ကဆုန္လျပည္႔ေန႔..
အမိျမန္အာျပည္မွာေတာ႔ ေညာင္ေရသြန္းေလာင္တဲ႔ေန႔တေန႔ေပါ့.မိမိမွာေတာ႔ သတိရေနမိပါ၏..အမွတ္ရေနမိပါ၏..တမ္းတေနမိပါ၏.မိမိေက်းရြာတြင္ေဗာဓိေညာင္ပင္ၾကီးရွိ၏.ထိုေညာင္ပင္ၾကီးကိုရပ္ရြာထဲမွလာေသာလူမ်ား၏ေရအိုးမ်ားကိုယူကာေဗာဓိပင္
ၾကီးအား ေလာင္းေပးဘူးေသာငယ္စဥ္ကအေၾကာင္းကိုျပန္လည္ေတြးေတာအမွတ္ရေန
မိ၏..အခု မိမိမွာမျပီးသတ္ေသးေသာေက်ာင္းကိစၥေၾကာင္႔အမွတ္ရေနရံုမွတပါးဘာမွ
မတတ္နိဳင္ေတာ႔ေခ်.မနက္မိုးလင္း ပရိတ္ေတာ္ရြတ္ျပီးေကာ္ဖီေလးေသာက္ကာတကၠသို
လ္ဆီသို႔ေျပးမိေတာ႔၏.ေမာင္သူရာ.မွပါရမီျဖည္႔ကာလိုက္ပါလာေတာ႔၏.ဒီေန႔ထူးထူးျခား
ျခား မနက္မိုးလင္းေရခ်ိဳးေသာ္လည္းေရခ်ိဳးေနစဥ္ေအးလို႔.ေနတိုင္းေလာက္ေတာ႔ပူအံ့
မထင္မိေခ်.ပံုမွန္လမ္းတိုင္းမသြားပဲ ကီလိုမီတာ ၃ ကီလိုမီတာေလာက္ေတာ႔ပိုေ၀းမည္
ဟုခန္႔မွန္းမိ၏..ဒီေန႔မွာလည္းထံုးစမ္အတိုင္းလမ္းသည္ ၾကပ္ျမဲတည္း.တေနရာေရာက္
ေသာ္.ကားတို႔သည္လည္း.ရွဳတ္ရွပ္ခတ္လွ်က္.စက္ဘီးဆိုင္ကယ္တို႔သည္လည္း ဟို၀င္ ဒီထြက္.ဆိုက္ကားဆရာတို႔သည္လည္းေခ်ြးတို႔သည္ျပိဳင္းျပိဳင္းထြက္လွ်က္.ကိုေရႊႏြားတို႔သည္လည္းေလးဖင္႔ကာခပ္ေရြ႕ေရြ႕မွ်သြားလာလွ်က္ေဟာ..ရထားလာေနျပီေကာ.သံလမ္းကိုပိတ္ထားေလျပီ.ကားဆိုက္ကားဆိုင္ကယ္တို႔သည္ပိတ္ၾကပ္လို႔ေနပါပေကာ…. ဒါနဲ႔ေမာင္သူရာတေယာက္အိမ္ၾကိဳအိမ္ၾကားမွဆိုင္ကယ္ကိုသတိထားကာေမာင္းေနမိ၏
မိမိလည္းဆိုင္ကယ္ေပၚမွဆင္းကာလမ္းေလွ်ာက္ရင္းခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္မိ၏.လမ္းမွ
ဆိုင္ကယ္သမားတေယာက္သည္ မိမိအားသူ၏ေနာက္မွလိုက္ခဲ႔ရန္ေျပာ၏.မိမိသည္
လည္းမလိုက္လိုေၾကာင္းေမာင္သူရာကိုလက္ညွိဳးထိုးကာျပလိုက္ေတာ႔၏.မူဆလင္ရပ္ကြက္ေလာ မေတြးတတ္..ဆလန္မေလး ကြန္း ဘေႏၱၾကီး.လို႔ႏွဳတ္ဆက္သူကဆက္.
