သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီး၏အေဖမွာ ဗိႏၵဳသာရမင္းၾကီးေပါ့..ထိုဗိႏၵဳသာရမင္းၾကီး၏အေဖကေတာ႔စႏၵဂုတၱမင္းျဖစ္၏.။၄င္းမင္းသည္
ဗုဒၵဘာသာ၀င္မဟုတ္ျဗဟၼဏဘာသာကိုးကြယ္သည္။ တေန႔တေန႔လ်ွင္ပုဏ္ဏားေျခာက္ေသာင္းဆြမ္းပင္႔၍လွဴဒါန္းသည္.။ေက်ြးေမြးသည္.။
၄င္း..မင္းၾကီးေသဆံုးသြားေသာ္..သားေတာ္ဗိႏၵဳသာရမင္းနန္းတတ္၍လာ၏..။
၄င္း..ဗိႏၵဳသာရမင္းၾကီးသည္လည္း..အေဖ႔ရဲ႔အေမြအတိုင္းဆက္လက္၍ျဗဟၼဏဘာသာကိုသာကိုးကြယ္သည္..
ထို႕အတူ တေန႔တေန႔ ပုဏ္ဏားေျခာက္ေသာင္း နန္းေတာ္သို႕ပင္႔ေဆာင္၍ဆြမ္းေက်ြးသည္..။ဗိႏၵဳသာရမင္းၾကီးေသဆံုးသြားေသာအခါတြင္ သားေတာ္.သီရိဓမၼာေသာကမင္းနန္းတတ္လာ၍အေဖ႔ပံုစံ အဖိုးရဲ႔ထံုးတမ္းအတိုင္း..ျဗဟၼဏဘာသာကိုသာကိုးကြယ္သည္ ခ်ဥ္းကပ္သည္.တေန႔တေန႔ ပုဏ္ဏားေျခာက္ေသာင္းကိုနန္းေတာ္ထဲသို႕ပင္႔ကာဆြမ္းေက်ြးသည္.ဗုဒၵဘာသာမဟုတ္ေခ်..။။
သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးမွာတေန႔မွာပုဏ္ဏားမ်ားဆြမ္းစားေနေသာအခ်ိန္တြင္အေတြးတခုေပၚလာသည္..။ ၄င္း..အေတြးမွာ..ငါ၏အေဖသည္လည္းထိုအလွဴမ်ိဳးလွဳခဲ႔၏..။ငါ၏..အဖိုးျဖစ္သူစည္လည္း.ထိုအလွဴမ်ိဳးလွဴခဲ႔၏.
.ငါသည္လည္း..ယၡဳ..ဤအလွဴမ်ိဳးကိုပင္လွဴေနရေခ်၏။ ။သို႔ေသာ္..အလွဴေတာ႕ စဥ္းစဥ္းစားစားလွဴသင္႕သည္..ဟု..အေတြးစတခု သူ႕ရင္ထဲေပၚလာသည္…။။
၄င္းအေတြးကို အတုယူသင္႔သည္.တနည္း..အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွသည္..အလွဴသည္.စဥ္းစဥ္းစားစားလွဴမွသာ အက်ိဳးပို၍ရနိဳင္သည္.။မင္း.ၾကီးသည္.ဤသို႔ေန႔စဥ္လွဴေန၍ပုဏ္ဏားမ်ားထမင္းစားျပီးျပန္ၾကေသာ ေန႔တေန႔တြင္နန္းေတာ္အျမင္႔ၾကီးမွခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔အေတြးတခုႏွင္႔ၾကည္႔ေနေသာအခ်ိန္တြင္ နိေျဂာဓသာမေဏကို ဘုရင္ၾကီးျမင္ေလသည္။ထိုအခါ ဘုရင္ၾကီး၏စိတ္ထဲမွာအေတြးတခုေပၚလာသည္..။။
ေလာက၍ သူေတာ္ေကာင္းဆိုသည္မွာဒီလိုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေလမလား..ဟု..ဘုရင္ၾကီးေတြးထင္သည္.
ဘုရင္ၾကီးသည္သူေတာ္ေကာင္းဆိုေသာစကားကိုၾကားဖူးသိဖူးေသာ္လည္း..
သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ဘယ္လိုပံုစံရွိသည္ကိုဘုရင္ၾကီးမသိေပ.နိေျဂာဓသာမေဏသည္ ေခါင္းတံုးျဖစ္၍လူသာမန္မ်ားလိုဆံပင္ဆံထံုးမရွိေပ။မ်က္စိမွာလည္းသူတပါးလို ေတာၾကည္႔ေတာင္ၾကည္႔မၾကည္႔ပဲ ေလးေတာင္ခန္႔မွ်သာၾကည္႔ျပီးျငိမ္သက္ေသာအိေျႏၵႏွင္႕သြားလာေနသည္..။
၀တ္ထားေသာအဝတ္မွာလည္း လူမ်ားကဲ႔သို႔ အစိမ္း.အျပာ.အ၀ါ စသည္ျဖင္႔ဘာကာလာမွ်ရွဳတ္ေထြးမွဳမပါပဲ.
