ပ၀ါရဏာ၏ ေနာက္ခံ သမုိင္းေၾကာင္းအက်ဥ္း
သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သာသနာျဖန္႔ျဖဴးရာ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ သဖြယ္ျဖစ္ေသာ သာ၀တိၳျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး + ပုညလကၡဏေဒ၀ီတို႔ ေစတနာေဖြးျဖဴ ေပးလွဴ ေဆာက္လုပ္ အပ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီးတင္းသုံး စံေနေတာ္ မူစဥ္ကာလက ျဖစ္၏၊
သံဒိ႒( ျမင္ဘူးကာမွ်မိတ္ေဆြ ) သံဘတၱ (အတူေန အတူစား မိတ္ေဆြ) ျဖစ္ၾကေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ေကာသလတုိင္း တစ္ခုေသာ ဇနပုဒ္၌ ၀ါဆုိ ၀ါကပ္ၾက၏၊ ၀ါဆုိျပီးၾက ေသာ အခါ ၀ါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး ညီညီညြတ္ညြတ္ ျငင္းခုံျခင္းမရွိၾကပဲခ်မ္းခ်မ္း သာ သာ ေနနုိင္္ရန္ႏွင့္ ဆြမ္းကိစၥ မပင္မပန္း ခ်မ္းသာမည့္ နည္းလမ္းကုိ တုိင္ပင္ညွိႏိႈ္င္းၾက၏။
အေျဖကား အခ်င္းခ်င္း စကားမေျပာပဲ ၀စီပိတ္က်င့္စဥ္ကုိ က်င့္သုံးရန္ အားလုံး သေဘာတူၾက၏။ သေဘာတူထားၾကသည့္အတုိင္း တစ္ပါးနွင့္တစ္ပါး စကားမေျပာၾကေတာ့၊
( သေစ ေခါ မယံ အညမညံ ေန၀ အာလေပယ်ာမ၊ န သလႅပေပယ်ာမ )
သို႔ေသာ္ ဆြမ္းခံျပန္လာေသာအခါ ဦးဆုံးျပန္ေရာက္ေသာ ရဟန္းေတာ္က ဆြမ္းေက်ာင္းမွာ ေျခေဆးေရ ႏွင့္ ေျခေဆးအင္းပ်ဥ္ကုိ ျပင္ထား နွင့္၏ ေနရာ ခင္းထား၏၊ ဆြမ္းမကုန္ေလာက္ က ထည့္ရန္ ဆြမ္းဇလုံျပင္ထား၏၊ေသာက္ ေရ သုံးေရ ထည့္ထားနွင့္၏၊
ေနာက္ဆုံးမွ ျပန္ေရာက္ေသာ ရဟန္းေတာ္က ဆြမ္းမေလာက္လွ်င္ ဆြမ္းဇလုံမွ ဆြမ္းကုိ ယူဘုဥ္းေပး၏၊ ဘုဥ္းေပးျပီးလွ်င္ ဆြမ္းက်န္ကုိ စိမ္းစုိေသာ ျမစ္သစ္ပင္မရွိရာ ေျမ၊ ပုိးမရွိရာ ေရ၌ စြန္႔ပစ္၏၊ ဆြမ္းဇလုံကုိ ေဆးေၾကာျပီး သိမ္း၏ ေနရာထုိင္ခင္း သိမ္း၏၊ ေျခေဆး ေရ ေျခေဆးအင္းပ်င္းသိမ္း၏ တံမ်က္လွည္း၏၊
ေသာက္ေရ သုံးေရ သန္႔သက္ေရအုိးတို႔ ေရမရွိလွ်င္ေတြ႔ျမင္ေသာ ရဟန္းေတာ္က ေရခပ္ထည့္၏ တစ္ပါးတည္း မႏုိ္င္လွ်င္အေဖၚရဟန္းတစ္ပါးကို လက္ဟန္ျပေခၚကာ ေရခပ္ ထည့္၏၊ ဤနည္း ဤစည္းကမ္း ဤစနစ္ကုိ တစ္၀ါတြင္းလုံး က်င့္သုံးၾက၏၊
ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က ၀ါကြ်တ္လွ်င္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဘုရားးရွင္ကုိ
သြြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ျခင္း အစဥ္အလာရွိ၏၊ ယင္းအစဥ္အလာအရ ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ လည္း ၀ါလကြ်တ္ေသာ အခါ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ သာ၀တိၳျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း
ေတာ္သုိ႔ သြားေရာက္ကာ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ၾက၏
