အခ်ိန္ကား.ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူးေပါ့ အမိျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဥၾသငွက္တို႕ရဲ႕ အလိမ္းသီခ်င္းဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရေျပာရရင္ေတာ့ (၁၉.၀၂.၂၀၀၈) ဆိုတဲ့ေန႔တေန႔ေပါ့၊ ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္ကေန အိႏၵိယနိုင္ငံရဲ႕ဒုတိယျမိဳ႕ေတာ္ ကာလကတၱားျမိဳ႕သို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူ ခရီးထြက္ခဲ႕တယ္ေလ.. ညရထား ၾကီးစီးလို႔ေပါ့…အင္း…ဘူတာဆိုေတာ့.အမ်ားသူငါတို႕သြားလာလွဳပ္ရွားေနၾကတယ္ေလ…ေအာ္.. ဗာရာဏသီ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ဘူတာၾကီးကလဲ ေရွးေရွးကဘုရားပံုေတာ္ေတြကို ေဆးပန္းခ်ီေတြနဲ႔ခ်ယ္မုန္းထားလိုက္တာ မဇၥ်ိမသားေတြရဲ႕လက္ရာေတြဟာဟို….အမိျမန္မာျပည္မွ ပုဂံေညာင္ဦးကို အေျပးေလး သတိရမွိပါရဲ႕. .ဒါနဲ႕.မိမိရရာေနရာသို႕ေနရာယူမိတယ္ေပါ့။ မဇၥ်ိမသားေတြကခရီးသြားရင္ ရထားနဲ႕သာသြားတတ္တာတဲ့ေလ။ အမိျမန္မာျပည္ကိုေတာင္ လြမ္းစိတ္တမ္းတစိတ္ေလးေတြ.သန္းလာခဲ႕တယ္။
မဇၥ်ိမသားေတြဟာ.. တေန႔တာ ရထားစီးလူဦးေရ သိန္းေက်ာ္ရွိတယ္လို႕ ၾကားဘူးတယ္ေလ. ဟုတ္ပါျပီ..ခုလဲတိုးေ၀ွ႕တတ္ၾကနဲ႕ဗာရာဏသီမွာ လူမ်ားက်န္ေသးလားဆိုတဲ႕အေတြးေတာင္၀င္မိရဲ႕ေလဒီလိုနဲ႕ ရထားၾကီးကေတာ့ တာ၀န္အရထြက္ေနျပီေလ. ေနရာထိုင္ခင္းေတြကေတာ႕အမိေျမနဲ႕မတူဘူးေလ.ဒီမွာက general class နဲ႕ sleeper class ရယ္လို႕ ၂ မ်ိဳးရွိတယ္ေလ.general class ကေတာ႕ ဆင္းရဲသားေတြစီးၾကတာတဲ႕ sleeper class ကေတာ႕ လူခ်မ္းသာေတြစီးတယ္ေလ.ဒို႕မ်ားေတာ႕sleeper class မွာစီးခြင္႕ရတယ္ေပါ့ အဲဒီမွာ sleeper မွာ ၃ ေယာက္ထိုင္ခံုက.အေပၚ အလယ္ ေအာက္ဆိုျပီး ထားတယ္ေလ။ အဲဒီမွာအျပင္မွာ ပူေနတဲ႕ရာသီဥတုကို ရထားထဲမွာေစာင္ျခံဳရတဲ႕အထိ ေအးေစတယ္ေလ. ဒါေတြထားပါေတာ့ .ဒို႕မ်ားကေအာက္မွာေနရာရေတာ႕ အေပၚထပ္မွာ မဇၥ်ိမသားေတြကရတယ္ေလ..အေပၚမွာ ေျခေတာက္ကို ဒါန္းလိုစီးျပီးဒို႕မ်ားကို ဖိနပ္စီးထားတဲ့ေျခေတာက္ေတြနဲ႕မိတ္ဆက္လို႕ေနတယ္ေပါ့.. လားလား..