အ၀ါေရာင္သကၤန္းျဖစ္သည္.။။သိမ္ေမြ႔ေသာအိေျႏၵရွိေသာ နိေျဂာဓသာမေဏကိုျမင္၍ဘုရင္ၾကီးသည္.သူေတာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္ေလမလားဆိုျပီး.
ဟဲ႔..မင္းၾကီးမ်ား.တေယာက္ေသာအမတ္ကို.နိေျဂာဓသာမေဏကိုျပ၍ အဲဒီ ကိုရင္ကိုသြားေခၚေခ် ဟု ခိုင္းေလ၏.။။ဤကိုရင္သည္.သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေလသလား.သူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္လား.သိျခင္လို၍ျဖစ္၏.။
အမတ္ၾကီးသည္လည္း..မဆိုင္းမတြသြားေနသည္ကို ေႏွးသည္ဟုထင္မွတ္..သိျခင္ေဇာတို႔သည္လည္းမ်ားေနရကား.ေႏွးသည္ဟုထင္ကာ.
.ေနာက္အမတ္တေယာက္အား ေခၚကာ.၄င္း.အမတ္ကိုလည္း ကိုရင္ကိုျပကာ မင္းျမန္ျမန္သြားေခၚေခ်.ဟု ထပ္မံလႊတ္ျပန္သည္။ ထိုအမတ္ၾကီးသည္လည္း ကိုရင္…ကိုရင္..ဘုရင္ၾကီးကျမန္ျမန္လိုက္ခဲ႔ပါ ဟု ေျပာေလသည္..။ကိုရင္ေလးသည္လည္း.ျမန္ျမန္လိုက္ခဲ႔ပါေျပာေသာ္လည္း ေႏွးေႏွးေလးပင္လိုက္လာသည္..။။
အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္.. ငါသည္..ဘုရားသားေတာ္ျဖစ္၍သာသနာ႔၀န္ထမ္းလည္းျဖစ္သည္။ျမန္ျမန္သြား၍မတင္႔တယ္ဟု ျမတ္စြာဘုရားဆံုးမထားသည္ဟု အသိဥာဏ္ရွိေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္..။
ဤ ေနရာ၍ျမန္ျမန္သြားလွ်င္မတင္႔တယ္ေသာသူ ေလး မ်ိဳးကိုျမတ္စြာဘုရားေဟာထားေတာ္မူ၏..။။
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္..။။
ဗုဒၵဘာသာ၀င္မဟုတ္ျဗဟၼဏဘာသာကိုးကြယ္သည္။ တေန႔တေန႔လ်ွင္ပုဏ္ဏားေျခာက္ေသာင္းဆြမ္းပင္႔၍လွဴဒါန္းသည္.။ေက်ြးေမြးသည္.။
၄င္း..မင္းၾကီးေသဆံုးသြားေသာ္..သားေတာ္ဗိႏၵဳသာရမင္းနန္းတတ္၍လာ၏..။
၄င္း..ဗိႏၵဳသာရမင္းၾကီးသည္လည္း..အေဖ႔ရဲ႔အေမြအတိုင္းဆက္လက္၍ျဗဟၼဏဘာသာကိုသာကိုးကြယ္သည္..
ထို႕အတူ တေန႔တေန႔ ပုဏ္ဏားေျခာက္ေသာင္း နန္းေတာ္သို႕ပင္႔ေဆာင္၍ဆြမ္းေက်ြးသည္..။ဗိႏၵဳသာရမင္းၾကီးေသဆံုးသြားေသာအခါတြင္ သားေတာ္.သီရိဓမၼာေသာကမင္းနန္းတတ္လာ၍အေဖ႔ပံုစံ အဖိုးရဲ႔ထံုးတမ္းအတိုင္း..ျဗဟၼဏဘာသာကိုသာကိုးကြယ္သည္ ခ်ဥ္းကပ္သည္.တေန႔တေန႔ ပုဏ္ဏားေျခာက္ေသာင္းကိုနန္းေတာ္ထဲသို႕ပင္႔ကာဆြမ္းေက်ြးသည္.ဗုဒၵဘာသာမဟုတ္ေခ်..။။
သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးမွာတေန႔မွာပုဏ္ဏားမ်ားဆြမ္းစားေနေသာအခ်ိန္တြင္အေတြးတခုေပၚလာသည္..။ ၄င္း..အေတြးမွာ..ငါ၏အေဖသည္လည္းထိုအလွဴမ်ိဳးလွဳခဲ႔၏..။ငါ၏..အဖိုးျဖစ္သူစည္လည္း.ထိုအလွဴမ်ိဳးလွဴခဲ႔၏.
