ဒီေန႔ေတာ႔ စားရေသာက္ရတာလဲ.အဆင္မေျပေတာ႔ အသားဟင္းေလးစားျခင္တဲ႔ဆႏၵေလးျဖစ္မိတာနဲ႔.၅ ကီလိုေစ်း
ေလးသို႔ လက္စြဲေတာ္အေဖၚေလးနဲ႔ထြက္ရတယ္ေပါ့.တနွစ္ေလာက္မွ ၂ ခါေလာက္ပဲစားမိတယ္ေပါ့.ခုေတာ႔ ရာသီ
ေလးကေျပာင္းလာတာနဲ႔အမွ်.ခံတြင္းကလဲ ျပတ္ျခင္လာတယ္ေလ.လြန္ခဲ႔တဲ႔တပါတ္ေလာက္ကလဲ ဆႏၵရဲ႕ေနာက္
ကြယ္မွာအေျပးေလးထြက္ခဲ႔ေသာ္လည္း.ကိုေရႊကုလားတို႔ရဲ႔ဘာသာေရးပြဲနဲ႔ ၾကံဳခဲ႔ရေတာ႔ စားခြင္႔မၾကံဳခဲ႔ရေတာ႔ေခ်
အျပန္ၾကက္သားေလးမ်ားရလိုရျငားၾကက္သားရွိရာေနရာေလးသို႔ မနားတမ္းစက္ဘီးေလးကိုအေျပးနင္းခဲ႔ေသာ္လဲ
ၾကက္ေတြက အရွင္ေတြခ်ည္းဆိုေတာ႔ ဆႏၵကို.ကရုဏာစိတ္ေလးနဲ႕ေျဖေဖ်ာက္လို႔လက္စြဲေတာ္ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလး
ကီလို၀က္၀ယ္ကာ.ေျခြးစို႔စို႔နဲ႔.တိုးေခြ႕ကာနင္းေသာ္လည္း.ဒီ.ေန႔ေတာ႔လဲ.ဗာရာဏသီေက်ာင္းသားေလးတို႕ကံမ
ေကာင္ပါလားဆိုျပီးအေတြးေလးနဲ႔.ျပန္လာခဲ႔ရပါပေကာလား......
အင္း..ဒီေန႔ေတာ႔လဲ..သြားရေပဦးမည္ဆိုျပီး.လက္စြဲေတာ္စက္ဘီးအိုေလးနဲ႔ ထြက္လာခဲ႔တယ္ေပါ့.ရံုးဆင္း
ခ်ိန္ကလဲနီးျပီ..အလုပ္ျပန္ၾကသူမ်ား.ေစ်း၀ယ္လာၾကသူမ်ားနဲ႔.လမ္းကလဲခပ္ရွဳတ္ရွဳတ္.ေပါ့.ကိုေရႊကုလားနိဳင္ငံ
မွာေတာ႔ ရွင္းတဲ႔ေနရာဟူ၍ မရွိသေလာက္ရွားပါး၏.ေနရာတိုင္းမွာ လူေတြနဲ႔ျပည္႔ညပ္လို႔ေနတာခ်ည္းပဲေလ.
ပါနီပူရ္ ဆိုတဲ႔ေနရာေလးေတာ႔ ပိုလို႔ရွဳတ္ေထြးေနတယ္ေလ..ကားဂိတ္နွင္႔.၅ကီလိုေစ်းသို႔သြားမည္႔လူမ်ား ျမိဳ႕ထဲသို႔သြားမည္႕သူမ်ားႏွင္႔ ခပ္ရွဳတ္ရွဳတ္..ရွဳတ္ေနတဲ႔အထဲမွာ ..ျမန္မာစကားမပီကလာပီကလာနဲ႕.
