ဆယ္ႏွစ္လရာသီတြင္ ကဆုန္လကို လျမတ္ဟုဆိုရျခင္းအေၾကာင္း(၄) ခ်က္ရိွပါသည္။ (၁)ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္သည္ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္လိမ္႔မည္ဟု ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား ထံမွ နိယတဗ်ာဒိတ္ကိုခံယူသည္မွာ ကဆုန္လျပည္႕ေန႔ျဖစ္ပါသည္...
(၂)
ဤဘဒၵကမၻာတြင္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳမင္းသားသည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ခုႏွစ္ ကဆုန္ လျပည္႔ေန႔၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူပါသည္။
(၃)
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ေဗာဓိမ႑ိဳင္၌ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ကို မဟာသကၤရာဇ္ ၁၀၃ ခု ကဆုန္လျပည္႕ေန႔တြင္ ရေတာ္မူ၍ ဘုရားအျဖစ္ကိုေရာက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
(၄)
မလႅမင္းတို႕၏ အင္ၾကင္း ဥယ်ာဥ္၀ယ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခု ကဆုန္လျပည္႕ ေန႕တြင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ ထူးျမတ္ေသာအခ်က္ေလးခ်က္သည္ ကဆုန္လျပည္႕ေန႕တြင္ ျဖစ္ေတာ္မူခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ကဆုန္လကို အျမတ္ဆံုးလဟုေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကဆုန္လျပည္႔ေန႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သဗၺဳညဳတဥာဏ္ေတာ္ရရိွရာ ေဗာဓိေညာင္ပင္ကို ရည္စူး၍ ေရ သြန္းေလာင္းျခင္းျဖင္႔ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပား ေတာေရာျမိဳ႕ပါမက်န္ က်င္းပၾက သည္မွာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ အလြန္ေကာင္းလွေသာ ျမန္မာရိုးရာပြဲေတာ္တစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထို႕အျပင္ ကဆုန္လသည္ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔ျပီး မိမိေနရာ ဗာရာဏသီျမိဳ႕တြင္အပူခ်ိန္သည္ ၄၁ ရွိ၏။ ေႏြရာသီေရာက္မည္ကို ေၾကာက္ေနမိသည္။ႏွစ္တိုင္းဆိုလွ်င္ဒီရာသီအခ်ိန္ အမိျမန္မာျပည္သို႔ျပန္ခ်ိန္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ မျပီးဆံုးေသးေသာ ေက်ာင္း(တကၠသိုလ္)၏ အေျခေနေၾကာင္႔ အပူဒဏ္ကိုအံတုလွ်က္။ ဒီႏွစ္ေတာ႔ အပူဒဏ္ကိုကာကြယ္နိဳင္ဘို႔ အိႏၵိယနိဳင္ငံ၏ မီးမမွန္မွဳတို႔ေၾကာင္႔ ဗီယက္နမ္ဆရာေလးမွ ကိုလာ တလံုး ။ အင္ဗာတာႏွင္႔ တြဲသံုးရန္ဘက္ထရီ အိုးတို႔လွဴဒါန္းသြားျခင္းေၾကာင္႔ မိမိေနရာအခဏ္းအတြင္းမွာေတာ႔ အပူဒဏ္ကို အံတုနိဳင္မည္။ မိမိအိမ္ေရွ႔မွ ေလျခဴပင္ေလးသည္လည္း မိမိအဖို႔ အေအးဓါတ္ေလးေပးမွာေတာ႔အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ လကဆုန္သည္ ျမတ္ဗုဒၵ၏ အမွတ္တရေန႔ထူးမ်ားျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာရွင္တေယာက္သည္ ဤသို႔စပ္ဆိုခဲ႔သည္။
ေပၚေႏြလလွ်င္
ေတာင္က ျခိမ္႕ျမဴး
မင္းလြင္ဦးႏွင္႔
ပ်ံ႕ျပဴးခ်ဳပ္ဆိုင္း
မုန္ဆိုင္း ဆင္လို
တိမ္ညိဳ မိႈင္းထပ္
ျပက္လွ်ပ္ျပကာ
စိမ္း၀ါ မိုးပန္း
ေထြေထြစြန္းက
ေရသြန္းသာၾကည္
ေပ်ာ္ရမည္ ဟူ၍
ေရွးစာဆိုရွင္ နတ္သွ်င္ေနာင္က ေနျပည္ေတာ္တြင္ က်န္ခဲ႔ေသာ ခ်စ္သူကို တမ္းတ လြမ္းလွသျဖင္႕ ယခုလိုစပ္ဆိုခဲဲ႔ပါသည္။ အင္မတန္လည္း လြမ္းေမာဘြယ္ေကာင္းလွေခ်၏။ မိမိတို႔အဖို႔မွာေတာ႔ အမိျမန္မာျပည္လြမ္းရံုမွတပါးအျခားမရွိေတာ႔ျပီ။ မိမိလည္းအမွတ္တရ ကဗ်ာတပုဒ္စပ္ဆိုလိုက္မိေတာ႔၏။
ပူေလာင္းလြန္းသည္႔ဗာရာ ေျမ အေျဖရွာ ေနရာတခုနဲ႔
မေသျခာ PH.D ေက်ာင္းကို ေစာင္႔ေနရျမဲ။
လာခဲ႔ပါျပီကြဲ႔ တႏွစ္တခါ မေရရာ
အေျဖမပါပဲ ျပန္ခဲ႔ရ အခါခါ။
ေဆာင္းမေရွာင္ ေႏြအကူး
ပူျပင္းတဲ႔ဒီေနရာ
မေရရာဗီဇာကုန္ပါေပါ့။
ျပန္ရေတာ႔မွာလဲ ဒီႏွစ္မွာ
ႏွဳတ္ဆက္ခါ သြားရေတာ႔မယ္.
