သက္ေတာ္(၉၈)ႏွစ္ရွိဆရာေတာ္ၾကီး ေရစၾကိဳျမိဳ႕နယ္ မအူကတိုးစုရြာ
သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ၾကီးအား မိမိ၏ဆရာေတာ္မွ က်မၼာေရးေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားစဥ္မွတ္မွတ္ရရေန႔..မိမိ အိႏၵိယနိဳင္ငံမွျပန္ေရာက္ျပီးတပတ္ခန္႔အေရာက္ေက်းဇူးေတာ္ရွင္မံုရြာျမိဳ႕၌ၾသ၀ါဒ ခံယူပြဲအျပီး.သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင္႔အတူ မိမိ၏ ဇာတိသို႔
ျပန္လာခဲ႔၏။ မိမိ၏ ရပ္ရြာသို႔ေရာက္ရွိ၍ မၾကာခင္ ေဂါစဂါမ္ျဖစ္ေသာ ေပကုန္းေက်းရြာဘုန္းၾကီးပ်ံတခုသို႔ ယခုတမူးတြင္ေက်ာင္းထိုင္ေနေသာ အရွင္စႏၵာသီရိ
မွ လုပ္စရာမ်ားလုပ္ရန္အတြက္၎.ပင္႔သံဃာအေနျဖင္႔ပင္႔၍ သြားေရာက္ခဲ႔ေတာ႔၏.။၄င္းမွတဖန္ မိမိ၏ဆရာသမားႏွင္႔အတူ မအူေလးရြာဟုမိမိတို႔ေဒသတြင္
နာမည္သာၾကားဘူးမေရာက္ဘူးသည္ကတေၾကာင္း.မိမိ စစ္ကိုင္းျမိဳ႕ေဇယ်သိန္ပါဠိတကၠသိုလ္၌ ပညာသင္စဥ္က ဆရာျဖစ္ေသာ အရွင္၀ိစိတၱ(ဓမၼာစရိယ)
အားလည္း.မေတြ႔ရတာၾကာျပီျဖစ္၍ ေက်းရြာဆရာသမားဘုန္းေတာ္ၾကီးဦးေဇယ်ေသန ႏွင္႔အတူ မအူေလးရြာတြင္..တရြာျဖစ္ေသာ.မအူကတိုးစုရြာသို႔
အႏၱိမစ်ာပနျပီးဆံုးျပီးသည္ႏွင္႔ ဆရာတပည္႔သြားေရာက္ခဲ႔ၾကေတာ႔၏.။လမ္းခရီးမွာေစတီပုထိုးပ်က္မ်ား.ျပဳျပင္မြမ္းမံဆဲျဖစ္ေသာေစတြပုထိုးမ်ားႏွင္႔အတူ
စိုက္ပ်ိဳးေနၾကေသာေတာင္သူဦးၾကီးမ်ား.ေရွးအခ်ိန္ခါကအေလာင္းစည္သူရွင္မင္းတရားၾကီးသည္ ဘာသာသာသနာတြင္အေရးေပးေဆာင္ရြက္ခဲ႔သည္႔ေနရာ
ျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ေရွးေဟာင္းပုထိုးေစတီမ်ား..ေရွးေဟာင္းလက်္ာမ်ားအေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရွိခဲ႔ရ၏.။မ်ားမၾကာမွီ .မိမိငယ္စဥ္ကၾကားဘူးခဲ႔ေသာ စကားမ်ား
သုံႏွဳန္းခဲ႔ေသာ..မအူေလးရြာတရွဴေပးကြာ..မအူေစ်းတန္းတရွဴေပးစမ္း.ဆိုေသာ ေရွးလူၾကီးမ်ား ေစ်းလိပ္ေသာက္ရာတြင္ပညာသားပါပါ ေဆးလိပ္ကို
ေတာင္းယူေသာက္တတ္ၾကေသာ ေရွးေဟာင္းစကားမ်ားျမစ္ဖ်ားခံရာ မအူကတိုးစုရြာသို႔ေရာက္ရွိခဲ႔၏.။။