အမိျမန္မာျပည္ မွာဆို ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေလ။
ခုေတာ႕…ဒါေတြပဲလား…ဘယ္ဟုတ္မလဲ..အေပၚမွာေလပန္ကာဆိုတာရွိတယ္ေလ..ေလပန္ကာေပၚမွာသူတို႕ရဲ႕ဖိနပ္ေတြတင္လို႕ေလ..ဓါတ္ပံုပါတင္ျပပါ့မယ္..အင္း…ဆိုျပီးသက္ျပင္းရွည္ေလးတခ်က္ မွဳတ္ထုတ္ျပီး.. အျပင္မွာ ၾကည္႕မိျပန္ေတာ့..အလို…..ဟယ္….ဟင္..ဆိုျပီး အာေမတိတ္ေလးေလးေတြ.. ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္….တံခါးနားကပ္ျပီးျပန္ၾကည္႕ေတာ့ မိမိမ်က္စိအျမင္ဟာမွန္ေနျပီ.. ေအာ္..သူတို႕တေတြဟာ.. လမ္းမွာခ်ီးယိုတာကေတာ႕ လုမ်ိဳးေတြရဲ႕ဓေလ႕ဆိုတာသိခဲ႔ရတယ္ေလ..ခု စရဏမွာ မိမိေနတဲ႕အိမ္နားမွာဆို ညေနေန၀င္ မိုးခ်ဳပ္ အခ်ိန္ဆိုရင္ အလုပ္စေတာ႕တာပဲ…ဒါ..လဲ..သြားေလသူ မဟတၱမဂႏၵီ ရဲ႕ စစ္ပရိယာယ္တဲ့ေလ.. လမ္းေဘးမစင္စြန္႕တာမဇၥ်ိမသားတို႕ရဲ႕အက်င့္ တခုဆိုတာဗဟုသုတတခုေပါ့.. အင္း.. အေတြးစေလးေတြနဲ႔ထပ္တူ ရထားၾကီးကေတာ့ တာ၀န္အတိုင္း ဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းဂ်က္ဂ်က္နဲ႕ ခုတ္ေမာင္း ေနတယ္ေလ..ဒို႕မ်ားေတာ့ မအိပ္နိဳင္မဇၥ်ိမသားေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေလးေတြးရင္းေပါ့.. ေအာ္..ျမတ္စြာဘုရား ရွင္ရယ္...... မဇၥ်ိမသားေတြကိုျပန္ျပီး တရားေဟာလွည္႕ပါဦးဆိုျပီး…တမ္းတမိပါရဲ႕လား..
ေရာက္ျပီဆိုပါေတာ့ေလ..အလို.ကာလကၱားျမိဳ႕ဟာလဲ ဘူတာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတယ္ဆိုတဲ႕ေနရာေပါ့.ဒီျမိဳ႕ရဲ႕ ဗဟုသုတေတြကေတာ့ ေျမေအာက္ရထားမ်ားလူမ်ိဳးေပါင္းစံုေနထိုင္မွုဳမ်ား ေဂၚရခါးဘန္ဂါလီ ေတြပိုျပီး ေတြ႕ရတယ္..ျမန္မာဆန္ဆန္လူေတြလဲေတြ႕တယ္ေပါ့။ ေျမေအာက္ရထားဆိုတာ ခုမွစီးဘူးေတြ႕ဘူးေတာ့ အသစ္ဆန္းေလးေတြကိုျဖစ္လို႕..ေပါ့..ေဟာ..အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အၾကီးဆံုးေညာင္ပင္တဲ႕..နာမည္ကိုက.. ေညာင္ပင္ၾကီးတဲ့.ဒီေညာင္ပင္ၾကီး.ရဲ႕သက္တန္းကေတာ့.အနွစ္(၂၅၀)ေက်ာ္ေလာက္ခန္႔မွန္းထားၾကတယ္ေလ..ဧရိယာအက်ယ္၀န္းကေတာ့.၂၄.