နမာစေတး ဘေႏၱၾကီး ဟု ႏွဳတ္ဆက္သူကဆက္ မိမိလည္းေခါင္းေလးညိမ္႔ရင္းေရွ႔မွဆိုင္
ကယ္မ်က္ေျခမျပတ္ေရးကိုသတိထားကာခပ္သြပ္သြပ္ေလွ်ာက္.အိမ္ၾကိဳအိမ္ၾကားဆိုေသာ္လည္း.လူ၂ေယာက္ေရွာင္တိမ္းလို႕ရရံုေပါ့..ေတြ႔ရွိလိုက္ရတဲ႔ျမင္ကြင္းက ေအာ႔အံျခင္
စရာေပါ့..မစင္ပံုမ်ား.ေလာေလာလတ္လတ္ၾကီး.ေရာ..ခက္ေခ်ျပီ.နွာေခါင္းကိုပိတ္.ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္ခဲ႔မိ၏ ေရွ႔နားသို႕ေရာက္ လူတစု ကဟံဂ်ာနား.လို႔ေမးကာ.ရန္လိုေန
သေရာင္ေရာင္.ေမာင္သူရာမွတတ္လို႔ဆိုမွသတိရေတာ႔၏.အေဆာင္သို႕ေရာက္ေတာ႔၏
ဆရာဂုရုၾကီးတို႔ႏွင္႔.႒ာနေပါင္းစံုေတြ႔ရေတာ႔၏.မိမိသည္စဥ္းစားမေနေတာ႔မိမိသင္ေပးဘူးေသာဆရာကိုျမင္သည္နွင္႔စာရြက္ကိုထုတ္ျပေတာ႔၏..ထိုေန႔ကား B.A ေျဖဆိုျပီးဘို႔ ၂
ရက္သာက်န္ေတာ႔၏.မိမိသင္ခဲ႔ဘူးေသာ head ဆရာလက္မွတ္ထိုးရန္ head သည္စာ
ေမးပြဲေျဖဆိုရာ၌ရွိေနေၾကာင္း.သြားထိုးရန္ေျပာေတာ႔၏.မိမိ၏ဆရာမွ အေဖၚကုလား
ျပာတာတေယာက္ထည္႔ေပးလိုက္၏.ကိုျပာတာမွေျပာလိုက္တဲ႔စကားေတြမိမိသည္စိတ္
မ၀င္စားမိ.မိမိစိတ္၀င္စားသည္ကား.head ဆီမွလက္မွတ္ထိုးရန္ျဖစ္ေလ၏.ကိုျပာတာ
အားရူပီးေငြ ၂၀ ေပးလိုက္ရာ.၀မ္းသာေနမိေတာ႔၏..ေနာက္တေနရာ.တကၠသိုလ္ရဲ႔
အၾကီးဆံုး head လက္မွတ္ထိုးဘို႔က်န္ေတာ႔၏..အားတင္းထားေတာ႔ေမာင္သီလာေရ ဆိုျပီး မိမိကိုယ္ကိုအားေပးေနမိေတာ႔၏.အၾကီးဆံုးလက္မွတ္ထိုးျပီးခဲ႔ေလျပီ.အို..ျပီးဆံုး
ျခင္းသို႔ေရာက္ေခ်ျပီ..၄င္းေဖါင္စာရြက္အား မိတၱဴကူးျပီး.မိမိပါဠိ႒ာနသို႔ ေကာ္ပီတရြက္
ေပးရမည္ျဖစ္၏.ေဟာ .ကံေကာင္းျခင္ေတာ႔မီးကလဲလာေနျပီ.အေျပးေလးတကၠသိုလ္ရဲ႔
အနီးနားမွာ မိတၱဴကူးလိုက္၏.။ျပန္လာခဲ႔ေတာ႔ ဆရာဂုရုၾကီးသည္ရွိေနဆဲမို႔ မိတၱဴတရြက္အား ဆရာဆီသို႔ထားျပီး..ေၾသာ္..ဒီေန႔ကား..ကဆုန္လျပည္႔ေန႔ပါလား.
မိမိလည္း..ဒီေန႔ဒီရက္သည္.ေက်ာင္းသားျဖစ္ဘို႔ ကဆုန္လျပည္႔ေန႔တြင္ေအာင္ျမင္ျပီး
ဆံုးခဲ႔ပါျပီလား…ဟု..အေတြးေလးသည္လည္း..မဇၥ်ိမေဒသတေနရာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳတို႕ျဖင္႔..မျပီးဆံုးနိဳင္ေသာ.ပန္းခ်ီကားတခ်က္ ဒီေန႔ေတာ႔.ေအာင္ျမင္ခဲ႔ျပီ.မို႕
ညေန ျမတ္စြာဘုရားဓမၼစၾကၤာတရားဦးေဟာရာေျမျမတ္မဟာ၌.ေအာင္ျမင္မွဳေၾကာင္႔ပဲ
ဆိုဆို ..ဗုဒၵေန႕လို႔ပဲေျပာေျပာ..သြားရေပအံုးမည္…။ ။
ထိုကဆုန္လျပည္႔ေန႔သည္..အက်ြႏ္ုပ္ရဲ႕ ph.d ေက်ာင္းသားျဖစ္တဲ႔ေန႔တေန႔တည္း..။။
No comments:
Post a Comment