မေတြ႔တာၾကာျပီျဖစ္ေသာ ဆရာ အရွင္၀ိစိတၱ သည္လည္း.၁၂ ႏွစ္ၾကာခဲ႔ေလျပီ.။ပံုမေျပာင္းပဲ ပင္ကိုယ္ေတြ႔ရွိခဲ႔စဥ္ကအတိုင္းေတြ႔ျမင္ခဲ႔ရေတာ႔၏.။။ထိုမွ
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးအား ကန္ေတာ႔ရန္သြားခဲ႔ၾက၏.။ဆရာေတာ္ၾကီးမွာ အသက္ (၉၈) ႏွစ္သို႔ေရာက္ခဲ႔ေခ်ျပီ.မ်က္မွန္တပ္ရံုကလြဲျပီးက်မၼာလ်က္
ဘုဥ္းေပးျမဲဆြမ္းမ်ားကိုလည္း.ပံုမွန္မပ်က္ဘုဥ္းေပးလ်က္ဖူးျမင္ခြင္႔ရရွိေတာ႔၏.။ဆရာအရွင္၀ိစိတၱမွ ေျပာျပ၍ သိခြင္႔ရေတာ႔၏.။၎ဆရာေတာ္သည္
ဘြဲ႔အမည္မွာဆရာေတာ္ဦးအိႏၵက ျဖစ္၏။အသက္ (၉၈) ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္ေသာ္လည္း အပ္ေပါက္ထိုး၍ ယေန႔မိမိေတြ႔ျမင္ခ်ိန္တြင္လည္း အပ္ခ်ဳပ္ျမဲ.။ေရွးေရွး
ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားသည္ လက္မွဳပညာအတတ္ တတ္ၾက၏.။၎ ဆရာေတာ္သည္လည္း.အပ္ခ်ဳပ္ျခင္းအလုပ္လုပ္ေနရမွ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳတခုျဖစ္၏ ဟု
သိခြင္႔ရခဲ႔၏.။ေတာင္းမ်ားရက္လုပ္ျခင္းျဖင္႔လည္းမၾကာမၾကာျပဳလုပ္ေလ႔ရွိ၏။ ဆရာေတာ္သည္ သူ၏ သကၤန္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္ျခင္းျဖင္႔၎ မိမိေက်ာင္း
တြင္လည္းအမွိဳက္က်ံဳးစရာ ေတာင္းမ်ားျခင္းမ်ားရပ္ျခင္းျပဳလုပ္ဆဲျဖစ္၏.။မိမိ ၏ရပ္ရြာဆရာသမားမွ အနီးသို႕ကပ္ခါ ဆရာေတာ္ မွတ္မိပါေသးလားဘုရား
ဟု ေလွ်ာက္တင္ခဲ႔ရာ..ဘုန္းၾကီးဦးေဇယ်ေသန လား.ဟု အသံၾကားရံုျဖင္႔မွတ္ဥာဏ္ေကာင္း၏.။ဆရာသမားမွ အပ္ေတြခ်ဳပ္ေသး ေတာင္းေတြရက္ေသးလား
ဆရာေတာ္ဟု ေလွ်ာက္ထားရာ ျပံဳးလွ်က္ႏွင္႔ပင္ ၀ိစိတၱ က သကၤန္းေတြ တဘက္ေတြ သိမ္းထားေတာ႔ မခ်ဳပ္ျဖစ္ဘူးဟူသတဲ႔.။
ဆရာေတာ္သည္ အလုပ္မရွိလွ်င္ သကၤန္းမ်ားတဘက္မွားကို ျဖတ္ကာ ခ်ဳပ္ေနတတ္အက်င္႔ရွိ၏။ က်မၼာေရးအေျခေနေမးျမန္းၾကည္႔ရာ မေသေလာက္ေသးဘူး
ေနရအံုးမယ္ထင္တယ္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏.။ခဏေန ေရခ်ိဳးေတာ႔၏.။မခ်မ္းဘူးလားဆရာေတာ္ဟု ေလွ်ာက္တင္ခဲ႔ရာ.ခ်မ္းနိဳင္ျခင္းဆိုတဲ႔ အသားမရွိဟု မိန္႔၏။