၅- မီတာ ပင္စည္မွၾကေနတဲ႕ အျမစ္ေတြကေတာ့၂၈၈၀- ရွိတယ္. ၁၉၅၂- ခုႏွစ္မွာ..ဒီအျမစ္ႏြယ္ေတြကို ရွင္းလင္းခဲ့တယ္လို႔ ဆိုထားတယ္ေပါ့… ယၡဳ.ေတာ႕ဒီေညာင္ပင္ကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး မဇၥ်ိမသားေတြရဲ႕ လက္ထဲ.ေဒၚလာေတြ အေျမာက္အျမား နိဳင္ငံျခားသားေတြဆီက ၀င္ေၾကးေတြ ယူေလ့ရွိတယ္။ ေနာက္..SCIENCECITY..ဒီမွာလဲ အားၾကစရာေကာင္းလွပါဘိ။ တိုးတက္လိုက္တာ ဂ်ပန္နိဳင္ငံမွ.. အကူညီေပး ထားတယ္လို႔ သိလိုက္ရတယ္ေလ...စက္မွဳဆိုင္ရာ နည္းပညာမ်ားစတဲ့ ဗဟုသုတေတြ ေေနာက္ ဗီဒီယိုဆန္ဆန္ 3G.ဆန္ဆန္ ၀င္ၾကည္႕ျပန္ေတာ႔လဲ မိမိတကယ္ပဲ ကာလကတၱားျမိဳ႕ေပၚေရာက္ေနသေရာင္……
ကားေတြလူေတြသြားလာလွဳပ္ရွားေနတာေတြလဲ ျမင္ေတြ႕ျပီး ထူးဆန္းတာေလးေတြေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တယ္ေလ။ ဒီ.လိုနဲ႕ကာလကတၱားေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကေန ျပန္ခဲ့ျပီး..အခုေခၚ ပတၱနား..ဘုရားလက္ထပ္ေတာ္ကေတာ့ ပါတလိပုတ္ေပါ့.. အဲဒီပါတလိပုတ္မွာတညအိပ္ျပီး ဆရာေတာ္ရဲ႕.ၾသ၀ါဒေလးတခြန္း.ေက်ာင္းသားေတြဆိုေတာ႕ မဇၥ်ိမသားေတြကိုသီးခံဘို႕ ကိုယ္႕ရည္ရြယ္ခ်က္မေျပာက္ဘို႕ သူတို႕က အင္မတန္ရိုင္းၾကတယ္ေလတဲ႔ ၾသစေတလ်မွာသူတို႕ရွိတယ္။ ေငြရွာျခင္းထက္ လူမွဳေရးသင္တန္းတတ္တာလို႕ ဆရာေတာ္မိန္တယ္.… ဆရာေတာ္ဟာ ၾသစေတလ် မွာသတင္းသံုးေနေၾကာင္းသိခြင္႕ရလိုက္တယ္ေပါ့။
ဆရာေတာ္စကားအတိုင္း မဇၥ်ိမသားေတြကို သီးခံပဲေနထိုင္ရပါတယ္…ဆိုတာ သိေစျခင္လိုက္တာ ေရႊျမန္မာ တို႔ရယ္. အဲဒီမွမိမိပညာသင္ရာဗာရာဏသီသို႕ျပန္ခဲ႕ရတယ္ေပါ့။ အဲဒီေန႕မွာ မဇၥ်ိမသားတို႕ရဲ႕ ဘာသာေရး ပြဲရွိေတာ့ ရထားလက္မွတ္ကအဆင္မေျပခဲ့ရရာ general. လက္မွတ္ျဖင္႕ျပန္ခဲ႔ရတယ္. မတ္တတ္ရပ္ခါ ရွက္ေယာင္သန္းေနေသာ အားကိုးရွာေနေသာမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕လိုက္ပါခဲ႕ရတယ္ေပါ့ တဘူတာ၀င္ ေနရာမရ တဘူတာ၀င္ေနရာကားမရ။ တကယ္လို႕မ်ား အမိျမန္မာျပည္မွာ ဆိုလ်ွင္ျဖင္႕ေနရာေပးမဲ႕သူေတြအမ်ားသား ခုေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ပဲေပါ့ ေဟာ..