အာဂႏ ၱဳက ရဟန္းတုိ႔နွင့္ ဘုရားရွင္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အလႅာပ သလႅာပစကား
ေျပာဆုိျခင္းသည္ ဓမၼတာျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္း
ခ်မ္းသာ ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္္္ ဆြမ္းကိစၥ မပင္မပမ္း ရွိ မရွိ ေမးေတာ္မူ၏။
( ယင္းသုိ႔ ေမးေတာ္မူျခင္းသည္ တရားစကားေဟာေျပာရန္နွင့္ တပည့္တုိ႔အား သိကၡာပုဒ္ပညတ္ရန္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုအတြက္ ေမးေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္ )။
ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔လည္း သူတုိ႔က်င့္သုံးေသာ စကားမေျပာ၀စီပိတ္က်င့္စဥ္ကုိ က်င့္သုံးကာ ညီညီညြတ္ညြတ္ ျငင္းခုံျခင္းမရွိပဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနၾကျခင္းနွင့္ ဆြမ္းကိစၥ မပင္မပမ္း ရွိသည့္အေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္အား အေၾကာင္းစုံ ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားၾကေလသည္။
ထုိအခါ ဘုရားရွင္သည္ ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔၏ အခ်င္းခ်င္း စကားမေျပာေသာ ၀စီပိတ္က်င့္စဥ္ကုိ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏၊ မဂ္ဖုိလ္မွ အခ်ည္းနွီးေယာက္်ားဟု ရႈတ္ခ်ေတာ္မူ၏၊ ႏြားတုိ႔၏ေနျခင္း ၊ ရန္သူတုိ႔၏ေနျခင္းဟု ျပစ္တင္ေတာ္မူ၏၊ ယင္းအက်င့္သည္ တိတၳိတုိ႔
က်င့္သုံးေသာ သူအ က်င့္စဥ္ျဖစ္၏၊ အၾကည္ညိဳမဲ့ရန္ျဖစ္၏ဟု ေ၀ဘန္ေထာက္ျပေတာ္မူ၏၊ ယင္းတိတိၳက်င့္စဥ္ကုိ က်င့္သုံးလွ်င့္ “ ဒုကၠဋ္အာပါတ္ ” သင့္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထုိ႔ေနာက္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ဆက္လက္၍ “ ရဟန္းတုိ႔ ၀ါမွထေသာ ရဟန္းတုိ႔
အား ျမင္၍ျဖစ္ေစ ၾကား၍ျဖစ္ေစ ယုံမွား၍ျဖစ္ေစ သုံးပါးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္း
ပ၀ါရဏာ ျပဳျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏ ၊ ထုိသုိ႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းသည္ သင္(ရဟန္း)တုိ႔အတြက္ အခ်င္းခ်င္း
လုိက္ေလ်ာျခင္း ၊ အာပါတ္မွ ထေျမာက္ေစျခင္း ၀ိနည္းကုိ ေရွ႔ရႈ ျခင္းျဖစ္လတၱံ ” မိန္႔ေတာ္မူ
ကာ “ ပ၀ါရဏာကို ” စတင္ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ေပသည္၊
ပ၀ါရဏာျပဳပုံ - သံဃံ (အာ၀ုေသာ )ဘေႏ ၱ ပ၀ါေရမိ၊ ဒိေ႒န၀ါ သုေတန၀ါ ပရိသကၤာယ၀ါ
၀ဒႏ ၱဳမံ အာယသၼေႏ ၱာ အႏုကမၸံ ဥပါဒါယ၊ ပႆေႏ ၱာ ပဋိကရိႆာမိ (ဒုတိယမၸိ ဘေႏ ၱ သံဃံ - - ၊ တတိယမၸိ ဘေႏ ၱ သံဃံ - )
