ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏သမိုင္းရာဇ၀င္(၃)

သကၠာေရာကာပုရိသံဟႏၱိ။ပူေဇာ္သကၠာရဟူသည္ယုတ္ညံ႔ေသာစိတ္ဓာတ္ရွိသူ.
မခိုင္မာသူတို႔အတြက္အဆိပ္သဖြယ္ျဖစ္၏။ဘ၀၌မေကာင္းေသာနိဂံုးကိုျဖစ္ေစတတ္၏။
ဟူ၍ျမတ္စြာဘုရားသည္ေဟာေတာ္မူေသာ္လည္းထိုေဒသနာကိုရွင္ေဒ၀ဒတ္မယံုၾကည္။
သူ႔အဖို႔အေရးၾကီးသည္ကားပူေဇာ္သကၠာရေပါမ်ားဘို႔သာလို၏။မင္း၏ဆရာျဖစ္ဘို႔သာလို၏။
မင္းဆရာျဖစ္သည္ႏွင္႔တျပိဳင္နက္အျခားအရာမ်ားကားအေသးအမႊားမ်ားသာတည္း။
”ကၽြဲကူးေရပါ“ဟူသည္ႏွင္႔အညီသူ႔ဟာသူအလိုလိုျဖစ္လာမည္ျဖစ္၏။သို႔ျဖစ္လွ်င္မင္းဆရာ
ျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမည္နည္း။ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္စဥ္းစား၏။အဖန္ဖန္စဥ္းစား၏။

မင္းဆရာျဖစ္ရန္အတြက္စဥ္းစားေသာအခါဗိမၺိသာရႏွင္႔ေပါင္း၍မျဖစ္။
ေကာသလမင္းၾကီးႏွင္႔လည္းေပါင္း၍မျဖစ္။၄င္းမင္းတို႔သည္ျမတ္စြာဘုရားကိုသာၾကည္ညိဳၾကျပီး
မိမိကိုယ္မူမည္သည္႔နည္းႏွင္႔မွၾကည္ညိဳလိမ္႔မည္မဟုတ္။ထို႔ေၾကာင္႔အေကာင္းဆံုးနည္းကား
ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏သားငယ္ရြယ္သူအဇာတသတ္မင္းသားကိုသာစည္းရံုးရန္ရွိေတာ႔သည္။
အဇာတသတ္သည္အိမ္ေရွ႔ဥပရာဇာျဖစ္၏။မိမိ၏တန္ခိုးျပာဋိဟာျဖင္႔စည္းရံုးလွ်င္အလြယ္တ
ကူရနိဳင္၏။အိမ္ေရွ႔မင္းသားၾကည္ညိဳလာလွ်င္သူ၏ဘက္ေတာ္သားမ်ားပါပါ၀င္လာၾကေပမည္။
ဤနည္းအားျဖင္႔သာမင္းဆရာျဖစ္လာရန္ရွိေပသည္။မင္းဆရာျဖစ္လာရင္ပူေဇာ္သကၠာရမ်ား.
အျခံရံမ်ား.အေက်ာ္ေဇာမ်ား.ဂုဏ္သတင္းမ်ား.ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားႏွင္႔တကြလူအေပါင္းတို႔၏
အေလးအျမတ္ျပဳမွဳမ်ားကိုခံယူရေပလိမ္႔မည္။ဤနည္းအတိုင္းေဆာင္ရြက္ရန္ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္
ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။။ထိုအၾကံအစည္အတိုင္းေဆာင္ရြက္ရန္ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ေကာသမၺီျမိဳ႕
မွရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕သို႔ျပန္လာ၏။ထို႔ေနာက္ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္မိမိ၏စ်ာန္အဘိဥာဥ္ျဖင္႔အဇာတသတ္
မင္းသားအားမိမိကိုၾကည္ညိဳလာေစ၏။အဇာတသတ္မင္းသားကလည္းငယ္ရြယ္သူျဖစ္သည္႔အ
ေလွ်ာက္ေဒ၀ဒတ္၏စ်ာန္အဘိဥာဥ္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ေဒ၀ဒတ္၌ၾကည္ညိဳျပီးေန႔စဥ္ဆြမ္းအုပ္
(၅၀၀)ပို႔ေလ၏။
ေဒ၀ဒတ္ကားဤမွ်ႏွင္႔ေက်နပ္ေနသူမဟုတ္။ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ျမတ္စြာဘုရားကိုအားက်ကာ
သူကိုယ္တိုင္ျမတ္စြာဘုရားလည္းလုပ္လို၏။မင္းဆရာလည္းျဖစ္လို၏။သံဃာအေပါင္းျခံရံကာ
ေဒသစာရီလည္းလွည္႔လို၏။ထို႔ေၾကာင္႔ဓမၼဘက္သို႔ဦးမတည္ပဲအဓမၼဘက္သို႔ဦးတည္ကာမိမိကိုယ္
တိုင္ဘုရားျဖစ္မွဳ.သံဃာပရိသတ္ျခံရံမွဳ.မင္းဆရာျဖစ္မွဳ.အားလံုးတို႔၏ေလးစားမွဳကိုမရမေန
ၾကံစည္ျခင္းျဖစ္၏။ၾကံစည္သည္႔အတိုင္းလည္းတကယ္ၾကိဳးၾကိဳးပမ္းပမ္းရက္ရက္စက္စက္လုပ္၏။
အေမွာင္ႏွင္႔အလင္းတို႔တြင္အေမွာင္ဘက္သို႔တိုက္ရိုက္ဦးတည္၍ေလ်ွာက္သူျဖစ္၏။အလင္းဘက္
သို႔လံုး၀ျပန္မၾကည္႔ပဲတန္းတန္းမတ္မတ္ေလွ်ာက္သူျဖစ္၏။အလင္းဘက္သို႔သံေယာဇဥ္ကင္းကာ
ေက်ာေပး၍ေလွ်ာက္သူျဖစ္၏။ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ဤဘ၀၌အရိယာျဖစ္ရန္ပါရမီမပါေစဦးေတာ႔စ်ာန္
္အဘိဥာဥ္ကိုရသျဖင္႔တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ေတာ႔ျဖစ္ရိုးမွန္၏။သို႔ေသာ္ပါရမီမပါေသာတိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
္မ်ားသည္သတိသမၸဇဥ္ဥာဏ္မယွဥ္ပဲမိုက္ၾကျပီဆိုလွ်င္မႏွိဳင္းယွဥ္သာေအာင္မိုက္ၾကေသာ.