ဆင္းျပီ အေပၚထပ္က ဒါနဲ႕ ဒို႕မ်ားလဲ ေညာင္းေနျပီေလ ရပ္ေနရတာမရွက္နိုင္ေပါင္ အတင္းတိုးေ၀ွ႔ျပီးေနရာယူမိတယ္ေလ…..လား…လား ကိုေရႊကုလားက လြတ္ေနတဲ့ ေနရာေလးေတာင္ ေစတနာနည္းလိုက္တာ ျပန္ေျပာလိုက္ပါရဲ႕ျမန္မာလို လြတ္ေနတဲ႔ေနရာေလးေတာင္ မေပးျခင္ဘူးလား… ဒါ့ေၾကာင့္ မင္းတို႔ဆိုျပီးသူငယ္ခ်င္းကရယ္လိုက္တာေလ မေျပာပါနဲ႕ ရီျခင္းကေတာ႕ ဒို႕မ်ားေျပာတဲ႕စကားကို နားမလည္သိအတြက္ပါ။
ေဟာ…ေရွးဘူတာေရာက္ေတာ႕ဗိုလ္ဆန္ဆန္သားသား နားနား၀တ္ျပီး တတ္လာတယ္။ ဒို႕ေတြ႕ေတာ့ အျပံဳးေလးနဲ႔ႏွဳတ္ဆက္လို႕.ဟာ သူျမန္မာလားဆိုတဲ့ အေတြးေလးေတာင္ မရဲတရဲေတြးမိတယ္ေလ. မျဖစ္နိဳင္ဘူး….. သူက ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးကားကားၾကီးနဲ႕ဆိုျပီး.သူကေမးတယ္ေလ မျမင္လဲမျမင္ဘူးတဲ့ မ်က္နွာထားေတြနဲ႕ အထူးဆန္းျဖစ္ကာ Where are you from.? အေမးရွိလို႕အေျဖေလးက I am from Myanmar.ေပါ့ ေျဖျပီးမၾကာလိုက္ပါ..ဟာ အဲလိုမေျပာရဘူးတဲ႔ ..သူတို႕ဆင္းရဲသားေတြစီးတဲ့ ရထားကို နိဳင္ငံျခားသားေတြမစီးရဘူးဗ်၊ တကယ္လို႕သူတို႕ကမင္းတို႕ဒီရထားေပၚကဆင္းလို႕ ႏွင္ခ်ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ တဲ့..ဗ်ာ ဟာ လို႕ အာေမတိတ္ေလးသာသံုးျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲလိုက္ခဲ႔ရတယ္ေပါ့.
တကယ္ေတာ႕ဒီgeneralလက္မွတ္ျဖင္႕ နိဳင္ငံျခားသားမ်ားစီးခြင္႕မျပဳဘူးတဲ့ေလ. မိမိလဲအေတြ႕ၾကံဳ ဗဟုသုတ မရွိေတာ့စိတ္အားငယ္ျပီး ရသမွ်ဘုရားစာေတြရြတ္ရင္း မေရာက္ေသးဘူးလား ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ ေတာ္ၾကီး ရယ္လို႕ ရင္ထဲမွ ဆုေတာင္းေနခဲ႕ရတယ္ေလ တကယ္ေတာ႕ ဘူတာေတြ၀င္မယ္လို႕ ဥၾသဆြဲေလတိုင္း ရင္ထဲမွာေပ်ာ္ရႊင္မိခဲ့ ငါတို႔ကိုဘယ္ေတာ့လာႏွင္ခ်ေလမလဲဆိုတဲ႔ အေတြးၾကီးသာ စိုးမိုးအနိဳင္ယူေနေတာ႕ ဘာကိုမွမသိေတာ႕ရသမွ်ဘုရားစာေတြလဲကုန္လုခမန္း.ေဟာ…ေဘာ္…..ဘီ…..ဘူေရာက္ခဲ့ပါျပီ.. ဗာရာဏသီ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးရယ္……..