မဂၤလာပါ.ဘေႏၱၾကီး..တဲ႔..ဗ်ာ.။ ဘယ္သူလဲဘယ္၀ါလဲလို႔ၾကည္႔မိေတာ႔..အို႔.. ဆိုနိဳဆိုေသာကားသမားေပါ့.သူသည္
ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားနဲ႔အဆက္ဆံမ်ားလာေတာ႔ ျမန္မာစကားေလးနဲ႕ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ေတာ႔ေပ်ာ္လိုက္သည္
ျဖစ္ျခင္း..မိမိသည္လည္း...နမာစကား ဆိုနိဳ.လို႔ ျပန္ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္..ဒီလိုနဲ႕ ပါနီပူရ္ နဲ႔ ၁၅ မိနစ္ခန္႔
ေလာက္ သြားရမယ္ဆိုေတာ႔.သတိေလးထားျပီး ဘရိတ္ေလးကိုလက္မွမလြတ္တမ္းကိုင္လို႔ေပါ့..လမ္းသည္လည္း
ၾကမ္းစျပဳလာေတာ႔ ခပ္ေျဖးေျဖးေလးနဲ႔နင္းေနရင္းပဲ..ေဗ်ာင္း..ဆိုျပီး စက္ဘီးေပါက္ျပီ..ေတာ္ေသးရဲ႕ သတိနဲ႔
ဘရိတ္ေလးအုပ္လို႔.အနားမွာလဲ.ျပင္တဲ႔ဆိုင္ကမရွိ.လက္မွတြန္းကာျဖည္းျဖည္းျခင္းသြားခဲ႔ရတယ္ေလ.
တေနရာအေရာက္.အျပင္ဆိုင္ေတြ႔လို႕၀င္မိျပန္ေတာ႔.သူမအားဘူးတဲ႔အလုပ္ေတြသိပ္မ်ားေနတယ္တဲ႔.ေလ.
မင္းအေရးၾကီးရင္ဆိုျပီး သူလက္ညိွဳးထိုးရာေနရာေလးသို႔ ရွက္ကလဲရွက္.အားကလဲငယ္လာမိတယ္ေပါ့.ေလ.
သူလက္ညွိဳးထိုးရာသို႔ တေမွ်ာ္တေခၚၾကီး ေပါ့ ၅ ကီလိုေစ်းသို႔ေရာက္ခါနီးလာေတာ႔ ကား.ဆိုင္ကယ္.လီေရွာ.
ကုန္ကားၾကီးမ်ား.တြန္းလွည္းမ်ား.ႏြားလွည္းမ်ား..အလိုိလို လမ္းတကာသို႔ေလ်ာက္သြားေနတတ္ေသာ ႏြားမ်ား.
ေစ်းသည္မ်ား..ေစ်း၀ယ္မ်ားတို႕သည္လည္း ျပည္႔ၾကပ္ေနတဲ႕အၾကားမွာစက္ဘီးေလးလက္မွကိုင္လို႔.ခပ္ကုတ္
ကုတ္ေလးတြန္းကာသြားလာေနတဲ႔ပံုစံေလးေတာ႔မေမ႔နိဳင္ခဲ႔ပါ.အမွတ္တရအျဖစ္ ဒီ post ေလးကိုေတာ႔ တင္လိုက္ရတယ္ေပါ့..ေဟာ..ေတြ႔လိုက္ရျပီေပါ့..၀မ္းသာအားရနဲ႔၀င္မိျပန္ေတာ႔လဲ..လက္နဲ႔ ျပကာမိမိအား.ေျပာ
ေနေတာ႔၏..ဘာေၾကာင္႔လဲ ဘာလဲလို႔ စဥ္းသားမိရဲ႕.လက္စသက္ေတာ႔ သူက စက္ဘီးျပင္ဆိုင္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
ျပန္လွည္႔ခဲ႔ရျပန္တယ္ေပါ့..၂၀၀၈ ခုနွစ္ေလာက္က.ဒီ ၅ကီလိုေစ်းမွာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူေစ်း၀ယ္လာရင္းမိမိကား
လူေတြမ်ား..စက္ဘီးဆိုင္ကယ္ေတြၾကားမွာ မလိုက္ရဲလို႔.ဆိုင္တဆိုင္ေရွ႕သို႕ရပ္ကာသူငယ္ခ်င္းအလာကိုေစာင္႔
ေနမိတယ္ေပါ့..ဆိုင္ပိုင္ရွင္သည္ မိမိအား.သူဆိုင္ေရွ႔မွာလာရပ္လို႔ ေမာင္းထုပ္ခံခဲ႔ဘူး၏။
သူဆိုင္ႏွင္႔ဆိုအေတာ္ေလးေ၀းပါ၏။မရွက္နိဳင္ေပါင္ေျပာျပလိုက္မိေတာ႕၏.မိမိျမန္မာျပည္မွာဆို ဒီလိုရိုင္းစိုင္းမွဳ
မရွိခဲ႔ သို႕ေသာ္ မဇၥ်ိမသားတို႔ရဲ႔ အျခားနိဳင္ငံျခားသားမ်ားကို ဘာလို႔ဦးစားမေပးတာလဲဆိုတာေတြးလို႔မရခဲ႔ပါ..