ရက္စက္ၾကေသာၾကမ္းၾကဳတ္ၾကေသာလူရမ္းကားအတၱ၀ါဒီသမားသက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္းကို
ေဒ၀ဒတ္၀တၳဳအရမမွိတ္မသုန္ယံုၾကည္အပ္၏။။
ထို႔ေၾကာင္႔ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ျမတ္စြာဘုရား၏ပူေဇာ္သကၠာရေပါမ်ားမွဳအျခံအရံေပါမ်ားမွဳမင္း
ပုဏၰားသူၾကြယ္သူေဌးစေသာဒါယကာ/မမ်ားေပါမ်ားမွဳတို႔ကိုအားက်ျပီးသူကိုယ္တိုင္ဘုရားလုပ္
လိုျခင္းျဖစ္၏။အဇာတသတ္မင္း၏ၾကည္ညိဳမွဳရလာေသာအခါသူသည္ပရိသတ္ျဖင္႔မိမိတစင္
ေထာင္ရန္ၾကံစည္၏။ထိုသို႔ၾကံစည္သည္ႏွင္႔တျပိဳင္နက္သူ၏စ်ာန္အဘိဥာဥ္တို႔သည္ကြယ္ေလ၏။
သို႔ရာတြင္သူ၏အၾကံအစည္ကိုေပၚေပၚထင္ထင္မျပဳေသး။အနဳနည္းျဖင္႔ျမတ္စြာဘုရား၏ရဟန္း
သံဃာပရိသတ္ကိုျမတ္စြာဘုရားအထံမွအသာတၾကည္ေတာင္းယူရန္ဆံုးျဖတ္ေလေတာ႔၏။
အကယ္၍ျမတ္စြာဘုရားကအသာတၾကည္ခြင္႔ျပဳလွ်င္သူ၏ဆႏၵသည္ေခ်ာေခ်ာေမာေမာျဖစ္
မည္ျဖစ္၏။ထိုသို႔လွ်င္သူသည္ဘုရားတဆူျဖစ္မည္ဟု အာရံုတို႔သည္ေတြးေပ်ာ္ေန၏။
ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားသည္၀ါေတာ္၂၀ရျပီျဖစ္၏။ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌သီတင္း
သံုးေတာ္မူေသာအခါျဖစ္၏တေန႔တြင္ျမတ္စြာဘုရားသည္ျမတ္စြာဘုရားသည္တရားေဟာပလႅင္္
ေတာ္၌မင္းႏွင္႔ပရိသတ္အေပါင္းတို႔အားတရားေဟာေတာ္မူစဥ္..
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားယၡဳအခါျမတ္စြာဘုရားသည္အိုမင္းရြယ္ရင္ေသာအခ်ိန္သို႔
ေရာက္ပါျပီရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားႏွင္႔ပတ္သတ္၍ေၾကာင္႔ၾကမဲ႔ေနေတာ္မူပါမ်က္ေမွာက္၌
ခံစားအပ္ေသာဖလသမာပတ္ခ်မ္းသာကိုခံစားျခင္းျဖင္႔ေနေတာ္မူပါတပည္႔ေတာ္သည္ရဟန္း
သံဃာအေပါင္းကိုဦးေဆာင္ပါအံ႔။ရဟန္းသံဃာအေပါင္းကိုတပည္႔ေတာ္အားလႊဲအပ္ေတာ္မူပါ.
ဟူ၍ေဒ၀ဒတ္ကရိုေသစြာေလွ်ာက္ထား၏ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားသည္ေမာင္းမဲေတာ္မူ၍
ေဒ၀ဒတ္၏ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကိုပယ္ျမစ္ေတာ္မူလိုက္၏။ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားအေပၚ၌
ေဒ၀ဒတ္သည္ေရွးဦးစြာေသာရန္ျငိဳးကိုဖြဲ႔ေတာ္မူ၏။
ဆက္လက္ေရးပါဦးမည္..