မွတ္ခ်က္…ဒီလိုေျပာလိုက္လို႕ ဒို႕ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေတြ ရထားေပၚမွ ႏွင္ခ် ေမာင္းခ်တဲ့ ပါးစပ္ရာဇ၀င္ဆိုတာ ရွိခဲ့တယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းေျပာ ေသာစကားသည္ ဂရုဏာျဖင့္ေျပာတာျဖစ္ပါသည္..ေၾသာ္……….မဇၥ်ိမ သားတို႕ရယ္…
ေၾသာ္.....ဘ၀ရဲ႕တဆစ္ခ်ိဳးအမွတ္တရေလးေတြပါ
- - -- - - - - - -- - -------------
ကာလကၠတၱားၿမိဳ႔ေလးပါ
ကာလကၠတၱားၿမိဳ႔ေလးပါ
မဇၥ်ိမသားေတြဟာ.. တေန႔တာ ရထားစီးလူဦးေရ သိန္းေက်ာ္ရွိတယ္လို႕ ၾကားဘူးတယ္ေလ. ဟုတ္ပါျပီ..ခုလဲတိုးေ၀ွ႕တတ္ၾကနဲ႕ဗာရာဏသီမွာ လူမ်ားက်န္ေသးလားဆိုတဲ႕အေတြးေတာင္၀င္မိရဲ႕ေလဒီလိုနဲ႕ ရထားၾကီးကေတာ့ တာ၀န္အရထြက္ေနျပီေလ. ေနရာထိုင္ခင္းေတြကေတာ႕အမိေျမနဲ႕မတူဘူးေလ.ဒီမွာက general class နဲ႕ sleeper class ရယ္လို႕ ၂ မ်ိဳးရွိတယ္ေလ.general class ကေတာ႕ ဆင္းရဲသားေတြစီးၾကတာတဲ႕ sleeper class ကေတာ႕ လူခ်မ္းသာေတြစီးတယ္ေလ.ဒို႕မ်ားေတာ႕sleeper class မွာစီးခြင္႕ရတယ္ေပါ့ အဲဒီမွာ sleeper မွာ ၃ ေယာက္ထိုင္ခံုက.အေပၚ အလယ္ ေအာက္ဆိုျပီး ထားတယ္ေလ။ အဲဒီမွာအျပင္မွာ ပူေနတဲ႕ရာသီဥတုကို ရထားထဲမွာေစာင္ျခံဳရတဲ႕အထိ ေအးေစတယ္ေလ. ဒါေတြထားပါေတာ့ .ဒို႕မ်ားကေအာက္မွာေနရာရေတာ႕ အေပၚထပ္မွာ မဇၥ်ိမသားေတြကရတယ္ေလ..အေပၚမွာ ေျခေတာက္ကို ဒါန္းလိုစီးျပီးဒို႕မ်ားကို ဖိနပ္စီးထားတဲ့ေျခေတာက္ေတြနဲ႕မိတ္ဆက္လို႕ေနတယ္ေပါ့.. လားလား..
