တစ္ခါက ဤေလာကရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ရွိေလသတဲ႔။
> တစ္ေန႔မွာ သမီးလုပ္တဲ႔သူက ဖေအကုိ တုိင္တည္တယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ
အဆင္မေျပတာေတြက မ်ားေနတယ္ေပါ႔။ ဘာလုပ္လုပ္ အဆင္မေျပတာေတြခ်ည္းမုိ႔
အားကပ်က္ေနျပီး အရာရာကုိ လက္ေလွ်ာ႔လုိက္ခ်င္စိတ္က ေပါက္ေနျပီ ေဖေဖရယ္။
တုိက္ရခုိက္ရတာ၊ ရုန္းရကန္ရတာလည္း သမီးမွာ ေမာလွပါျပီ။ ပန္းလွပါျပီရွင္။
ျပႆနာတစ္ခု ေျပလည္သြားလုိ႔မွ မနားရေသးဘူး၊ ေနာက္ထပ္ ျပႆနာတစ္ခုက
ထပ္တက္လာနဲ႔၊ ဘ၀ဆုိတာ ဒုကၡတြင္းၾကီးထဲ ေစာက္ထုိးဆင္းေနရသလုိပါပဲ ေဖေဖရယ္။
သမီးေတာ႔ စိတ္ညစ္တယ္။ လူေတာင္ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး ဘာညာစသျဖင္႔ ဖေအကုိ
တုိင္တည္ရင္း ညည္းရွာတယ္။
>
> ဖေအလုပ္တဲ႔သူက စားဖုိမွဴးၾကီးပါ။
> သမီးကလည္း အဲသလုိ ညည္းညဴတုိင္တည္လာေရာ ဖေအက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔
သမီးကုိ လက္ဆြဲျပီး မီးဖုိေခ်ာင္းထဲ ေခၚသြားတယ္တဲ႔။ ျပီးေတာ႔
အုိးသုံးလုံးထဲကုိ ေရေတြျဖည့္ျပီး မီးျပင္းျပင္းနဲ႔ ဖုိသုံးဖုိေပၚမွာ
တည္လုိက္တယ္။ မၾကာပါဘူး၊ မီးေတြကျပင္းေတာ႔ သုံးအုိးစလုံးထဲက ေရေတြ
ပြက္ပြက္ဆူလာေတာ႔တာေပါ႔။
> ေရေႏြးလည္းဆူေရာ ဖေအလုပ္တဲ႔သူက တစ္အုိးထဲကုိ မုံလာဥေတြထည့္၊
ေနာက္တစ္အုိးထဲကုိ ၾကက္ဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အုိးထဲကုိက်ေတာ႔ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ
ထည့္လုိက္ပါတယ္။
> ျပီးေတာ႔ အုိးေတြကုိ သည္အတုိင္း ဆက္တည္ထားလုိက္တယ္။ စကားေတာ႔ တစ္လုံးမွာမေျပာဘူး။
>
> သမီးလုပ္တဲ႔သူက ေဖေဖ႔ႏွယ္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနျပန္တာလဲလုိ႔ေတြ
းရင္း စိတ္ကတယ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဘာကုိမဆုိအေၾကာင္းမဲ႔ မလုပ္တတ္တဲ႔ ဖေအ႔အေၾကာင္းကုိ သိထားေတာ႔ အံကေလးတင္းရင္း စိတ္မရွည္စြာနဲ႔ပဲ
ေစာင္႔ေနရပါေတာ႔တယ္။
>
> ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဖေအလုပ္တဲ႔သူက မီးသုံးဖုိစလုံးကုိ သတ္လုိက္ျကီး
ပထမအုိးထဲက မုံလာဥေတြကုိဆယ္၊ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲထည့္တယ္၊ ေနာက္တစ္အုိးထဲက
ၾကက္ဥေတြကုိလည္း ဆယ္ျပီး တစ္ျခားပန္းကန္တစ္လုံးထဲထည့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအုိးထဲက လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေတြကုိလည္း ပန္းကန္တစ္လုံးထဲထည့္တယ္။ ျပီးေတာ႔မွ သမီးဘက္ လွည့္တဲ႔ျပီး ေမးလုိက္တယ္။
> “ကဲ…သမီးေလးေရ၊ ဒါေတြက ဘာေတြလဲ…”
> “မုံလာဥျပဳတ္ရယ္၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ရယ္၊ ေရေႏြးၾကမ္းရယ္ပါ ေဖေဖ”
> သမီးက အဲလုိေျဖလုိက္ေတာ႔ ဖေအက သမီးကုိ သူ႔နားလာခုိင္းျပီး
မုံလာဥေတြကုိ စမ္းခုိင္းတယ္၊ သမီးက ဖေအခုိင္းတဲ႔အတုိင္း မုံလာဥျပဳတ္ေတြကုိ
ဇြန္းနဲ႔ ထုိးၾကည့္လုိက္ျပီးတဲ႔ေနာက္ “ေဖေဖ႔ မုံလာဥေတြကလည္း
ေပ်ာ႔ျပဲေနျပီ…”လုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။
> ဖေအက သမီးစကားကုိ အမႈမထားဘဲ ၾကက္ဥျပဳတ္တစ္လုံးကုိ ယူျပီး သမီးကုိ ခြဲခုိင္းျပန္တယ္၊ အေပၚက အကာကုိခြါလုိက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔
ေကာင္းေကာင္းၾကီးက်က္ေနျပီးျဖစ္တဲ႔ ၾကက္ဥျပဳတ္ေပါ႔။
> ေနာက္ဆုံးမွာေတာ႔ ေရေႏြးၾကမ္းကုိ ျမည္းၾကည့္ဖုိ႔ ဖေအက ခုိင္းလုိက္ျပန္တယ္။ သမီးလုပ္တဲ႔သူက ျပံဳးလုိက္ရင္းကေန
ဖေအခုိင္းတဲ႔အတုိင္း အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကုိ
တဖူးဖူးမႈတ္လုိ႔ ျမည္းလုိက္ရပါတယ္။ အင္မတန္ေမႊးပ်ံ႕ျပီး အရသာရွိတဲ႔
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းျဖစ္ေနတာကုိလည္း သတိထားလုိက္မိတယ္။
> “ေဖေဖ ဘာကုိ ေျပာခ်င္တာလဲဟင္….”
> လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကုိ အရသာခံရင္ သမီး မေအာင္႔နိဳင္ေတာ႔ဘဲ ေမးလုိက္မိပါေတာ႔တယ္။
>
> ဖေအက ရွင္းျပတယ္။
> “မုံလာဥရယ္၊ ၾကက္ဥရယ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ရယ္ဆုိတဲ႔ မတူတဲ႔ အရာသုံးမ်ိဳးဟာ
တူညီတဲ႔ ဒုကၡျဖစ္တဲ႔ ေရေႏြးပူပူထဲမွာ တစ္ျပိဳင္းတည္း၊ တစ္ညီတည္း
ထည့္အျပဳတ္ခံခဲ႔ရတာခ်င္းအတူတူ တုံ႕ျပန္ပုံခ်င္းက်ေတာ႔ မတူဘူးေလ သမီးရဲ႕။
> “မုံလာဥဟာ ေရေႏြးပူထဲ မေရာက္ခင္တုန္းကေတာ႔ သန္သန္မာမာ၊
ေတာင္႔ေတာင္႔တင္းတင္းၾကီးရယ္၊ အဲ…ဒါေပမယ္႔ ေရေႏြးနဲ႔လည္း
အျပဳတ္ခံလုိက္ရေရာ တစ္ခါတည္းကုိ ေပ်ာ႔ဖတ္ျပီး ခ်ိနဲ႔သြားေတာ႔တာပဲ…”
>
> “ၾကက္ဥကက်ေတာ႔ ေရေႏြးထဲမေရာက္ခ်င္က အထိမခံဘူး။ ထိလုိက္တာနဲ႔
ဖတ္ခနဲကြဲမွာ အေသအခ်ာေနာ္။ အေပၚခြံပါးပါးေလးက အထဲက
အရည္ၾကည္ေပ်ာ႔ဖတ္ဖတ္ေလးေတြကုိ ကာရံထားရတဲ႔ အေနအထားေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔
ေရေႏြးဆူဆူထဲမွာလည္း ၾကာၾကာေလး ေနလုိက္ရေရာ အဲသည္ေပ်ာ႔အိအိအတြင္းသားေတြအားလုံး မာကုန္တာပဲ မဟုတ္လား သမီးရဲ႕…”
>
> “ေအး…လက္ဖက္ေျခာက္ကေတာ႔ တစ္ဘာသာပဲ။ ေရေႏြးပြက္ပြက္ထဲလည္း
ေရာက္သြားေရာ အဲသည္ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ႔ ေရကုိပါ လက္ဖက္ရည္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ
ပစ္လုိက္တယ္…”
>
> “ကဲ..အေဖ့ သမီးကေရာ ဘာလဲ၊ မုံလာဥလား၊ ၾကက္ဥလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လား၊
ေလာကဓံဆုိတာေတာ႔ လူတုိင္းရင္ဆုိင္ၾကရတာပဲ သမီး။ အဲသည္ ေလာကဓံနဲ႔ နဖူးေတြ႕၊
ဒူးေတြ႕ ရင္ဆုိင္ရတဲ႔အခါမွာ သမီးက ဘယ္လုိတုံ႕ျပန္လုိက္ခ်င္သလဲ။ မုံလာဥလုိ
တုံ႔ျပန္မလား၊ ၾကက္ဥလုိ တုံ႕ျပန္မလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လုိ တုံ႕ျပန္မလား
သမီးဘာသာစဥ္းစား ေပေတာ႔ကြယ္…”ေမးတခုမွ..မွ်ေ၀လိုက္တာပါ..
No comments:
Post a Comment