ဒီ ေအာက္တိုဘာ မရရင္ျဖင္႔
ဆက္တတ္ရန္မ၀ံ႔ရဲ လြဲခဲ႔ျပီေပါ႔။နတ္ရွင္ေနာင္တို႔လို
ခ်စ္သူကိုမတမ္းတနိဳင္ေသာ္လည္း မိမိခ်စ္တဲ႔တကၠသိုလ္
မိမိ ၂၀၀၇ မွစတင္၍ တတ္ေရာက္ခဲ႔ေသာ တကၠသိုလ္ၾကီးကို လြမ္းေမာတသစြာ
ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ပါေတာ႔မည္။ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ဗီဇာမကုန္ခင္ ျဖစ္မ်ားျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာ႔လည္း လြမ္းစရာတကၠသိုလ္ေလးကို ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ပန္းတိုင္နဲ႔ရယူပိုင္ဆိုင္အံုးမွာေပါ့။
ဗီဇာသည္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ကုန္ေတာ႔မည္မို႔ ဗီဇာကုန္လို႔မွ အဆင္မေျပခဲ႔ရင္ေတာ႔ မခြဲခြာရက္ေပမဲ႔လဲခြဲခြာရေတာ႔မည္။ ။ကဆုန္လသည္ ပူျပင္းသည္။ ပူျပင္းေသာရာသိကိုအံတု၍ “ဒုကၡႆ အေႏၱာသုခံ” တဲ႔ ဒုကၡရဲ႔အဆံုးမွာ သုခဆိုတဲ႔အရသာေလးခံစားပရေစ..လို႔။ ျမတ္စြာဗုဒၵသည္ ဒုကၡ၏ အဆံုးမွာ ေလာကမွာအျမတ္ဆံုးဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိခဲ႔သည္။ မိမိတို႔မွာလည္း မိမိတဦးတေယာက္ထဲမဟုတ္ ။စုစုေပါင္းမိမိတို႔ႏွင္႔အတူ တတ္ေရာက္ၾကေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးလည္း ဒုကၡေလးေတြရင္းႏွီးထားသမွ် သုခ တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းသားတေယာက္(PH.D)ျဖစ္ဘို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ေနၾကသည္။ ေမွ်ာ္လင္းျခင္းပန္းတိုင္မ်ား ကိုယ္စီကိုယ္င ရယူပိုင္ဆိုင္နိဳင္ၾကပါေစ။ ထူးလဲထူးတဲ႔ ကဆုန္လသည္ မိမိတို႔အတြက္ထူးျခားမွဳတခုေတာ႔ ေပးစြမ္းနိဳင္မည္ဟု ယံုၾကည္ေနမိသည္။ တမ္းတေနမိသည္။
ထိုကဲ႔သို႔ထူးလည္းထူးျပီး လြမ္းေမာဖြယ္လည္း ေကာင္းလွေသာ ကဆုန္လျပည္႕ေန႔ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကို အမွတ္တရအျဖစ္ျဖင္႔ ဤ post ေလးကိုတင္လိုက္မိပါေၾကာင္း ကဆုန္လျပည္႔ေန႔ သည္ ျမတ္ဗုဒၵအတြက္ ေအာင္ပန္းေတြ ရယူခဲ႔သည္။ ဘ၀အဆံုးရပ္တန္႔ခဲ႔သည္႔ လလည္းျဖစ္ခဲ႔သည္။မို႔
ဤpost ျဖင္႔ ျမတ္ဗုဒၵအားရည္မွန္းသမွဳ အာရံုျပဳလွ်က္။
(၂)
ဤဘဒၵကမၻာတြင္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳမင္းသားသည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ခုႏွစ္ ကဆုန္ လျပည္႔ေန႔၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူပါသည္။
(၃)
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ေဗာဓိမ႑ိဳင္၌ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ကို မဟာသကၤရာဇ္ ၁၀၃ ခု ကဆုန္လျပည္႕ေန႔တြင္ ရေတာ္မူ၍ ဘုရားအျဖစ္ကိုေရာက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
(၄)