ဆရာေတာ္ဘုရားအား ဆရာသမားမွ ၀တၳဳေငြ (၁၅၀၀၀)က်ပ္ မိမိမွ (၅၀၀၀)က်ပ္ေဆးအျဖစ္လွဴဒါန္းခဲ႔၏.။
ယေန႔ ဆရာေတာ္သည္လည္းက်မၼာစြာရွိေနမည္ဟု ယံုၾကည္မိပါ၏.။
ျပန္လာခဲ႔၏။ မိမိ၏ ရပ္ရြာသို႔ေရာက္ရွိ၍ မၾကာခင္ ေဂါစဂါမ္ျဖစ္ေသာ ေပကုန္းေက်းရြာဘုန္းၾကီးပ်ံတခုသို႔ ယခုတမူးတြင္ေက်ာင္းထိုင္ေနေသာ အရွင္စႏၵာသီရိ
မွ လုပ္စရာမ်ားလုပ္ရန္အတြက္၎.ပင္႔သံဃာအေနျဖင္႔ပင္႔၍ သြားေရာက္ခဲ႔ေတာ႔၏.။၄င္းမွတဖန္ မိမိ၏ဆရာသမားႏွင္႔အတူ မအူေလးရြာဟုမိမိတို႔ေဒသတြင္
နာမည္သာၾကားဘူးမေရာက္ဘူးသည္ကတေၾကာင္း.မိမိ စစ္ကိုင္းျမိဳ႕ေဇယ်သိန္ပါဠိတကၠသိုလ္၌ ပညာသင္စဥ္က ဆရာျဖစ္ေသာ အရွင္၀ိစိတၱ(ဓမၼာစရိယ)
အားလည္း.မေတြ႔ရတာၾကာျပီျဖစ္၍ ေက်းရြာဆရာသမားဘုန္းေတာ္ၾကီးဦးေဇယ်ေသန ႏွင္႔အတူ မအူေလးရြာတြင္..တရြာျဖစ္ေသာ.မအူကတိုးစုရြာသို႔
အႏၱိမစ်ာပနျပီးဆံုးျပီးသည္ႏွင္႔ ဆရာတပည္႔သြားေရာက္ခဲ႔ၾကေတာ႔၏.။လမ္းခရီးမွာေစတီပုထိုးပ်က္မ်ား.ျပဳျပင္မြမ္းမံဆဲျဖစ္ေသာေစတြပုထိုးမ်ားႏွင္႔အတူ
စိုက္ပ်ိဳးေနၾကေသာေတာင္သူဦးၾကီးမ်ား.ေရွးအခ်ိန္ခါကအေလာင္းစည္သူရွင္မင္းတရားၾကီးသည္ ဘာသာသာသနာတြင္အေရးေပးေဆာင္ရြက္ခဲ႔သည္႔ေနရာ
ျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ေရွးေဟာင္းပုထိုးေစတီမ်ား..ေရွးေဟာင္းလက်္ာမ်ားအေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရွိခဲ႔ရ၏.။မ်ားမၾကာမွီ .မိမိငယ္စဥ္ကၾကားဘူးခဲ႔ေသာ စကားမ်ား
သုံႏွဳန္းခဲ႔ေသာ..မအူေလးရြာတရွဴေပးကြာ..မအူေစ်းတန္းတရွဴေပးစမ္း.ဆိုေသာ ေရွးလူၾကီးမ်ား ေစ်းလိပ္ေသာက္ရာတြင္ပညာသားပါပါ ေဆးလိပ္ကို
ေတာင္းယူေသာက္တတ္ၾကေသာ ေရွးေဟာင္းစကားမ်ားျမစ္ဖ်ားခံရာ မအူကတိုးစုရြာသို႔ေရာက္ရွိခဲ႔၏.။။
မေတြ႔တာၾကာျပီျဖစ္ေသာ ဆရာ အရွင္၀ိစိတၱ သည္လည္း.၁၂ ႏွစ္ၾကာခဲ႔ေလျပီ.။ပံုမေျပာင္းပဲ ပင္ကိုယ္ေတြ႔ရွိခဲ႔စဥ္ကအတိုင္းေတြ႔ျမင္ခဲ႔ရေတာ႔၏.။။ထိုမွ