အမိျမန္မာျပည္ မွာဆို ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေလ။
ခုေတာ႕…ဒါေတြပဲလား…ဘယ္ဟုတ္မလဲ..အေပၚမွာေလပန္ကာဆိုတာရွိတယ္ေလ..ေလပန္ကာေပၚမွာသူတို႕ရဲ႕ဖိနပ္ေတြတင္လို႕ေလ..ဓါတ္ပံုပါတင္ျပပါ့မယ္..အင္း…ဆိုျပီးသက္ျပင္းရွည္ေလးတခ်က္ မွဳတ္ထုတ္ျပီး.. အျပင္မွာ ၾကည္႕မိျပန္ေတာ့..အလို…..ဟယ္….ဟင္..ဆိုျပီး အာေမတိတ္ေလးေလးေတြ.. ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္….တံခါးနားကပ္ျပီးျပန္ၾကည္႕ေတာ့ မိမိမ်က္စိအျမင္ဟာမွန္ေနျပီ.. ေအာ္..သူတို႕တေတြဟာ.. လမ္းမွာခ်ီးယိုတာကေတာ႕ လုမ်ိဳးေတြရဲ႕ဓေလ႕ဆိုတာသိခဲ႔ရတယ္ေလ..ခု စရဏမွာ မိမိေနတဲ႕အိမ္နားမွာဆို ညေနေန၀င္ မိုးခ်ဳပ္ အခ်ိန္ဆိုရင္ အလုပ္စေတာ႕တာပဲ…ဒါ..လဲ..သြားေလသူ မဟတၱမဂႏၵီ ရဲ႕ စစ္ပရိယာယ္တဲ့ေလ.. လမ္းေဘးမစင္စြန္႕တာမဇၥ်ိမသားတို႕ရဲ႕အက်င့္ တခုဆိုတာဗဟုသုတတခုေပါ့.. အင္း.. အေတြးစေလးေတြနဲ႔ထပ္တူ ရထားၾကီးကေတာ့ တာ၀န္အတိုင္း ဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းဂ်က္ဂ်က္နဲ႕ ခုတ္ေမာင္း ေနတယ္ေလ..ဒို႕မ်ားေတာ့ မအိပ္နိဳင္မဇၥ်ိမသားေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေလးေတြးရင္းေပါ့.. ေအာ္..ျမတ္စြာဘုရား ရွင္ရယ္...... မဇၥ်ိမသားေတြကိုျပန္ျပီး တရားေဟာလွည္႕ပါဦးဆိုျပီး…တမ္းတမိပါရဲ႕လား..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ထူးဆန္းတဲ့ေညာင္ပင္ေလ.........
ထူးဆန္းတဲ့ေညာင္ပင္ေလ.........
ေရာက္ျပီဆိုပါေတာ့ေလ..အလို.ကာလကၱားျမိဳ႕ဟာလဲ ဘူတာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတယ္ဆိုတဲ႕ေနရာေပါ့.ဒီျမိဳ႕ရဲ႕ ဗဟုသုတေတြကေတာ့ ေျမေအာက္ရထားမ်ားလူမ်ိဳးေပါင္းစံုေနထိုင္မွုဳမ်ား ေဂၚရခါးဘန္ဂါလီ ေတြပိုျပီး ေတြ႕ရတယ္..ျမန္မာဆန္ဆန္လူေတြလဲေတြ႕တယ္ေပါ့။ ေျမေအာက္ရထားဆိုတာ ခုမွစီးဘူးေတြ႕ဘူးေတာ့ အသစ္ဆန္းေလးေတြကိုျဖစ္လို႕..ေပါ့..ေဟာ..အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အၾကီးဆံုးေညာင္ပင္တဲ႕..နာမည္ကိုက.. ေညာင္ပင္ၾကီးတဲ့.ဒီေညာင္ပင္ၾကီး.ရဲ႕သက္တန္းကေတာ့.အနွစ္(၂၅၀)ေက်ာ္ေလာက္ခန္႔မွန္းထားၾကတယ္ေလ..ဧရိယာအက်ယ္၀န္းကေတာ့.၂၄.၅- မီတာ ပင္စည္မွၾကေနတဲ႕ အျမစ္ေတြကေတာ့၂၈၈၀- ရွိတယ္. ၁၉၅၂- ခုႏွစ္မွာ..ဒီအျမစ္ႏြယ္ေတြကို ရွင္းလင္းခဲ့တယ္လို႔ ဆိုထားတယ္ေပါ့… ယၡဳ.ေတာ႕ဒီေညာင္ပင္ကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး မဇၥ်ိမသားေတြရဲ႕ လက္ထဲ.ေဒၚလာေတြ အေျမာက္အျမား နိဳင္ငံျခားသားေတြဆီက ၀င္ေၾကးေတြ ယူေလ့ရွိတယ္။ ေနာက္..SCIENCECITY..ဒီမွာလဲ အားၾကစရာေကာင္းလွပါဘိ။ တိုးတက္လိုက္တာ ဂ်ပန္နိဳင္ငံမွ.. အကူညီေပး ထားတယ္လို႔ သိလိုက္ရတယ္ေလ...စက္မွဳဆိုင္ရာ နည္းပညာမ်ားစတဲ့ ဗဟုသုတေတြ ေေနာက္ ဗီဒီယိုဆန္ဆန္ 3G.ဆန္ဆန္ ၀င္ၾကည္႕ျပန္ေတာ႔လဲ မိမိတကယ္ပဲ ကာလကတၱားျမိဳ႕ေပၚေရာက္ေနသေရာင္……
- -- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ဒါကေတာ့ သူတို႔ဓေလ့..ဖိနပ္ကိုေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ထား ထားၾကတယ္.....