.ငါသည္လည္း..ယၡဳ..ဤအလွဴမ်ိဳးကိုပင္လွဴေနရေခ်၏။ ။သို႔ေသာ္..အလွဴေတာ႕ စဥ္းစဥ္းစားစားလွဴသင္႕သည္..ဟု..အေတြးစတခု သူ႕ရင္ထဲေပၚလာသည္…။။
၄င္းအေတြးကို အတုယူသင္႔သည္.တနည္း..အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွသည္..အလွဴသည္.စဥ္းစဥ္းစားစားလွဴမွသာ အက်ိဳးပို၍ရနိဳင္သည္.။မင္း.ၾကီးသည္.ဤသို႔ေန႔စဥ္လွဴေန၍ပုဏ္ဏားမ်ားထမင္းစားျပီးျပန္ၾကေသာ ေန႔တေန႔တြင္နန္းေတာ္အျမင္႔ၾကီးမွခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔အေတြးတခုႏွင္႔ၾကည္႔ေနေသာအခ်ိန္တြင္ နိေျဂာဓသာမေဏကို ဘုရင္ၾကီးျမင္ေလသည္။ထိုအခါ ဘုရင္ၾကီး၏စိတ္ထဲမွာအေတြးတခုေပၚလာသည္..။။
ေလာက၍ သူေတာ္ေကာင္းဆိုသည္မွာဒီလိုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေလမလား..ဟု..ဘုရင္ၾကီးေတြးထင္သည္.
ဘုရင္ၾကီးသည္သူေတာ္ေကာင္းဆိုေသာစကားကိုၾကားဖူးသိဖူးေသာ္လည္း..
သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ဘယ္လိုပံုစံရွိသည္ကိုဘုရင္ၾကီးမသိေပ.နိေျဂာဓသာမေဏသည္ ေခါင္းတံုးျဖစ္၍လူသာမန္မ်ားလိုဆံပင္ဆံထံုးမရွိေပ။မ်က္စိမွာလည္းသူတပါးလို ေတာၾကည္႔ေတာင္ၾကည္႔မၾကည္႔ပဲ ေလးေတာင္ခန္႔မွ်သာၾကည္႔ျပီးျငိမ္သက္ေသာအိေျႏၵႏွင္႕သြားလာေနသည္..။
၀တ္ထားေသာအဝတ္မွာလည္း လူမ်ားကဲ႔သို႔ အစိမ္း.အျပာ.အ၀ါ စသည္ျဖင္႔ဘာကာလာမွ်ရွဳတ္ေထြးမွဳမပါပဲ.
အ၀ါေရာင္သကၤန္းျဖစ္သည္.။။သိမ္ေမြ႔ေသာအိေျႏၵရွိေသာ နိေျဂာဓသာမေဏကိုျမင္၍ဘုရင္ၾကီးသည္.သူေတာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္ေလမလားဆိုျပီး.
ဟဲ႔..မင္းၾကီးမ်ား.တေယာက္ေသာအမတ္ကို.နိေျဂာဓသာမေဏကိုျပ၍ အဲဒီ ကိုရင္ကိုသြားေခၚေခ် ဟု ခိုင္းေလ၏.။။ဤကိုရင္သည္.သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေလသလား.သူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္လား.သိျခင္လို၍ျဖစ္၏.။
အမတ္ၾကီးသည္လည္း..မဆိုင္းမတြသြားေနသည္ကို ေႏွးသည္ဟုထင္မွတ္..သိျခင္ေဇာတို႔သည္လည္းမ်ားေနရကား.ေႏွးသည္ဟုထင္ကာ.
.ေနာက္အမတ္တေယာက္အား ေခၚကာ.၄င္း.အမတ္ကိုလည္း ကိုရင္ကိုျပကာ မင္းျမန္ျမန္သြားေခၚေခ်.ဟု ထပ္မံလႊတ္ျပန္သည္။ ထိုအမတ္ၾကီးသည္လည္း ကိုရင္…ကိုရင္..ဘုရင္ၾကီးကျမန္ျမန္လိုက္ခဲ႔ပါ ဟု ေျပာေလသည္..။ကိုရင္ေလးသည္လည္း.ျမန္ျမန္လိုက္ခဲ႔ပါေျပာေသာ္လည္း ေႏွးေႏွးေလးပင္လိုက္လာသည္..။။
အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္.. ငါသည္..ဘုရားသားေတာ္ျဖစ္၍သာသနာ႔၀န္ထမ္းလည္းျဖစ္သည္။ျမန္ျမန္သြား၍မတင္႔တယ္ဟု ျမတ္စြာဘုရားဆံုးမထားသည္ဟု အသိဥာဏ္ရွိေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္..။
ဤ ေနရာ၍ျမန္ျမန္သြားလွ်င္မတင္႔တယ္ေသာသူ ေလး မ်ိဳးကိုျမတ္စြာဘုရားေဟာထားေတာ္မူ၏..။။
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္..။။
No comments:
Post a Comment