အရွင္ဘုရားတုိ႔ သံဃာကုိ ဖိတ္ၾကားပါ၏၊ ျမင္၍ျဖစ္ေစ ၾကား၍ျဖစ္ေစ ယုံမွား၍ျဖစ္ေစ အရွင္ဘုရားတုိ႔သည္ တပည့္ေတာ္အာား အစဥ္သနားျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ (အျပဳသေဘာ ျဖင့္ ) ေျပာဆုိၾကပါကုန္ေလာ့၊ ( လြန္က်ဴးမိေသာ အျပစ္ရွိခဲ့ေသာ္ ) ကုစားပါအံ့။
( ေမာဟ မကင္းေသးေသာေလာက၌ တစ္ခါတစ္ရံ အမွားမ်ား လြန္က်ဴးမိတတ္၏၊ သို႔ေသာ္
မိမိအမွားကုိ မိမိမျမင္၊ ပါတ္၀န္းက်င္ကားျမင္၏၊ ယင္းသို႔ ျမင္ေသာအခါ အျပဳသေဘာျဖင့္ အမွားေထာက္ျပ၍ အမွန္ေရာက္ေအာင္္ လမ္းညႊန္ေပးျခင္းသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္ေပသည္၊ အမွားကုိ ျပဳျပင္ျခင္းသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ အေလ့ေကာင္း တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပသည္ ၊ အမွားေထာက္ျခင္း - အမွန္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ဘ၀ကုိ
တည္ေဆာက္ႏုိ္င္ၾကပါေစ )
ပ၀ါရဏာ ေနာက္ဆက္တြဲ
ဘာလိုလိုနွင့္ ေကာသလတုိင္း ဇနပုဒ္တစ္ခုကုိ အမီွျပဳကာ ၀ါဆုိလာခဲ့သည္မွာ သီးတင္းကြ်တ္ဖုိ႔ပင္ နီးကပ္လာေခ်ျပီး၊ သီတင္းကြ်တ္လွ်င္ (ပ၀ါရဏာျပဳျပီးက ) လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ ရွိသည့္အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားခရီးထြက္ၾကေပေတာ့မည္၊ ရဟန္းစုမ်ား ကြဲကြာ၍ ခြဲခြါၾကရေပေတာ့မည္၊ ယင္းသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ညီညီညြတ္ညြတ္ ခ်မ္ခ်မ္းးသာသာ ေနထုိင္ကာ လက္ရွိခံစားေနၾကရေသာ ( သမထ ၀ိပႆနာ ) ခ်မ္းသာမ်ားမွ အပျဖစ္ၾက ေပေတာ့မည္ ၊ဘယ္လုိမ်ား က်င့္သုံးၾကရပါအံ့နည္းဟု - ေကာသလတုိင္း ဇနပုဒ္ေန ရဟန္းေတာ္မ်ားက ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကုိ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ( အညတေရာ ဖာသု၀ိဟာေရာတိ တရုဏသမေထာ ၀ါ တရုဏ၀ိပႆနာ ၀ါ )
ထုိအခါ ယင္းရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ” ပ၀ါရဏာ သျဂၤ ိဳဟ္ ေထာက္ပန္႔ျခင္းကုိ
ျပဳျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳူ၏ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔၌ ဥပုသ္ျပဳ၏ ပါတိေမာက္ျပ၏၊
ကုမုျဒာပြင့္ခ်ိန္ မုိးေလးလအဆုံး တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔၌ ပ၀ါရဏာျပဳခြင့္ရ၏
( ဤကား ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ အက်ဥ္းမွ်သာတည္း အက်ယ္သိလုိမူ ၀ိနည္းမဟာ၀ါ
ပ၀ါရဏကၡႏၶက၌ ၾကည့္ရႈၾကပါေလ ) ။
သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သာသနာျဖန္႔ျဖဴးရာ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ သဖြယ္ျဖစ္ေသာ သာ၀တိၳျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး + ပုညလကၡဏေဒ၀ီတို႔ ေစတနာေဖြးျဖဴ ေပးလွဴ ေဆာက္လုပ္ အပ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီးတင္းသုံး စံေနေတာ္ မူစဥ္ကာလက ျဖစ္၏၊
သံဒိ႒( ျမင္ဘူးကာမွ်မိတ္ေဆြ ) သံဘတၱ (အတူေန အတူစား မိတ္ေဆြ) ျဖစ္ၾကေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ေကာသလတုိင္း တစ္ခုေသာ ဇနပုဒ္၌ ၀ါဆုိ ၀ါကပ္ၾက၏၊ ၀ါဆုိျပီးၾက ေသာ အခါ ၀ါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး ညီညီညြတ္ညြတ္ ျငင္းခုံျခင္းမရွိၾကပဲခ်မ္းခ်မ္း သာ သာ ေနနုိင္္ရန္ႏွင့္ ဆြမ္းကိစၥ မပင္မပန္း ခ်မ္းသာမည့္ နည္းလမ္းကုိ တုိင္ပင္ညွိႏိႈ္င္းၾက၏။
အေျဖကား အခ်င္းခ်င္း စကားမေျပာပဲ ၀စီပိတ္က်င့္စဥ္ကုိ က်င့္သုံးရန္ အားလုံး သေဘာတူၾက၏။ သေဘာတူထားၾကသည့္အတုိင္း တစ္ပါးနွင့္တစ္ပါး စကားမေျပာၾကေတာ့၊
( သေစ ေခါ မယံ အညမညံ ေန၀ အာလေပယ်ာမ၊ န သလႅပေပယ်ာမ )
သို႔ေသာ္ ဆြမ္းခံျပန္လာေသာအခါ ဦးဆုံးျပန္ေရာက္ေသာ ရဟန္းေတာ္က ဆြမ္းေက်ာင္းမွာ ေျခေဆးေရ ႏွင့္ ေျခေဆးအင္းပ်ဥ္ကုိ ျပင္ထား နွင့္၏ ေနရာ ခင္းထား၏၊ ဆြမ္းမကုန္ေလာက္ က ထည့္ရန္ ဆြမ္းဇလုံျပင္ထား၏၊ေသာက္ ေရ သုံးေရ ထည့္ထားနွင့္၏၊
ေနာက္ဆုံးမွ ျပန္ေရာက္ေသာ ရဟန္းေတာ္က ဆြမ္းမေလာက္လွ်င္ ဆြမ္းဇလုံမွ ဆြမ္းကုိ ယူဘုဥ္းေပး၏၊ ဘုဥ္းေပးျပီးလွ်င္ ဆြမ္းက်န္ကုိ စိမ္းစုိေသာ ျမစ္သစ္ပင္မရွိရာ ေျမ၊ ပုိးမရွိရာ ေရ၌ စြန္႔ပစ္၏၊ ဆြမ္းဇလုံကုိ ေဆးေၾကာျပီး သိမ္း၏ ေနရာထုိင္ခင္း သိမ္း၏၊ ေျခေဆး ေရ ေျခေဆးအင္းပ်င္းသိမ္း၏ တံမ်က္လွည္း၏၊
ေသာက္ေရ သုံးေရ သန္႔သက္ေရအုိးတို႔ ေရမရွိလွ်င္ေတြ႔ျမင္ေသာ ရဟန္းေတာ္က ေရခပ္ထည့္၏ တစ္ပါးတည္း မႏုိ္င္လွ်င္အေဖၚရဟန္းတစ္ပါးကို လက္ဟန္ျပေခၚကာ ေရခပ္ ထည့္၏၊ ဤနည္း ဤစည္းကမ္း ဤစနစ္ကုိ တစ္၀ါတြင္းလုံး က်င့္သုံးၾက၏၊
ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က ၀ါကြ်တ္လွ်င္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဘုရားးရွင္ကုိ
သြြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ျခင္း အစဥ္အလာရွိ၏၊ ယင္းအစဥ္အလာအရ ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ လည္း ၀ါလကြ်တ္ေသာ အခါ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ သာ၀တိၳျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း
ေတာ္သုိ႔ သြားေရာက္ကာ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ၾက၏
အာဂႏ ၱဳက ရဟန္းတုိ႔နွင့္ ဘုရားရွင္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အလႅာပ သလႅာပစကား