ဒါကေတာ့ သူတို႔ဓေလ့..ဖိနပ္ကိုေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ထား ထားၾကတယ္.....
ကားေတြလူေတြသြားလာလွဳပ္ရွားေနတာေတြလဲ ျမင္ေတြ႕ျပီး ထူးဆန္းတာေလးေတြေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တယ္ေလ။ ဒီ.လိုနဲ႕ကာလကတၱားေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကေန ျပန္ခဲ့ျပီး..အခုေခၚ ပတၱနား..ဘုရားလက္ထပ္ေတာ္ကေတာ့ ပါတလိပုတ္ေပါ့.. အဲဒီပါတလိပုတ္မွာတညအိပ္ျပီး ဆရာေတာ္ရဲ႕.ၾသ၀ါဒေလးတခြန္း.ေက်ာင္းသားေတြဆိုေတာ႕ မဇၥ်ိမသားေတြကိုသီးခံဘို႕ ကိုယ္႕ရည္ရြယ္ခ်က္မေျပာက္ဘို႕ သူတို႕က အင္မတန္ရိုင္းၾကတယ္ေလတဲ႔ ၾသစေတလ်မွာသူတို႕ရွိတယ္။ ေငြရွာျခင္းထက္ လူမွဳေရးသင္တန္းတတ္တာလို႕ ဆရာေတာ္မိန္တယ္.… ဆရာေတာ္ဟာ ၾသစေတလ် မွာသတင္းသံုးေနေၾကာင္းသိခြင္႕ရလိုက္တယ္ေပါ့။
ဆရာေတာ္စကားအတိုင္း မဇၥ်ိမသားေတြကို သီးခံပဲေနထိုင္ရပါတယ္…ဆိုတာ သိေစျခင္လိုက္တာ ေရႊျမန္မာ တို႔ရယ္. အဲဒီမွမိမိပညာသင္ရာဗာရာဏသီသို႕ျပန္ခဲ႕ရတယ္ေပါ့။ အဲဒီေန႕မွာ မဇၥ်ိမသားတို႕ရဲ႕ ဘာသာေရး ပြဲရွိေတာ့ ရထားလက္မွတ္ကအဆင္မေျပခဲ့ရရာ general. လက္မွတ္ျဖင္႕ျပန္ခဲ႔ရတယ္. မတ္တတ္ရပ္ခါ ရွက္ေယာင္သန္းေနေသာ အားကိုးရွာေနေသာမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕လိုက္ပါခဲ႕ရတယ္ေပါ့ တဘူတာ၀င္ ေနရာမရ တဘူတာ၀င္ေနရာကားမရ။ တကယ္လို႕မ်ား အမိျမန္မာျပည္မွာ ဆိုလ်ွင္ျဖင္႕ေနရာေပးမဲ႕သူေတြအမ်ားသား ခုေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ပဲေပါ့ ေဟာ..ဆင္းျပီ အေပၚထပ္က ဒါနဲ႕ ဒို႕မ်ားလဲ ေညာင္းေနျပီေလ ရပ္ေနရတာမရွက္နိုင္ေပါင္ အတင္းတိုးေ၀ွ႔ျပီးေနရာယူမိတယ္ေလ…..လား…လား ကိုေရႊကုလားက လြတ္ေနတဲ့ ေနရာေလးေတာင္ ေစတနာနည္းလိုက္တာ ျပန္ေျပာလိုက္ပါရဲ႕ျမန္မာလို လြတ္ေနတဲ႔ေနရာေလးေတာင္ မေပးျခင္ဘူးလား… ဒါ့ေၾကာင့္ မင္းတို႔ဆိုျပီးသူငယ္ခ်င္းကရယ္လိုက္တာေလ မေျပာပါနဲ႕ ရီျခင္းကေတာ႕ ဒို႕မ်ားေျပာတဲ႕စကားကို နားမလည္သိအတြက္ပါ။
