ဒီေန႔ အမွတ္မထင္ ညမွအခ်ိန္မေတာ္အိပ္ခဲ႔မိလို႔ အိပ္ယာထေနာက္က်မိခဲ႔တယ္။ အခန္းနားကပ္ ေမာင္ကုဏ္
သည္လည္းျပန္မလာေသး.အခန္းတံခါးလာေခါက္တယ္။မည္သူလဲဆိုေတာ႔..ဘေႏၱ..တဲ႔ ေအာ္..ေဆာရီး ညက ဥာဥ္႕နက္၃ နာရီေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔တာေၾကာင္႔ရယ္ အေတြးေတြကလဲ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ေပါ့ အမိျမန္မာျပည္မွာလဲ ရာသီဥတုအရမ္းေအးေနတယ္ တဲ႔ ဆိုေတာ႔ အေမ တေယာက္က်မၼာလို႔ခ်မ္းသာပါစ ဆိုတဲ႔ တေယာက္ထည္းအေတြးမ်ားစြာနဲ႔ ျဖစ္ခဲ႔ရလို႔ ေန႔လည္၁၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွနိဳးမိေလေတာ႔
အျပင္မွတံခါးေခါက္သံကို နားထဲၾကားခဲ႔ေသာ္လည္းမ်က္စိသည္လည္းက်ိန္းစက္စက္မို႔ တံခါးကိုဖြင္႔လိုက္စဥ္မွာပဲ ဗီယက္နမ္ဆရာေလးမွ စားစရာဟု ထင္ရေသာပါကင္ဘူးေလးကတခု ပန္းကန္ထဲထည္႔လွ်က္ယူလာေသာ စားစရာကတမ်ိဳးေပါ့..။ဟ..ငါ တယ္ဟုတ္ေနပါ့လား အိႏၵိယနိဳင္ငံမွာ
အလွဴတခု ငါ ရခဲ႔ျပီပဲလို႔ အိပ္ျခင္မူးတူးတူးျဖင္႔ လက္ခဲရယူအလွဴခံလိုက္တယ္..။ေမာနင္းပါ..တဲ႔ ဒီေန႔ သူသည္လည္း အစားအစာေလးတခုလုပ္စားမိလို႔ ဘေႏၱကို လာလွဴေၾကာင္း မိမိသည္လည္း သာဓု ၃ၾကိမ္ေခၚျပီး အလွဴခံမိလိုက္တယ္.။။ ေအာ္ အိႏၵိယနိဳင္ငံမွာ ခုေတာ႔လဲ အမွတ္မထင္ ရလိုက္မိတဲ႔အလွဴေလးပါလားဆိုျပီး ရင္ထဲမွာေတာ႔....
No comments:
Post a Comment