ေျပာဆုိျခင္းသည္ ဓမၼတာျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္း
ခ်မ္းသာ ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္္္ ဆြမ္းကိစၥ မပင္မပမ္း ရွိ မရွိ ေမးေတာ္မူ၏။
( ယင္းသုိ႔ ေမးေတာ္မူျခင္းသည္ တရားစကားေဟာေျပာရန္နွင့္ တပည့္တုိ႔အား သိကၡာပုဒ္ပညတ္ရန္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုအတြက္ ေမးေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္ )။
ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔လည္း သူတုိ႔က်င့္သုံးေသာ စကားမေျပာ၀စီပိတ္က်င့္စဥ္ကုိ က်င့္သုံးကာ ညီညီညြတ္ညြတ္ ျငင္းခုံျခင္းမရွိပဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနၾကျခင္းနွင့္ ဆြမ္းကိစၥ မပင္မပမ္း ရွိသည့္အေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္အား အေၾကာင္းစုံ ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားၾကေလသည္။
ထုိအခါ ဘုရားရွင္သည္ ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔၏ အခ်င္းခ်င္း စကားမေျပာေသာ ၀စီပိတ္က်င့္စဥ္ကုိ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏၊ မဂ္ဖုိလ္မွ အခ်ည္းနွီးေယာက္်ားဟု ရႈတ္ခ်ေတာ္မူ၏၊ ႏြားတုိ႔၏ေနျခင္း ၊ ရန္သူတုိ႔၏ေနျခင္းဟု ျပစ္တင္ေတာ္မူ၏၊ ယင္းအက်င့္သည္ တိတၳိတုိ႔
က်င့္သုံးေသာ သူအ က်င့္စဥ္ျဖစ္၏၊ အၾကည္ညိဳမဲ့ရန္ျဖစ္၏ဟု ေ၀ဘန္ေထာက္ျပေတာ္မူ၏၊ ယင္းတိတိၳက်င့္စဥ္ကုိ က်င့္သုံးလွ်င့္ “ ဒုကၠဋ္အာပါတ္ ” သင့္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထုိ႔ေနာက္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ဆက္လက္၍ “ ရဟန္းတုိ႔ ၀ါမွထေသာ ရဟန္းတုိ႔
အား ျမင္၍ျဖစ္ေစ ၾကား၍ျဖစ္ေစ ယုံမွား၍ျဖစ္ေစ သုံးပါးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္း
ပ၀ါရဏာ ျပဳျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏ ၊ ထုိသုိ႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းသည္ သင္(ရဟန္း)တုိ႔အတြက္ အခ်င္းခ်င္း
လုိက္ေလ်ာျခင္း ၊ အာပါတ္မွ ထေျမာက္ေစျခင္း ၀ိနည္းကုိ ေရွ႔ရႈ ျခင္းျဖစ္လတၱံ ” မိန္႔ေတာ္မူ
ကာ “ ပ၀ါရဏာကို ” စတင္ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ေပသည္၊
ပ၀ါရဏာျပဳပုံ - သံဃံ (အာ၀ုေသာ )ဘေႏ ၱ ပ၀ါေရမိ၊ ဒိေ႒န၀ါ သုေတန၀ါ ပရိသကၤာယ၀ါ
၀ဒႏ ၱဳမံ အာယသၼေႏ ၱာ အႏုကမၸံ ဥပါဒါယ၊ ပႆေႏ ၱာ ပဋိကရိႆာမိ (ဒုတိယမၸိ ဘေႏ ၱ သံဃံ - - ၊ တတိယမၸိ ဘေႏ ၱ သံဃံ - )