ေဟာ…ေရွးဘူတာေရာက္ေတာ႕ဗိုလ္ဆန္ဆန္သားသား နားနား၀တ္ျပီး တတ္လာတယ္။ ဒို႕ေတြ႕ေတာ့ အျပံဳးေလးနဲ႔ႏွဳတ္ဆက္လို႕.ဟာ သူျမန္မာလားဆိုတဲ့ အေတြးေလးေတာင္ မရဲတရဲေတြးမိတယ္ေလ. မျဖစ္နိဳင္ဘူး….. သူက ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးကားကားၾကီးနဲ႕ဆိုျပီး.သူကေမးတယ္ေလ မျမင္လဲမျမင္ဘူးတဲ့ မ်က္နွာထားေတြနဲ႕ အထူးဆန္းျဖစ္ကာ Where are you from.? အေမးရွိလို႕အေျဖေလးက I am from Myanmar.ေပါ့ ေျဖျပီးမၾကာလိုက္ပါ..ဟာ အဲလိုမေျပာရဘူးတဲ႔ ..သူတို႕ဆင္းရဲသားေတြစီးတဲ့ ရထားကို နိဳင္ငံျခားသားေတြမစီးရဘူးဗ်၊ တကယ္လို႕သူတို႕ကမင္းတို႕ဒီရထားေပၚကဆင္းလို႕ ႏွင္ခ်ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ တဲ့..ဗ်ာ ဟာ လို႕ အာေမတိတ္ေလးသာသံုးျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲလိုက္ခဲ႔ရတယ္ေပါ့.
တကယ္ေတာ႕ဒီgeneralလက္မွတ္ျဖင္႕ နိဳင္ငံျခားသားမ်ားစီးခြင္႕မျပဳဘူးတဲ့ေလ. မိမိလဲအေတြ႕ၾကံဳ ဗဟုသုတ မရွိေတာ့စိတ္အားငယ္ျပီး ရသမွ်ဘုရားစာေတြရြတ္ရင္း မေရာက္ေသးဘူးလား ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ ေတာ္ၾကီး ရယ္လို႕ ရင္ထဲမွ ဆုေတာင္းေနခဲ႕ရတယ္ေလ တကယ္ေတာ႕ ဘူတာေတြ၀င္မယ္လို႕ ဥၾသဆြဲေလတိုင္း ရင္ထဲမွာေပ်ာ္ရႊင္မိခဲ့ ငါတို႔ကိုဘယ္ေတာ့လာႏွင္ခ်ေလမလဲဆိုတဲ႔ အေတြးၾကီးသာ စိုးမိုးအနိဳင္ယူေနေတာ႕ ဘာကိုမွမသိေတာ႕ရသမွ်ဘုရားစာေတြလဲကုန္လုခမန္း.ေဟာ…ေဘာ္…..ဘီ…..ဘူေရာက္ခဲ့ပါျပီ.. ဗာရာဏသီ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးရယ္……..
မွတ္ခ်က္…ဒီလိုေျပာလိုက္လို႕ ဒို႕ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေတြ ရထားေပၚမွ ႏွင္ခ် ေမာင္းခ်တဲ့ ပါးစပ္ရာဇ၀င္ဆိုတာ ရွိခဲ့တယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းေျပာ ေသာစကားသည္ ဂရုဏာျဖင့္ေျပာတာျဖစ္ပါသည္..ေၾသာ္……….မဇၥ်ိမ သားတို႕ရယ္…
ေၾသာ္.....ဘ၀ရဲ႕တဆစ္ခ်ိဳးအမွတ္တရေလးေတြပါ
No comments:
Post a Comment