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးအား ကန္ေတာ႔ရန္သြားခဲ႔ၾက၏.။ဆရာေတာ္ၾကီးမွာ အသက္ (၉၈) ႏွစ္သို႔ေရာက္ခဲ႔ေခ်ျပီ.မ်က္မွန္တပ္ရံုကလြဲျပီးက်မၼာလ်က္
ဘုဥ္းေပးျမဲဆြမ္းမ်ားကိုလည္း.ပံုမွန္မပ်က္ဘုဥ္းေပးလ်က္ဖူးျမင္ခြင္႔ရရွိေတာ႔၏.။ဆရာအရွင္၀ိစိတၱမွ ေျပာျပ၍ သိခြင္႔ရေတာ႔၏.။၎ဆရာေတာ္သည္
ဘြဲ႔အမည္မွာဆရာေတာ္ဦးအိႏၵက ျဖစ္၏။အသက္ (၉၈) ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္ေသာ္လည္း အပ္ေပါက္ထိုး၍ ယေန႔မိမိေတြ႔ျမင္ခ်ိန္တြင္လည္း အပ္ခ်ဳပ္ျမဲ.။ေရွးေရွး
ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားသည္ လက္မွဳပညာအတတ္ တတ္ၾက၏.။၎ ဆရာေတာ္သည္လည္း.အပ္ခ်ဳပ္ျခင္းအလုပ္လုပ္ေနရမွ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳတခုျဖစ္၏ ဟု
သိခြင္႔ရခဲ႔၏.။ေတာင္းမ်ားရက္လုပ္ျခင္းျဖင္႔လည္းမၾကာမၾကာျပဳလုပ္ေလ႔ရွိ၏။ ဆရာေတာ္သည္ သူ၏ သကၤန္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္ျခင္းျဖင္႔၎ မိမိေက်ာင္း
တြင္လည္းအမွိဳက္က်ံဳးစရာ ေတာင္းမ်ားျခင္းမ်ားရပ္ျခင္းျပဳလုပ္ဆဲျဖစ္၏.။မိမိ ၏ရပ္ရြာဆရာသမားမွ အနီးသို႕ကပ္ခါ ဆရာေတာ္ မွတ္မိပါေသးလားဘုရား
ဟု ေလွ်ာက္တင္ခဲ႔ရာ..ဘုန္းၾကီးဦးေဇယ်ေသန လား.ဟု အသံၾကားရံုျဖင္႔မွတ္ဥာဏ္ေကာင္း၏.။ဆရာသမားမွ အပ္ေတြခ်ဳပ္ေသး ေတာင္းေတြရက္ေသးလား
ဆရာေတာ္ဟု ေလွ်ာက္ထားရာ ျပံဳးလွ်က္ႏွင္႔ပင္ ၀ိစိတၱ က သကၤန္းေတြ တဘက္ေတြ သိမ္းထားေတာ႔ မခ်ဳပ္ျဖစ္ဘူးဟူသတဲ႔.။
ဆရာေတာ္သည္ အလုပ္မရွိလွ်င္ သကၤန္းမ်ားတဘက္မွားကို ျဖတ္ကာ ခ်ဳပ္ေနတတ္အက်င္႔ရွိ၏။ က်မၼာေရးအေျခေနေမးျမန္းၾကည္႔ရာ မေသေလာက္ေသးဘူး
ေနရအံုးမယ္ထင္တယ္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏.။ခဏေန ေရခ်ိဳးေတာ႔၏.။မခ်မ္းဘူးလားဆရာေတာ္ဟု ေလွ်ာက္တင္ခဲ႔ရာ.ခ်မ္းနိဳင္ျခင္းဆိုတဲ႔ အသားမရွိဟု မိန္႔၏။
ဆရာေတာ္ဘုရားအား ဆရာသမားမွ ၀တၳဳေငြ (၁၅၀၀၀)က်ပ္ မိမိမွ (၅၀၀၀)က်ပ္ေဆးအျဖစ္လွဴဒါန္းခဲ႔၏.။
ယေန႔ ဆရာေတာ္သည္လည္းက်မၼာစြာရွိေနမည္ဟု ယံုၾကည္မိပါ၏.။
No comments:
Post a Comment