အရွင္ဘုရားတုိ႔ သံဃာကုိ ဖိတ္ၾကားပါ၏၊ ျမင္၍ျဖစ္ေစ ၾကား၍ျဖစ္ေစ ယုံမွား၍ျဖစ္ေစ အရွင္ဘုရားတုိ႔သည္ တပည့္ေတာ္အာား အစဥ္သနားျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ (အျပဳသေဘာ ျဖင့္ ) ေျပာဆုိၾကပါကုန္ေလာ့၊ ( လြန္က်ဴးမိေသာ အျပစ္ရွိခဲ့ေသာ္ ) ကုစားပါအံ့။
( ေမာဟ မကင္းေသးေသာေလာက၌ တစ္ခါတစ္ရံ အမွားမ်ား လြန္က်ဴးမိတတ္၏၊ သို႔ေသာ္
မိမိအမွားကုိ မိမိမျမင္၊ ပါတ္၀န္းက်င္ကားျမင္၏၊ ယင္းသို႔ ျမင္ေသာအခါ အျပဳသေဘာျဖင့္ အမွားေထာက္ျပ၍ အမွန္ေရာက္ေအာင္္ လမ္းညႊန္ေပးျခင္းသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္ေပသည္၊ အမွားကုိ ျပဳျပင္ျခင္းသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ အေလ့ေကာင္း တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပသည္ ၊ အမွားေထာက္ျခင္း - အမွန္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ဘ၀ကုိ
တည္ေဆာက္ႏုိ္င္ၾကပါေစ )
ပ၀ါရဏာ ေနာက္ဆက္တြဲ
ဘာလိုလိုနွင့္ ေကာသလတုိင္း ဇနပုဒ္တစ္ခုကုိ အမီွျပဳကာ ၀ါဆုိလာခဲ့သည္မွာ သီးတင္းကြ်တ္ဖုိ႔ပင္ နီးကပ္လာေခ်ျပီး၊ သီတင္းကြ်တ္လွ်င္ (ပ၀ါရဏာျပဳျပီးက ) လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ ရွိသည့္အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားခရီးထြက္ၾကေပေတာ့မည္၊ ရဟန္းစုမ်ား ကြဲကြာ၍ ခြဲခြါၾကရေပေတာ့မည္၊ ယင္းသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ညီညီညြတ္ညြတ္ ခ်မ္ခ်မ္းးသာသာ ေနထုိင္ကာ လက္ရွိခံစားေနၾကရေသာ ( သမထ ၀ိပႆနာ ) ခ်မ္းသာမ်ားမွ အပျဖစ္ၾက ေပေတာ့မည္ ၊ဘယ္လုိမ်ား က်င့္သုံးၾကရပါအံ့နည္းဟု - ေကာသလတုိင္း ဇနပုဒ္ေန ရဟန္းေတာ္မ်ားက ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကုိ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ( အညတေရာ ဖာသု၀ိဟာေရာတိ တရုဏသမေထာ ၀ါ တရုဏ၀ိပႆနာ ၀ါ )
ထုိအခါ ယင္းရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ” ပ၀ါရဏာ သျဂၤ ိဳဟ္ ေထာက္ပန္႔ျခင္းကုိ
ျပဳျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳူ၏ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
ထုိရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔၌ ဥပုသ္ျပဳ၏ ပါတိေမာက္ျပ၏၊
ကုမုျဒာပြင့္ခ်ိန္ မုိးေလးလအဆုံး တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔၌ ပ၀ါရဏာျပဳခြင့္ရ၏
( ဤကား ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ အက်ဥ္းမွ်သာတည္း အက်ယ္သိလုိမူ ၀ိနည္းမဟာ၀ါ
ပ၀ါရဏကၡႏၶက၌ ၾကည့္ရႈၾကပါေလ ) ။
အရွင္ကိတၱိဇယ(ေညာင္ကန္ေအး) ဆီမွ တဆင္႕ကူးယူေဖၚျပပါ၏..
မူရင္းက ဒီမွာ..http://linkardipa-ashin.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment