.၁၉၅၈ ခုမတ္လ ၂၂ ရက္ေန႕တြင္ Sampurnanand Sanskrit Vishwavidyalaya တကၠသိုလ္အမည္ျဖင္႕ DR.Sampumanand, Education Minister Pt.kamalapati Tripathi, DR.A.N.Jha စတင္တည္ေထာင္ခဲ႕ပါတယ္..၁၉၇၃ ခု ေအာက္တိုဘာလေနာက္ပိုင္းမွာ.မူလနာမည္ရင္းကိုေျဖာက္ျပီး Sampurnanand Sanskrit Universityအမည္ျဖင္႕..u.p.State.University. အသိမ်ားခဲ့တယ္။
ထိုတကၠသိုလ္ရဲ႕မွတ္တမ္းမ်ားအရေနာက္ဆုံးပန္တိုင္အထိ ဆက္လက္ႀကိဳးပန္းေနမည္ဟုဆိုသည္။ ထို Sampurnanand Sanskrit Universityသည္ ႏွစ္ေပါင္း 205 နွစ္တိုင္ခဲ့သည္ သကၠတပညာရပ္တို႔ စတင္ဖန္တီးေပးရာဟုလည္းဆိုႏိုင္ေပသည္။ ထိုတကၠသိုလ္ပညာေ၇းစနစ္ကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရမွ လြန္စြာေထာက္ခံမႈ႔ကိုရရွိခဲ့ေလသည္။ ထိုတကၠသိုလ္ဟာျဖင့္ Sanskrit university ထင္ရွားေၾကာ္ၾကားလာခဲ့ပါတယ္။ သမိုင္းမွတ္တိုင္အမ်ားအရ 18 ရာစုက Sri Jonathan Duncan..
Sanskrit College ကို တည္ေထာင္ခဲ့၍ Kashinath ႏွင့္ Acharya တို႔ဟာ ေ၀ဒ, ေ၀ဒႏၱ,ပုရာဏ,အယုေဒ၀,သံဟိတ,astrology, Theology, Mimamsa, Nyaya စေသာဘာသာရပ္မ်ားကို ပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္က တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြကိုေတာ့ Benares State မွသုံးစြဲခဲ့တယ္။ ထိုတကၠသိုလ္တြင္ ႒ာနအမ်ိဳးအစားမ်ားအလိုက္ ဒႆနိကဘာသာရပ္ဆိုင္ရာတို႔ကိုလည္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္။
ထိုထိုတည္ေထာင္ဖန္ဆင္းေပးေသာ ဆရာဂုရုၾကီးေတြကို…ယေန႕ အက်ြႏ္ုပ္အပါ၀င္.ယၡဳ မ်က္ေမွာက္တတ္ေရာက္ေနၾကေသာ.ေက်ာင္းသားမ်ားဓါတ္ပံုကိုသာျမင္ဘူးေတြ႕ဘူးၾကေတာပါ..
ဒါေပမဲ႕အစည္းေ၀းျပဳလုပ္တိုင္း.ဆရာဂုရုၾကီးေတြရဲ႕ဓါတ္ပံုေတြသည္ အျမဲတမ္းပန္းကုန္းမ်ား၀တ္ေပးၾကသည္.အစည္းအေ၀းတိုင္းတြင္ ျမန္မာဘုန္းၾကီးတို႕ရဲ႕ေမတၱသုတ္ ပရိတ္ေတာ္အျမဲရြတ္ဖတ္ေပးရသည္.ယၡဳ..ထိုတကၠသိုလ္ၾကီးကို တတ္ေရာက္ေနၾကေသာ
ျမန္မာဘုန္းၾကီးအေရတြက္မွာ. (၆၉)ပါးထိရွိေနပါျပီ.PH.D. ေဒါက္တာဘြဲ႕ရျပီးသားေတာ႕မပါ..ယၡဳ..PH.D.ေဒါက္တာတန္း.တြင္ က်မ္းတင္မည္႕သူ.က်မ္းျပဳေနသူ.၀င္ခြင္႕ေစာင္႕ေနသူဦးေရမွာ..( ၄၄ )ပါးရွိျပီး..M.A.တန္းတြင္
ပထမႏွစ္ ဒုတိယႏွစ္.သင္ၾကားေနသူမွာ ( ၂၅ )ဦးျဖစ္ျပီး စုစုေပါင္း ယၡဳတတ္ဆဲမွာ.( ၆၉ )ဦးထိပညာသင္ၾကားေနၾကပါတယ္ မိေ၀းဖေ၀းဘ၀နဲ႕.အစားေသာက္ေလးေတြကို ျခိဳးျခံေျခြတာျပီး.အေဆာင္မွာအခက္ခဲေၾကာင္႕.မိမိႏွင္႕သဟဇာတျဖစ္မည္႕သူေတြေပါင္းျပီးအိမ္ကိုငွားကာ..
ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ျပီး..ဘ၀အတြက္ရုန္းကန္ေနရတဲ႕.ေက်ာင္းသားေလးေတြပါဆိုတာ
သိပါေစေတာ႕ရယ္လို႕ ဗာရာဏသီေက်ာင္းသားေလး..ကေန ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္ေပါ့.
အင္း…တကယ္ေတာ႕မလြယ္ဘူး..ဗ်..အစားအစာဆိုတာ.ျမန္မာအစားအစာဆိုတာ အျခားအျခားနိဳင္ငံေတြမွာရွိေသာ္ျငားလဲ..ဒို႕မ်ားေနတဲ႕ အိႏၵိယ..မွာေတာ႕ျမန္မာအစားအစာဆိုတာ
မရွိဘူးဆိုရင္ …အို..စာရွဳသူ..ယံုမွာလား..??..ကေလးစကားေလးတခြန္းေလာက္ငွားေျပာၾကည္႕မယ္ေနာ္ မရွိေရးျခာမရွိေပါ့.အမိျမန္မာျပည္မွ လံုေလာက္စြာယူလာရ သယ္လာရတယ္ေပါ့..ေကာ္ဖီမစ္ ငါးပိ လဘက္ေျခာက္ ဒီၾကားထဲ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္ေလးေတြကအဆစ္ပါလာတတ္ၾကစျမဲ.တခါတေလ.ကီလိုပိုလို႕..
ေလယာဥ္ကြင္းမွာ.ေပးလိုက္ရတဲ႕..ေဒၚလာကရွိေသးေတာ႕.အခံရခက္ခက္နဲ႕ေပးလိုက္ရတဲ႕
အျဖစ္ေလးေတြကလဲရွိခဲ႕ေသးတယ္ေလ.တကယ္ေတာ႔ ဘ၀ကေပးတဲ႔အသိေလးေတြလဲ ရသင္႔သေလာက္ေတာ႕ရခဲ႕ပါျပီေလ
အမိျမန္မာျပည္မွာသပိတ္ေလးပိုက္ အခ်ိန္တန္ေျပး မငတ္ပါဘူး ဒီမွာ သပိတ္ရဲ႕ကိုယ္ပြါးေလးက
..မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ စက္ဘီးအိုေလးနဲ႕ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေလးေတြေပါေျခာင္ေကာင္းေလးေတြကို
လိုက္လို႕ရွာ..အင္း…မိမိအိမ္ေရာက္ျပန္ေတာ႕ဆားကမရွိ…ဆႏြမ္းမွဳံ့ ကကုန္..တေခါက္ျပန္ေျပးခဲ့ရ..
အလို..ေက်ာင္းမီွေအာင္ မခ်က္တတ္ခ်က္တတ္ ဟင္းအမည္ခံေလးေတြေလြးျပီး တကၠသိုလ္ၾကီးဆီသို႕..အေျပးအလႊားခ်ီတတ္ရတဲ႕ေန႕ရက္ေတြဟာ…အေမမ်ားသိခဲ႕ရင္ေလဆိုျပီးရင္ထဲမွ စကားေလးတခြန္းျငီးမွိပါရဲ႕ေလ..ဒီလိုနဲ႔ ေန႕မွသည္ လသို႕ လမွသည္ ႏွစ္သို႕ ရာသီေတြေျပာင္းလဲျပီး
တကၠသိုလ္ၾကီးက စာေမးပြဲေျဖမဲ႕၇က္ေလးေတြကိုေစာင္႕ေမ်ွာ္ရင္းနဲ႕စာေပေလးေတြၾကည္႕ရွဳ.
ဥၾသငွက္ေလးရဲ႕အလြမ္းသီခ်င္းသံေလးမ်ားၾကားေလမလားဆိုျပီး တိတ္တိတ္ေလးနားေထာင္မိတယ္..ဥၾသငွက္အလြမ္းသည္းခ်ိန္ဟာ..အမိျမန္မာျပည္မွာ..
စာေမးပြဲေတြေျဖဆိုၾကလို႕ေပါ့..လားလား..ဥၾသငွက္အသံေတာင္မၾကားရတာၾကာခဲ႔ျပီလား…ကြယ္..
ဆိုျပီးအခဏ္းတံခါးကိုပိတ္..တိတ္တိတ္ေလးစာကိုၾကည္႕..စာေမးပြဲေတြေျဖျပီး..အမိျမန္မာျပည္ကို
ျပန္ၾကေပမဲ႕ ေအာ္ အမိတကၠသိုလ္ၾကီးကေတာ႕.လာသမွ်ေက်ာင္းသားေတြကို အသိပညာေတြေပးျပီး
ဘြဲ႕ ဒီဂရီေတြလဲေပးလိုက္တယ္ေပါ့…အမိတကၠသိုလ္ၾကီးမွာေတာ႕..International.ဆိုသလို
ျမန္မာ၊ တိဘက္၊ ထိုင္း၊ သီရိလကၤာ ဗီယက္နမ္ နယ္သာလန္ တရုတ္ လာအို အိႏၵိယသားမ်ားျဖင္႕စံုလင္စြာတတ္ေရာက္သင္ၾကားခဲ႕တဲ႕ အမိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို လြမ္းမိပါသည္.ေအာက္ေမ႕မိပါသည္..
No comments:
Post a Comment