အမိျမန္မာျပည္ဆိုရင္ေတာ႔ ဒီလိုအျပဳအမူမ်ားမေတြ႔ရ..ကဲရွိပါေစေတာ႔..ဒီလိုနဲ႕.ေရွးဆက္လို႔သြားေတာ႔.
၀မ္းသာမိလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း.ဘေနၱၾကီး.COME ON.တဲ႔..ဒါနဲ႕မိမိသည္လည္း ေရွာက္လွမ္းရတာလဲေညာင္းလာ
တာနဲ႔စက္ဘီးေလးအပ္ခါ လြတ္ေနေသာခုန္လြတ္ေလးေပၚထိုင္မိေတာ႔၏.ျပင္ဆင္မွဳကေတာ႔မၾကာလွ.အိပ္ထဲမွ
ပါလာေသာေၾကြနဳတ္ေလး ၅ရုပီး ၃ ေစ႔ထုပ္ေပးကာ.ေရွ႕ဆက္ျပီးသုတ္ေျခတင္မိေတာ႔၏..
ေရာက္ပါျပီ..ဘာဘူၾကီး နမာစကား..ဆိုျပီးေျပာကာ.တကီလိုယူမယ္ေျပာျပီး.အေညာင္းေျပလမ္းေလ်ာက္ရင္း
ေစာင္႕ေနေတာ႔၏.ကုလားမ်ားတို႕သည္.ဟိုမွသည္ ဒီသို႕သြားလာလွဳပ္ရွားေနၾက၏.ကေလးမ်ားသည္လည္း
ေဆာ႔ကစားေနၾက၏.ကားၾကီးတစီးေပၚတြင္မွာေတာ႔ ဓါတ္ပံုအၾကီးၾကီးတင္ကာ.၄င္းကားေပၚတြင္ တီး၀ိုင္းမ်ားျဖင္႔
ခုန္ေပါက္ကေနေသာလူရြယ္မ်ား.တို႕ျဖင္႔ ေပ်ာ္ရအင္ေနၾက၏.။ထိုအေပ်ာ္ဆီသို႕ေရာက္ကာ.ဘာဘူမွ.
ေဟး..ဘေနၱၾကီး..ဆိုမွ.သတိရေတာ႔၏.ၾကသင္႔ေသာ.ရူပီး၁၀၀ ကိုေပးကာ.ျပန္လာခဲ႔ေတာ႔၏..။ထိုေန႔သည္ကား
၀က္သားတခြက္ရဲ႔ အမွတ္တရအျဖစ္ ဘေလာ႔မွာ အမွတ္တရ အျဖစ္ေပါ့ေလ..ဒီေန႔မွာေတာ႔၀က္သားကားရခဲ႔ပါ
၏..သို႕ေသာ္.၀က္သားတခြက္စားရဘို႔အေရး..အရွက္ေတြ.နဲ႔ေရာေထြးကာ.၀က္သားစားျခင္စိတ္တို႕သည္လည္း
ဒီ..၂၀၁၀ .မွာ ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးမွာ ေနာက္ဆံုးပဲဆိုတာ........
No comments:
Post a Comment