မလႅမင္းတို႕၏ အင္ၾကင္း ဥယ်ာဥ္၀ယ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခု ကဆုန္လျပည္႕ ေန႕တြင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ ထူးျမတ္ေသာအခ်က္ေလးခ်က္သည္ ကဆုန္လျပည္႕ေန႕တြင္ ျဖစ္ေတာ္မူခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ကဆုန္လကို အျမတ္ဆံုးလဟုေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကဆုန္လျပည္႔ေန႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သဗၺဳညဳတဥာဏ္ေတာ္ရရိွရာ ေဗာဓိေညာင္ပင္ကို ရည္စူး၍ ေရ သြန္းေလာင္းျခင္းျဖင္႔ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပား ေတာေရာျမိဳ႕ပါမက်န္ က်င္းပၾက သည္မွာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ အလြန္ေကာင္းလွေသာ ျမန္မာရိုးရာပြဲေတာ္တစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထို႕အျပင္ ကဆုန္လသည္ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔ျပီး မိမိေနရာ ဗာရာဏသီျမိဳ႕တြင္အပူခ်ိန္သည္ ၄၁ ရွိ၏။ ေႏြရာသီေရာက္မည္ကို ေၾကာက္ေနမိသည္။ႏွစ္တိုင္းဆိုလွ်င္ဒီရာသီအခ်ိန္ အမိျမန္မာျပည္သို႔ျပန္ခ်ိန္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ မျပီးဆံုးေသးေသာ ေက်ာင္း(တကၠသိုလ္)၏ အေျခေနေၾကာင္႔ အပူဒဏ္ကိုအံတုလွ်က္။ ဒီႏွစ္ေတာ႔ အပူဒဏ္ကိုကာကြယ္နိဳင္ဘို႔ အိႏၵိယနိဳင္ငံ၏ မီးမမွန္မွဳတို႔ေၾကာင္႔ ဗီယက္နမ္ဆရာေလးမွ ကိုလာ တလံုး ။ အင္ဗာတာႏွင္႔ တြဲသံုးရန္ဘက္ထရီ အိုးတို႔လွဴဒါန္းသြားျခင္းေၾကာင္႔ မိမိေနရာအခဏ္းအတြင္းမွာေတာ႔ အပူဒဏ္ကို အံတုနိဳင္မည္။ မိမိအိမ္ေရွ႔မွ ေလျခဴပင္ေလးသည္လည္း မိမိအဖို႔ အေအးဓါတ္ေလးေပးမွာေတာ႔အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ လကဆုန္သည္ ျမတ္ဗုဒၵ၏ အမွတ္တရေန႔ထူးမ်ားျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာရွင္တေယာက္သည္ ဤသို႔စပ္ဆိုခဲ႔သည္။
ေပၚေႏြလလွ်င္
ေတာင္က ျခိမ္႕ျမဴး
မင္းလြင္ဦးႏွင္႔
ပ်ံ႕ျပဴးခ်ဳပ္ဆိုင္း
မုန္ဆိုင္း ဆင္လို
တိမ္ညိဳ မိႈင္းထပ္
ျပက္လွ်ပ္ျပကာ
စိမ္း၀ါ မိုးပန္း
ေထြေထြစြန္းက
ေရသြန္းသာၾကည္
ေပ်ာ္ရမည္ ဟူ၍
ေရွးစာဆိုရွင္ နတ္သွ်င္ေနာင္က ေနျပည္ေတာ္တြင္ က်န္ခဲ႔ေသာ ခ်စ္သူကို တမ္းတ လြမ္းလွသျဖင္႕ ယခုလိုစပ္ဆိုခဲဲ႔ပါသည္။ အင္မတန္လည္း လြမ္းေမာဘြယ္ေကာင္းလွေခ်၏။ မိမိတို႔အဖို႔မွာေတာ႔ အမိျမန္မာျပည္လြမ္းရံုမွတပါးအျခားမရွိေတာ႔ျပီ။ မိမိလည္းအမွတ္တရ ကဗ်ာတပုဒ္စပ္ဆိုလိုက္မိေတာ႔၏။
ပူေလာင္းလြန္းသည္႔ဗာရာ ေျမ အေျဖရွာ ေနရာတခုနဲ႔
မေသျခာ PH.D ေက်ာင္းကို ေစာင္႔ေနရျမဲ။
လာခဲ႔ပါျပီကြဲ႔ တႏွစ္တခါ မေရရာ
အေျဖမပါပဲ ျပန္ခဲ႔ရ အခါခါ။
ေဆာင္းမေရွာင္ ေႏြအကူး
ပူျပင္းတဲ႔ဒီေနရာ
မေရရာဗီဇာကုန္ပါေပါ့။
ျပန္ရေတာ႔မွာလဲ ဒီႏွစ္မွာ
ႏွဳတ္ဆက္ခါ သြားရေတာ႔မယ္.
ဒီ ေအာက္တိုဘာ မရရင္ျဖင္႔
ဆက္တတ္ရန္မ၀ံ႔ရဲ လြဲခဲ႔ျပီေပါ႔။နတ္ရွင္ေနာင္တို႔လို
ခ်စ္သူကိုမတမ္းတနိဳင္ေသာ္လည္း မိမိခ်စ္တဲ႔တကၠသိုလ္
မိမိ ၂၀၀၇ မွစတင္၍ တတ္ေရာက္ခဲ႔ေသာ တကၠသိုလ္ၾကီးကို လြမ္းေမာတသစြာ
ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ပါေတာ႔မည္။ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ဗီဇာမကုန္ခင္ ျဖစ္မ်ားျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာ႔လည္း လြမ္းစရာတကၠသိုလ္ေလးကို ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ပန္းတိုင္နဲ႔ရယူပိုင္ဆိုင္အံုးမွာေပါ့။
ဗီဇာသည္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ကုန္ေတာ႔မည္မို႔ ဗီဇာကုန္လို႔မွ အဆင္မေျပခဲ႔ရင္ေတာ႔ မခြဲခြာရက္ေပမဲ႔လဲခြဲခြာရေတာ႔မည္။ ။ကဆုန္လသည္ ပူျပင္းသည္။ ပူျပင္းေသာရာသိကိုအံတု၍ “ဒုကၡႆ အေႏၱာသုခံ” တဲ႔ ဒုကၡရဲ႔အဆံုးမွာ သုခဆိုတဲ႔အရသာေလးခံစားပရေစ..လို႔။ ျမတ္စြာဗုဒၵသည္ ဒုကၡ၏ အဆံုးမွာ ေလာကမွာအျမတ္ဆံုးဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိခဲ႔သည္။ မိမိတို႔မွာလည္း မိမိတဦးတေယာက္ထဲမဟုတ္ ။စုစုေပါင္းမိမိတို႔ႏွင္႔အတူ တတ္ေရာက္ၾကေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးလည္း ဒုကၡေလးေတြရင္းႏွီးထားသမွ် သုခ တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းသားတေယာက္(PH.D)ျဖစ္ဘို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ေနၾကသည္။ ေမွ်ာ္လင္းျခင္းပန္းတိုင္မ်ား ကိုယ္စီကိုယ္င ရယူပိုင္ဆိုင္နိဳင္ၾကပါေစ။ ထူးလဲထူးတဲ႔ ကဆုန္လသည္ မိမိတို႔အတြက္ထူးျခားမွဳတခုေတာ႔ ေပးစြမ္းနိဳင္မည္ဟု ယံုၾကည္ေနမိသည္။ တမ္းတေနမိသည္။
ထိုကဲ႔သို႔ထူးလည္းထူးျပီး လြမ္းေမာဖြယ္လည္း ေကာင္းလွေသာ ကဆုန္လျပည္႕ေန႔ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကို အမွတ္တရအျဖစ္ျဖင္႔ ဤ post ေလးကိုတင္လိုက္မိပါေၾကာင္း ကဆုန္လျပည္႔ေန႔ သည္ ျမတ္ဗုဒၵအတြက္ ေအာင္ပန္းေတြ ရယူခဲ႔သည္။ ဘ၀အဆံုးရပ္တန္႔ခဲ႔သည္႔ လလည္းျဖစ္ခဲ႔သည္။မို႔
ဤpost ျဖင္႔ ျမတ္ဗုဒၵအားရည္မွန္းသမွဳ အာရံုျပဳလွ်က္။
No comments:
Post a Comment